DE LEGENDARY
HE VODDENMAN
De reëele voddenman
WIE WEET HET?
'i nrtiBFPB
"Naar aanleiding van uw artikel
"Oude kleren waarheen?" een tip:
de kleren waar U mee bent blijven
zitten, naar de lorreman. Het geld
wat U ervoor krijgt in de bus of ge
bruiken voor de pakken die wèl ver
stuurd kunnen worden".
Mevr. M-R., Zutphen
Lieve mevrouw M., heel erg bedankt
voor de tip, als U me ook de tip geeft
waar de lorreman woont in Nederland
die nog geld toegeeft voor het weg
halen van oude spullen, dan ben ik U
pas echt dankbaar. Hier in den Haag
wonen helaas alleen lorremannen die
betaald moeten worden voor het weg
halen van watmaar ook. Kranten en
tijdschriften nemen ze nog wel eens
mee (netjes vastbinden en naast de
vuilniszakken zetten) maar voor de rest
is het puur geluk als ze iets meenemen.
Ik heb het eens gedaan: een doos met
nog goed bruikbare winterlaarzen, wat
oud goed en keukengerei. Daar ik geen
tijd had op de voddeman te wachten,
zette ik alles naast de vuilnisbak neer.
Even later belde een inspecteur van
de reinigingsdienst en informeerde
"van wie die rommel was".
"Van mij, voor de voddeman", zei ik.
"Dat mag U niet zomaar buitenzet
ten", zei de inspecteur, "dat moet U
hem overhandigen. Trouwens hij is hier
al voorbijgereden, hij heeft de stapel
kranten en tijdschriften weggehaald,
maar de rest moet hij niet. Dat gaat U
helaas wat kosten mevrouw!"
Het kostte me een bekeuring en
10,boete. Toen de mannen van
de reiniging kwamen heb ik hun de
doos moeten overhandigen (zoals het
hoort, je mag niets bij de vuilnisemmer
zetten officieel) met de gebruikelijke
fooi.
De eerstvolgende keer dat ik de vod
deman zag, sprak ik hem aan. "Waar
om nam U laatst die doos met kleren
en schoenen niet mee?"
"Wadachu? We benne de ophaal
dienst niet? As u nou van dat Indische
silver of koper heb of dat houtsnij
werkspul, daar wil ik nog wel 's foor
komme!"
Ik had een onhoudbaar verlangen om
de man meteen gratis wat mee te ge
ven, maar dat had me minstens 50,
boete van de politie gekost. En after all
ben ik een vrouw met een (na 15 jaar
Holland) doorgewinterde zelfbeheersing
Lilian Ducelle
Voorgaand stukje is negatief, ik weet
het. Niets heb ik ermee bereikt dan
een beeld te geven van een vodden
man waar niets van te verwachten is.
Behalve de brief van Mevr. M., kreeg
ik van een van de medewerkers van de
Verg. Intermenselijk Contact een folder
toegestuurd van de Emmaüscommunité
in Haarzuilens.
Wat er in die folder stond heeft bij
mij weer een lichtje doen gloeien: onze
oude spulletjes kunnen nog hun dienst
bewijzen. Wat is deze Emmaüs-com-
munité?
Het is een gemeenschap waarin
mensen, door de meest uiteenlopen
de omstandigheden gekomen, samen
wonen en samen werken met het
doel de opbrengst van hun werk aan
anderen af te staan.
Zo wil Emmaüs, in het leven ge
roepen door Abbé Pièrre, aan hen,
die in de maatschappij teleurgesteld
zijn, een nieuw levensdoel geven,
door zich in te zetten voor hen die
door het lot nog minder bedeeld zijn
dan zijzelf. Door een sober leven,
komt de winst ten goede aan ver
schillende hulpverleningsprojecten
over de GEHELE WERELD.
Zo keert het gevoel van eigen
waarde terug, wanneer men dacht
overbodig te zijn. Het bestaan heeft
weer zin.
In 25 landen werken nu al meer dan
duizend mensen bij de voddenrapers
van Emmaüs. Zij worden in de ver
schillende communitées opgenomen,
ongeacht godsdienst, ras of politieke
overtuiging. Zij verzamelen "waarde
loos" materiaal, sorteren het en dit
wordt zo goed mogelijk verkocht. Van
de opbrengst bekostigt de communité
haar levensonderhoud, de werkers ont
vangen 10,per week zakgeld, ter
wijl de hele rest wordt aangewend om
hulp te bieden waar nodig is.
Eerlijk, ik heb niet geweten dat zo'n
organisatie hier ook bestond, dat het
nog mogelijk was om aan zo'n instel
ling hulp te kunnen verlenen. Een in
stelling die zo arm is, zo zuinig moet
werken, zodat men daardoor ALLEEN
TOT DE ARMSTEN kan doordringen.
Abbé Pierre is de Legendarische
Voddenraper geweest en meteen de
enige Reëele voddenraper. Hij is in zijn
leven, dat vervuld was met mededogen
voor de armste naasten, het voorbeeld
geweest van sociaal denken, sociaal
doen. Niet bedelen bij de Overheid,
niet schreeuwen, staken, rebelleren om
sociale zekerheden van overheidswe
ge, maar hij deed gewoon wat zijn
hand vond om te doen en wat binnen
zijn bereik lag. De "voddenrapers" die
het werk naar zijn voorbeeld blijven
doen, mogen in andermans ogen maat
schappelijke mislukkingen zijn, in de
wereld van armoede en armzaligheid
zijn het Weldoeners geworden. Hun
bestaan kreeg weer zin.
U mag er vreemd van opkijken en
het niet willen geloven, maar in het
rijke Amerika bestaan dergelijke in
stellingen al heel lang. Ik heb er talrijke
bezocht. Rommel wordt opgehaald en
door gehandicapten (veteranen) en ou
den van dagen die nog wat willen ver
dienen gerepareerd en weer verkoop
baar gemaakt. U mag bij deze weten,
dat ik geregeld in deze tweede hands
winkels van The Veterans en Goodwill
Industries kwam om verschillende ar
tikelen te kopen. Duur leven in Amerika
wil iedereen (en dan maar schelden op
de overdaad!) maar tevreden zijn met
minder en toch happy omdat je weet
dat je door je mindere eisen, ook an
deren onderhoudt, is helaas voor de
meesten (ook immigranten) onmogelijk.
Maar genoeg gefilosofeer. De wer
kelijkheid:
1. niets meer naar de voddenman wat
nog bruikbaar is.
2. wintergoed en andere zware zaken
zoals huisraad, papier, oud metaal,
zink, alluminium, ijzer (geen blik) op
zamelen.
3. Wanneer U daar een flinke hoeveel
heid van hebt (doe met vrienden en
kennissen samen) opbellen of schrij
ven aan:
Kees de Lange, Eikstraat 14, Haar
zuilens, tel. 03407- 15 40. Men komt
met een auto langs om de boel op
te halen.
4. Al het lichte goed maar ook bruik
bare stoffen zoals gordijnen, nog
sterke tafelkleden, lakens, etc. naar
de BOS en de Giki.
5. Tijdschriften, boeken naar de Giki.
Wat ik echter in mijn artikel in Tong
Tong no. 15 (15/2) schreef zou ik met
klem willen herhalen: neem praktische
beslissingen, denk menselijk, denk ro
yaal. U kunt zoveel GOEDS DOEN
DOOR HET GOED TE DOEN!
Lilian Ducelle
WEGGEEF-ADRESSEN
Jajasan Pa van der Steur
Matraman 77, Djakarta, Indonesia
Jajasan G.i.K.I. Foundation
djl. Pemuda 64, Surabaja,
Indonesia
Emmaüs-Communité
Eikstraat 14, Haarzuilens,
tel. 03407 - 15 40.
1. Hoe waren de badgewoonten van
onze voorouders 150 jaar geleden?
2. Welke gebruiken zijn er in Indone
sië in zwang bij naamgevingen en
hoe dikwijls wisselt men van naam?
(Zie voor de antwoorden hierop op pag. 11).
5
