9
Mary Numans, de gebroeders (of wa
ren het neven) Matray, Bezoet de Bie
en nog vele anderen. Didi Agerbeek,
Freddy Mallie, Antonijs, Tine van Vol-
lenhove, Felix Vermandei, de gebroe
ders Ouwehand, van Duim, Eppie La-
baard, Mieltje de Vries, Carla en Guus
Treffers, Zus Souweine, Dora Hoog-
velt en haar broer, Han van Slee, Wim
Schardijn, Jan en Fred Cox, Wim
Davidson; het zal al heel gek zijn als
je deze namen in het Bandoeng van de
jaren 30 niet zou zijn tegengekomen
op het korfbalveld, het atletiekterrein,
of de tennisbanen. Het was de tijd dat
Bob Mesman Schultz zo'n furore maak
te in Batavia. De wedstrijden tegen de
KW III in Batavia of Bandoeng vorm
den jaarlijks terugkerende evenemen
ten. Een bekend sportman van de Ban-
doengse HBS was ook Henk Soelei-
man. Er waren er zovele, maar ja na
zo'n 35 a 40 jaar zijn de namen je
ontschoten en ook de tak of takken
waarin ze uitblonken. Nog enkele: Bun-
ki Trieling, Bunki en Didi Hendriks,
Poeltje Abbink, Willy Bauer (voetbal),
de gebroeders Dunki Jacobs, de Wit,
Schregardus, Wim en Jet Boxman
(korfbal en zwemmen), Tjalie van Pelt
(atletiek) Annie de Boer.
De "TEMESIAS-mars" was opge
wekt. Werd jaren pittig en in strikt
marstempo uitgevoerd door het TEME-
SIAS-orkest onder leiding van Jan van
den Broeke. Deze was een goed violist
met een zeer muzikaal gehoor. Sympa
thiek en beschaafd. Een Indische jon
gen die, evenals zijn zuster Ems van
den Broeke, een grote rol heeft ge
speeld in de kinderoperettewereld van
West-Java. Door hun enthousiasme
aangespoord werkten heel veel HBS-
ers en leraren mee aan b.v. "de Groe
ne Prins" en andere stukken, die in de
sociëteit Concordia, aan de Grote
Postweg, werden opgevoerd. De glan
zende kinderogen waren voor hen de
grootste beloning. Om enkele namen
van TEMESIASIANEN te noemen: Hans
Slinkers, Noach, Poerbosoemitro, Eu-
gène Souweine, Bob Perk, Fred en Jan
Cox, de leraar aardrijkskunde Moe-
reels, Didi Ronkes Agerbeek, allen mu
sici van naam ondanks hun jeugdige
leeftijd. Zij werden ook gevraagd voor
bekende Bandoengse muziekverenigin
gen; de Bandoengse orkestvereniging
onder leiding van Willy van Swers, het
philharmonisch orkest onder leiding
van Carl Philippeau, de muziekschool
Pollner. Ook voor de PMY, de Ban
doengse radiovereniging traden zij op.
Toen de eerste radioverbinding van dr.
de Groot, via Malabar, een feit was
geworden, werd er door de INTEL, aan
de Oude Hospitaalweg, een complete
zang- en muziekuitvoering verzorgd,
onder leiding van mijnheer Moereels.
De dansen voor de kinderoperettes
stonden onder de artistieke leiding van
Ems van den Broeke zelf. Hoevele ou
deren werden er toentertijd niet beto
verd door de elegante figuurtjes van
Rely Portier, Irma van der Schraaf, Zus
van Aken (deze was niet van de HBS)
e.a.
En, alsof het niet op kon, TEMESIAS
had zijn eigen strijkkwartet met Jan
van den Broeke (1e viool), Eugène
Souweine (2e viool), leraar Moereels
(alt) en Fred Cox (cello). Daarnaast
was er een schoolbandje "The Blue
Rythm Boys" met o.a. Ivon Hillebrandt,
Rudy de Wolf en Theo Tarenskeen. Op
TEMESIAS-avondjes, in de aula van de
HBS, speelde dikwijls Eppie Doeve
piano.
Bijna net zo "knal" als de militie-
fuiven waren de feesten van de diverse
schoolverenigingen. Denk maar aan
een VOICE-, een WIK-, een EDO enz.-
-fuif. En natuurlijk deed TEMESIAS ook
daaraan meel! De dansmuziek, na af
loop van de cabaret- en toneelvoorstel
ling, werd verzorgd door The Silver
Kings of Browns Sugar Babies, uit Ba
tavia, of door de Brick Tops uit Ban
doeng. Dat hing van de financiën af.
Vele jochies van de lagere klassen
voelden zich dan het heertje, want hoe
dan ook, zij hadden op zo'n feest, voor
het eerst, een lange broek aan. Aange
leund waren de meeste jongemannen,
al was het soms niet, met het meisje
hunner keuze, maar met een zus of
zusje. Never mind, die raakte je, door
de diverse spelletjes, toch gauw kwijt.
Muurbloempjes mochten er niet zijn,
daar zorgden het bestuur en de feest
commissie wel voor. Ouders waren er
bij de vleet, dat was in die jaren nor
maal. Maar die genoten zelf van de
avond, ook al omdat zij nu de veel
besproken leraren van hun kroost, in
levende lijve konden aanschouwen.
Ook deze fuiven werden in de Con
cordia gehouden.
Excursietochten werden georgani
seerd. Naast die van de jaarlijkse
sportwedstrijden, stonden die van de
natuur-historische vereniging, in hoog
aanzien. Vaak onder leiding van een
deskundige als b.v. de plant- en dier-
kundeleraar Toxopeus, in de wandeling
"TOX" genoemd.
Op de kortere tochten werd de na
druk gelegd op de biologische won
deren van de natuur. Waren dus ook
interessanter. Dikwijls trof men in het
kleine gezelschap dezelfde mensen aan
zoals b.v. Magda en Alma Schrader,
Tine van Vollenhove, v. Bel, Ferdinan-
dus, Souweine e.a. Voor de langere
tochten die o.m. naar Lembang en de
Tankoeban Prahoe gingen, was veel
meer belangstelling, ook van de zijde
van de leraren. Om namen te noemen
van Lint, van Wijk, van Lidth. De jon
gelui genoten van het natuurschoon en
van de frisse berglucht. Meestal had
een ieder zijn lunchpakket bij zich,
maar het kon ook gebeuren dat de
mondvoorraad en de frisdranken met
de autobussen van Tjap Matjan waren
doorgegaan, nadat de levende have
ergens op een kruispunt was gedropd.
Kwam men dan hongerig en heerlijk
vermoeid op het eindpunt aan, dan
was het slechts "aanvallen" geblazen.
Aangezien Han van Slee verdienste
lijk ukulele speelde, vaak begeleid door
iemand met een mondharmonica, was
het zingen van diverse liedjes en schla
gers niet van de lucht. Veel herhaald
werden: "En wij gaan nog niet naar
huis...", "Waar de lieve meisjes zijn,
daar willen we wèèèèze...", "Adieu
mein kleiner Gardeoffizier..., "Just
singing in the rain..." en "Happy days
are here again". Het was altijd een
lollige boel.
Over "happy days" gesproken. Van
zelfsprekend had de Bandoengse
H.B.S. ook zijn kleine liefdesgeschie
denissen, die door de bevolking al dan
niet als een chronique scandaleuse
(Lees verder pag. 13, 3e kolom)
"'iftWÊÊKÊSBHÈ
We zijn werkelijk benieuwd of Bandoengers dit gebouwtje kennen dat op een nogal onge
woon uur gefotografeerd werd, namelijk toen het stil was. Normaal staat het hier zó vol
mensen en artikelen, dat je het gebouw niet eens zien kan. We wedden dat b.v. vele niet-
Bandoengers het niet eens kunnen thuisbrengen!
