TANGAN DINGIN
<~Paraclióe ioót
M I AN A
BETER DAN SLAPEN
Mei NECTAR - essence:
"Bracht in 1961 vanuit Biak de ge
neeskrachtige miana (daon iler, Co-
leus) met donkerpaarse bladeren. In
de winter verkleuren eerst de blad
randen groen, nog verder in het kou
de seizoen worden meerdere blade
ren helemaal groen. In 1965 nam ik
enkele stekken mee naar Curacao,
waar ze het 3 jaar lang goed deden.
Nu staan ze op de vensterbank en
als ze door te weinig warmte en licht
niet verpieteren willen ze wel goed
groeien. Ik heb nu stekken teveel".
Mevr. v. d. Hout, Huizen
De in de tropen groeiende miana
(daon iler) ben ik in Europa en Amerika
nergens tegengekomen. Er zijn tiental
len veel mooiere variaties, maar (vol
gens Kloppenburg en uit eigen erva
ring) hebben die geen geneeskracht.
De Indische miana heeft donker rood
bruine (paarse) bladeren die op af
stand van elkaar staan en verder paar
se bloemen op een lang steeltje. Ik
geloof dat alleen plantjes uit zaad ver
kregen dezelfde kracht behouden.
Stekken worden "dégeneré's", wat niet
wegneemt dat ook dégeneré's heel
fraai, zelfs fraaier dan het origineel
kunnen worden. LD
Waar wordt miana voor gebruikt?
Een aftreksel van 12 blaadjes met 2
splitglazen water opkoken (tot de helft
verkoken) is een uitstekend middel te
gen aambeien.
Een afkooksel van de grote bladeren
ook gebruiken als lavement. Miana is
zeer bloedzuiverend, reguleert stoel
gang en menstruatie en werkt ook zui
verend en genezend bij oogziekten.
(Zie voor recepten Mevr. Kloppen-
burg's wenken en raadgevingen).
Warme bodem
Sommige planten b.v. Clematis heb
ben een warme bodem of warme
"voet" nodig, d.w.z. men moet een
lage plantensoort aan de voet planten.
Vraag 1.
Wat moet ik doen om mijn djeroek
nipis plant (75 cm hoog) te laten bloei
en? Mevr. L. Verdooren, Den Haag
Vraag 2.
Komen djeroekplanten (e.a. vruch-
tendragende bomen) niet alleen tot
bloei wanneer ze door enten, tjang-
kokken of occuleren zijn voortge
bracht?
We krijgen veel meer dan U reali
seert doorslagen of copiën van brie
ven van lezers en lezeressen aan pers,
radio en TV waarin scherp wordt ge
protesteerd tegen valse, zedeloze of
discriminerende meningen. Zelden of
nooit worden deze ingezonden artike
len opgenomen. Praat niet over "nutte
loze" activiteit. Het is gewetenswerk;
het is goed. Alles is beter dan slapen.
maakt U voordelig Uw tamarinde- en rozen-
stroop, sorbets, gebak en zeer fijne likeuren I I
Vraag gratis receptenboekje bij Uw leverancier
OEDePONeeao of rechtstreeks aan
2^mM^DmHaagtM pharm fabrjek »Phyto|» Afd Nectar essence
Gouim Midailk Dm Haag 1913 Wagenstraat 129 Den Haag.
Soms is een herinnering te
vaag om welke sprekende karak
teristiek ook uit te beelden, maar
enkele vage pastellijntjes geven
ten volle de sfeer uit het oude
Indië...
Mijn eerste herinneringen schijnen te
stammen uit een tijd, waarin er nog
geen andere mensen bestonden. Er wa
ren natuurlijk de elementen: lucht, een
hoge en blinkende hemel; de aarde:
gravel van een oprijlaan, een verharde
zandweg; het water: in de kunstmatige
vijver met 'n fontein, en achter de dijk
voorbij de weg de kali Brantas, een in
de regenmoesson snelstromende rivier
die zo breed leek, dat ik me de andere
oever niet kan herinneren. Dan was
er het gras en de waterlelie in de
vijver; hoe wonderlijk dat de bloemen
en bladeren niet zonken maar bleven
drijven; en er waren heesters: een
dwergdjamboeboom met heerlijke zoe
te vruchten waar ik gemakkelijk bij
kon en de sierlijke allemanda's met hun
uitbundig gele bloemen, die ik nóg zie
bewegen in de wind. Er waren ook
wel dieren: in de vijver leefden kikkers
die soms parmantig op de stenen rand
zaten en in het geheimzinnig groene
water bewogen kikkervisjes en mus
kietenlarven, en zwommen hautain de
goudvissen. In de waterplanten langs
de Brantas zocht ik soms kevertjes
met prachtige kleuren op hun door
zichtige schilden en daar waren ook
kiendjengs, libellen die heen en weer
vlogen of neerstreken op een blad,
met trillende vleugels waar de zon op
blonk. Dit was de zorgeloze wereld
waarin ik leefde; ik moest alleen op
passen voor de giftige allemandabloe-
men, maar zolang ik daar niet aankwam
had ik niets te vrezen.
Toen ik vier jaar oud was, werd mijn
vader overgeplaatst naar een andere
suikeronderneming. Ik herinner mij dat
ik met mijn familie de mensen had
den in mijn bewustzijn nu een plaats
gekregen! naar onze toekomstige
woonplaats reed. Van verre al zagen
we de fabrieksschoorsteen, een van
de vele die zo karakteristiek zijn voor
de laagvlakte achter Soerabaia. Steeds
hoger leek die schoorsteen te worden
en tenslotte bereikten we de onder
neming en ons huis, dat daar lag met
zijn zijkant naar de weg gekeerd, ach
ter de tuin en het ijzeren hek met pie
ken, waarlangs wij reden tot aan de
ingang; van daar leidde een oprijlaan
met koningspalmen naar het huis dat
koel was en statig; het was het eerste
huis waarin ik bewust heb geleefd.
Maar de vijver in de tuin was droog;
er stonden plantenbakken in. En in een
afvoergoot langs de zijgalerij zag ik
later tot mijn afgrijzen een slang.
Mijn kinderparadijs had ik voorgoed
achter mij gelaten. A.M.B.
19
