BIJ DE VOORPLAAT
fcmj foim
'S LANDS PLANTENTUIN
Ditmaal hebben we een voorplaat
(van de Kenarielaan van de Planten
tuin te Buitenzorg), waar genoeg abon
nees prettige herinneringen aan heb
ben. Aan de Plantentuin én aan het
stadje dat deze tuin vriendelijk omslo
ten houdt: Bogor. Verder zijn dus abon
nees aan het woord.
Herinneringen aan BOGOR
In de Tong Tong van 1 febr. 1970 las
ik de vraag: hebben de Batavianen
geen herinneringen aan Bogor etc.?
En daarom kom ik graag met Bogor op
de proppen. Daar ben ik geboren, toen
weggeweest maar de beste herinnerin
gen zijn van de 3, 4 laatste jaren van
de lagere school. Ik begin misschien
niet zo aardig over dit stadje, maar
vaak betekende Bogor voor mij: regen,
regen en nogmaals regen, met veel
bliksem en donder dat je van angst in
elkaar kroop, en dan die hellingen! Om
er een paar te noemen, eentje bij de
r.k. kerk, die via de Roode Brug (over
de Tji Liwoeng - fout! dit is de Tjise-
dané. - Red.) waar je dan weer een
eind op horizontale bodem liep, verder
op weer 'n bijhelling kwam, die ook zo
griezelig naar beneden liep als de eer
ste, maar verderop ging 't dan weer
"bergopwaarts" richting Dramaga. De
ze weg moest je eens in een deleman
afleggen! Iedere keer hield je je hart
vast voor uitglijden van 't paard en
ging je de hellingen weer op dan was
't minstens even erg, maar meestal
stapten we maar uit om 't arme paard
te sparen. Er zijn nog zoveel meer van
deze op en neer gaande hellingen in
Bogor, te veel om op te noemen.
De leuke herinneringen gaan uit naar
m'n schooltijd bij de Ursulinen. Ik be
hoef niet uit te leggen wie de Ursulinen
zijn. Menig indisch, totoks, chinees en
indonesisch meisje, zal bij deze non
nen haar opleiding genoten hebben met
de beste herinneringen eraan.
De school lag op een heel mooi punt.
De speelplaats zag uit op 't heel be
kende "hertenkamp", een prachtig uit
gestrekt groen gazon waarop kudden
herten graasden met op de achtergrond
't mooie paleis van de Gouveneur-Ge-
neraal van Ned. Indië. Dit hele complex
lag aangesloten bij de beroemde plan
tentuin, 's Lands Plantentuin. Beide
objecten maken dat Bogor, of zoals 't
toen heette: Buitenzorg, op zichzelf
geen grote stad zoals b.v. Djakarta,
toch "beroemd" zal blijven in de ge
schiedenis.
Maar laat ik even terugkeren naar die
Ursulinen-school. We hadden een heer
lijke speelplaats en daar deden we
allerlei spelletjes zoals: gala-asin, gala
boender, vliegen vangen, touwtje sprin
gen, krijgertje of verstoppertje spelen,
vangbal, en in de regentijd op de galerij
bikkelen of gewoon wat heen en weer
Een Buitenzorgse familie op weg naar het
zwembad "Bak-Bish" rust uit onder aan de
trap, die naar het zwembad leidt.
wandelen en elkaar een beetje berod-
delen. De "zak-jurk" was toen (ook) in
de mode, maar dan met een breed cen
tuur dat meestal gedragen moest wor
den daar waar 't lichaam 't breedst was
en dan maar eens kijken wie er de
beste "billendraaister" was, dat was
allemaal echt "in" wat je noemt. Ik
weet niet meer of die lieve nonnetjes
't wel allemaal eens waren met die
mouwloze zakjurken en de rest, want
ze deden altijd zo hun best om ons tot
degelijke mensen op te voeden.
Na schooltijd was 't spannendste stuk
altijd als je voorbij 't Vincentiusge-
sticht ging, daar zaten toch altijd zulke
leuke jongens op de uitkijk en als je
opgefloten werd was dat toch wel een
heerlijke belevenis. (Vroeger was 't
toch veel "spannender" om met de
andere sekse in contact te komen en
er lag meer "romantiek" in, ziet u straks
maar verder "in de Plantentuin").
In de ramboetantijd lieten we 't Vin-
centiusgesticht links liggen, dan was
die Plantentuin een grotere attractie,
want we wisten een plek waar de ram-
boetans (lekkere soort of geen lekkere
soort) tot op de grond hingen te rijpen
en je was toch wel knettergek als je ze
liet hangen, zo maar voor je neus, al
leen uitkijken dat er geen oppasser
in de buurt was, gauw een mooie tros
plukken, in de tas, en weggeweest. In
een mum van tijd gebeurd hoor!
't Kanarie-zoeken was ook altijd zo'n
leuke bezigheid, want Bogor krioelde
van kanarie-bomen. In de vakantie
vooral, heel vroeg in de ochtend met
een olielampje naar dat park bij 't
station (we woonden er vlak in de
buurt) en daar kanaries-zoeken, de zak
ken van de tjelana-monjet waren te
klein dus namen we altijd een bakoeltje
mee en als we thuis kwamen met de
buit, wedstrijd houden wie de beste
kanarie-stamper was. Als je de pitten
alle drie heelhuids tevoorschijn haalde
had je kans kampioen te worden. Je
zocht een geschikte keisteen met een
holte erin waar je de kanarie rechtop
in plaatste en je sloeg met een andere
steen op de punt net zolang tot de
noot barstte, 't Was echt routinewerk,
maar leuk en "lekker".
Maar de Plantentuin was toch wel de
mooiste plek om je vrije tijd door te
brengen. Ik herinner me de rozentuin bij
de hoofdingang aan de Grote Postweg.
De heerlijkste geuren kwamen je al
tegemoet als alles in bloei stond, een
prachtgezicht al die kleurige bedden.
Verderop was er een soort "bush-
bush". Als we moedig waren kropen
we tussen de bomen en struiken, want
daar lagen enige graven verborgen, ik
denk van oude Gouveneurs-Generaal.
Die bekeken we met een beetje angst
en eerbied tegelijk en dan maar gauw
weer 't struikgewas uit. Links in de
verte op de hoek zag je 't paleis van de
Gouveneur-Generaal, waar ik helaas
nooit in geweest ben. En dan kwam de
mooie grote vijver met de koningin der
waterplanten de "Victoria Regia", met
haar grote roze en witte bloem-kelke
die net even boven 't wateroppervlak
uitstaken om zich zo trots aan de toe
schouwer te vertonen, temidden van de
grote drijvende "dienbladen", hun bla
deren die 'n doorsnee hadden van 1 '/2
tot 2 mtr. Op deze "dienbladen" speel
den en sprongen hele kikker-families in
en uit 't water, en mooie witte zwanen
zwommen er trots tussen, soms ge
volgd door een schare donzige kuiken
tjes. Een "sprookje in werkelijkheid",
dat was 't helemaal.
Ik kwam ook graag kijken in de orchi
deeën-kassen, waar je de prachtigste
exemplaren kon bewonderen. De cac
tus-kassen trokken mij ook altijd, van
hele kleine onnozele bolletjes, met ste
kels of met lange haren, tot de grotere
soorten, even grillig van vorm en vaak
met onvoorstelbaar mooie bloemen.
Lees verder pag. 6
ONAFH. IND. TIJDSCHR. 14e JAARG. No. 17
Pr. Mauritsl. 36, Den Haag - Telegramadres: Tong
Tong DenHaag - Tel. 070-54.55.00/54.55.01 - Giro 6685
Uitgave: Publ. en Handel Mij Tong Tong N.V.
Directie en Hoofdredactie: Tjalie Robinson.
Verschijnt de 1ste en 15de van iedere maand.
Prijs per nummer f 1,Abt. Nederl.: kwart, f 6,
halfj. f 12,jaar 24,Abt. Europa: jaar 29,
Buiten Europa: jaar f 34,
Aht 'ppr mar o per luchtpost): Australië en
Nw. Zeeland f 69,Indonesië f 64,Z.-Afrika
en Z.-Amerika 54,—; Canada en Ver. Staten
f 44,Maleisië en India f 51,Suriname en
Antillen f 44,
ZOEKT OP BASIS VAN DE NUTTIGE ERVARIN
GEN IN DE GORDEL VAN SMARAGD NIEUWE
INTERESSEN IN NEDERLAND TE WEKKEN VOOR
DE TROPENGORDEL.
De directie behoudt zich het recht voor hen die
schadelijk geacht worden voor het welzijn van
Tong Tong als abonnee te weigeren of af te
voeren.
ALLE ABONNEMENTSGELDEN ZIJN BIJ
VOORUITBETALING VERSCHULDIGD
ADVERTENTIES KUNNEN ZONDER OPGAAF VAN
REDENEN GEWEIGERD WORDEN
2
