uw GETUIGENIS VAN
15 AUGUSTUS 1970
DE GENERAAL
WIJ VERGETEN 'INDIË NIET!
Niet alleen het "Comité 15 Augustus 1970" zal op deze dag het feit herdenken
dat 25 jaren geleden de oorlog ten einde kwam, tienduizenden Indischgasten
overal op de wereld zullen het doen. De één met meer toewijding dan de andere,
maar éven stilstaan zullen wij allemaal!
De redactie vraagt zich af, hoe speciaal de lezers van Tong Tong op deze
dag (15/8/70) zullen denken over die andere dag (15/8/'45). Wij zijn bereid
meerdere pagina's aan dit stilstaan-in-gedachten van Tong Tong te wijden. Ook
al omdat ons blad in zijn zuinig bewaarde jaargangen getuigt voor vele jaren
die nog komen zullen. En veel later andere mensen kunnen lezen hoe op deze
dag door ons, Tong Tong-ers, werd gedacht.
We hopen VEEL bijdragen te plaatsen, al kunnen wij uiteraard onmogelijk be
loven dat we ze alle zullen plaatsen. Maar wat er geplaatst wordt moet een
waarachtig getuigenis worden van speciaal ons, Tong Tong-ers, die in dit blad
een heel aparte groep Indischgasten in de wereld vormen die héél Indië niet
hebben willen vergeten. En daarmee getuigenis afleggen van een heel aparte
mentaliteit, een andere levensbeschouwing.
We vragen uiteraard geen "summing-up". We verwachten dat in sobere be
woordingen een speciale gedachte, een frappante herinnering, een heel typische
vreugde (of verdriet) op een heel eigen manier zal getuigen van wat karak
teristiek "the spirit of Tong Tong" is. En daar hoeft U niet voor te zoeken naar
speciale woorden. Want als U precies Uzelf bent, bent U dat wat wij zoeken!
Uiteraard verwachten we geen seconde dat dit nummer één grootse opsom
ming brengt van heldendaden of één eindeloze jammerklacht, maar een reeks
van getuigenissen van vriendschap, opoffering, moed, onvernietigbare humor,
tevredenheid, veranderd levensinzicht zoals wij ze allemaal wel hebben mee
gemaakt, al was het ook maar één keer met één mens! Maar die een gedachte
vorm geven, waarvan je zeggen kan: ook al had die oorlog alleen dat ene
opgeleverd, het zou nóg winst zijn.
Maar nogmaals: wij geven geen tips, schrijven niets vóór, willen alleen dat
U éven méér mens bent dan anders!
Ondertekenen met Uw volle naam en het kamp, het transportschip, de wijk
waarin U deze ervaring gewonnen hebt. En verder met Uw "kwaliteit": krijgs
gevangene, burgergeïnterneerde of "buiten het kamp".
DOE MEE!
Alle inzendingen moeten binnen zijn vóór 20 juli.
Selamat djalan!
TJALIE ROBINSON
LILIAN DUCELLE
zijn van 29 juni t/m 9 augustus
met vakantie in het buitenland.
Geen persoonlijke corresponden
tie in deze periode. Voor Redac
tie en Administratie bestemde
berichten niet op hun naam stel
len, want alle post op naam blijft
in deze weken ongeopend.
De generaal Harberts, die onlangs in
het nieuws geweest is voor het doen
fusilleren van een (vermeende) deser
teur, is sindsdien hiervoor zo ongena
dig vervolgd dat hij op zijn 87ste jaar
zijn huis heeft moeten opbreken en
hoogstwaarschijnlijk het land zal ver
laten om met rust gelaten te worden.
De pers en de rubrieken der Ingezon
den Stukken hebben er allemaal hun
woordje óver gezegd. Niemand heeft
een hand durven opsteken ter verde
diging van de generaal, die dertig jaar
geleden toch wel goed genoeg werd
geacht om hem een generaalschap ter
verdediging van Land en Volk toe te
vertrouwen.
Terecht mag men zich dus wel af
vragen, wat de generaals vam HEDEN
boven het hoofd zal hangen, als on
verhoopt wéér oorlog zou uitbreken.
Met ALLE onberekenbaarheden, men
selijke fouten, onzalige vergissingen en
verblindheden, daaraan verbonden.
Want oorlog is geen gezapige vredes
tijd met discussies met re- en dupliek
bij een koppie kofje. Nee, oorlog is,
zoals Vergilius al zei, een "misdadige
waanzin, een koorts", waarin niemand
ten volle toerekenbaar kan zijn voor
zijn fouten. In ALLE oorlogen zijn net
zulke "fouten" gemaakt als door gene
raal Harberts. Ook door MacArthur,
ook door Rommel, door Timoshenko
en Zhukov, door Napoleon en door
Alexander de Grote. Dodelijke "ver
gissingen" zijn nu eenmaal inhaerent
aan oorlogvoering. Daarom zitten Viet
Nam en Israel vol vergissingen.
Maar om dus nu met veel ver
toon van geschokte braafheid een
oude generaal zijn huis uit te pesten,
dat is doodgewoon MIN. Naar de ge
fusilleerde sergeant gaat vanzelf onze
oprechte deernis uit. Evenals naar al
onze adiks die onschuldig vielen tij
dens de Japanse oorlog en de Indo
nesische vrijheidsoorlog daarna. Adiks:
dat sluit in: onze Indonesische broe
ders. In de oorlog, "a matter of life
and death", zijn wij allen offer-vaardig,
zonder redelijk omschrijfbare verdien
ste of on-verdienste. In het gezicht van
de dood is er geen Vriend of Vijand
meer; laat staan een Schuldig of On
schuldig. De zeis zwaait en de halmen
vallen. Maar om gespaarde halmen
aansprakelijk te stellen voor afgesne
den halmen...daarvoor moeten we ons
beweqen op het terrein van God. Wie
durft?...
Ook Indië bracht tienduizenden offers
in de lie Wereldoorlog. Vergeet ze niet!
STORT OP GIRO 253.000 - COMITÉ
15 AUGUSTUS 1970, VIVIENSTR. 68,
DEN HAAG.
GEBED VAN DE HEILIGE QUR'AN
"Onze Heer, vergeef ons en onze broe
ders, die ons vooraf gingen in het ge
loof, en laat geen wrok in ons hart
blijven tegen de ongelovigen. Onze
Heer,Gij zijt inderdaad Liefderijk, Ge
nadevol".
WIJ durven, wij TV-praters van het
Nederlandse volk dat met zijn Neder
landse wapenindustrie in zes jaren
voor ruim twee milliard gulden lever
de aan het buitenland (in 1967 alleen
voor 39 miljoen aan ammunitie!). WIJ
leveren mee aan fusillerings-materiaal
net zoveel U wilt, en aan net zoveel
andere rassen en volken als U wilt
(bruine, zwarte, gele). All right dan,
wapenhandel is internationaal. Niemand
gaat vrijuit. Maar waarom dan zulke
farizeïsche en laffe praatjes verkocht
voor de TV? En allemaal in één grote
bende een ouwe generaal krojokken?
Soms ben je gewoon ziek van al die
braafheid, die uitgerekend de TV uit
zoekt om in 2'/2 miljoen Nederlandse
huiskamers Barbertjes te zoeken die
hangen moeten. We hebben zopas on
ze jaarlijkse heldenverering gehouden
op erevelden en graven. Het lijkt alsof
alle helden dood zijn en alleen maar
lafaards overgebleven zijn. T.R.
3
