ZIJ EN WIJ
Mei NECTAR - essence:
Een plaatje om lang te beu/aren en telkens vergelijkend tevoorschijn te halen als we over
de Gordel van Smaragd praten. Om goed doordrongen te raken van de letterlijk onafzienbare
reeks wonderbare variaties in geografie, flora, fauna, folklore, talen en dialecten, en maikanan.
Indonesië is echt een land, zó enorm groot dat geen enkele Indonesiër of Indischman het
helemaal kent. Het is méér dan Amerika een land van Onbegrensde Mogelijkheden.
Dezer dagen las ik in een Belgisch
blad het volgende:
Tussen Hasselt en Maaseik, vlakbij
Zwartberg, ligt Niel-bij-As. Een klei
ne Belgische gemeente met vijftien
honderd inwoners, die klaarblijkelijk
van vernieuwing houdt: in 1960
moest het gemeentehuis, in mei 1969
de kerk eraan geloven.
Het verenigingsleven tiert welig te
Niel: we vinden er een plaatselijke
ACV-afdeling, een Bieënbond, een
Bij-de-Haard-gilde (twee onderafde
lingen:: Beter Bewegen en de Jonge
Gezinnen-aktie), een Boerengilde,
een Bond der Gepensioneerden, een
Bond van Grote en Jonge Gezinnen,
een Bond voor Veeziektenbestrijding,
een Bureel van de Grot, een Tuin-
bouwkring, een Chirojeugd, een Da-
vidsfonds, een Duivenbond, een Ka
tholieke Landelijke Jeugd (onderver
deling: De Madeliefjes), een Kerk-
en-Wereldbond, een Parochieraad,
een Rijvereniging, een Rood Kruis-
afdeling, een Schuttersgilde, een
Zangkoor Singhet Scone, een Sport-
kring-Niel, een toneelvereniging Tijl
en Nele en ten slotte nog een Wan
delclub met als slogan: "Houdt de
geest fris, de buikjes dun en de be
nen fit".
De Nielenaren weten derhalve wel
hoe zij hun vrije tijd kunnen door
brengen. Het cumuleren zit hen mis
schien van oudsher in het bloed: in
1726 was een zekere A. Dellecom-
mine naast pastoor van de parochie,
ook nog landbouwer en gemeente
secretaris...
Pas als we van zulke typische Euro
pese feiten kennis nemen, realiseren
we ons met verdriet wat aan de In
dische gemeenschap (zowel in het ou
de Indië als nu in Holland) falikant ont
breekt: actief gemeenschapsgevoel.
Het verlangen om naast het normale
werk en de privé ontspanning zich
dienstbaar te maken aan de gemeen
schap op welke andere wijze ook waar
de Overheid geen aandacht, geen geld
of geen talent voor heeft.
Nederland heeft geen tijd, geen geld
en geen ervaring om op gepaste wijze
ons roemrijke Indische verleden te ge
denken in monumenten, musea, studie
genootschappen, beurzen, enz. enz.
enz. DUS moet de Indische burgerij
het doen. Maar helaas, zelfs de "as-
similanten" missen het normale Euro
pese burgerlijke verantwoordelijkheids
gevoel om op dit terrein actief op te
treden.
We blijven in kleine familie of vrien
denkringetjes thuis, schelden op de so
cialisten (terwijl ALLE andere politieke
groeperingen op dit punt óók in ge
breke zijn), zoeken in allerlei ware (én
onware) roddelarijtjes de schuld bij on
ze medeburgers en gaan daarvoor zelfs
zó ver in het verleden terug, dat zelfs
de levende herinnering aan Grote In-
dischgasten die wij gekend hebben ont
aardt in een continue kwaadsprekerij
en wij geen één Indischman kennen
waar wij met trots aan terug denken.
D.w.z.: niet met de mond, maar met
een plaquette, een gedenksteen een
gedenkboek.
Er hadden hier clubs met archieven
moeten bestaan van b.v. het IEV (orga
nen, rapporten, knipsels, brieven), van
de planterswereld, het officierscorps,
kampgenoten van één kamp, de sport,
enz. enz., kortom alles wat in ons leven
in Indië inhoud had BUITEN het routine
werk en het routineleven. Maar pas als
men probeert meeliggers te vinden
voor zo'n streven, stuit men al gauw
op "argumenten" als: geen tijd, geen
geld, toenggoe mati, enz. enz. en een
eindeloos gebabbel over vele gebreken
van onze saudara's van voor de oorlog.
Zelfs waar al dat geroddel waar is,
kennen wij geen enkele andere samen
leving in Europa die niet hetzelfde fou-
tenpatroon heeft als de Indische bur
gerij had. Maar daar is de wil het
GOEDE te doen voortleven, terwijl bij
ons schijnbaar geen inzicht bestaat in
wat wérkelijk goed was, zó begraaft
men zich in andermans (dus ook eigen)
fouten.
Wie is hier werkelijk schuldig aan
zulke verzaking van burgerlijk plichts
gevoel? Niemand, ledereen wijst over
zijn schouder. Veel van die duimen wij
zen naar Tjalie, omdat Tjalie vele fou
ten heeft begaan en vele tekortkomin
gen heeft. Elke eerste beste roddelaar
is beter dan Tjalie. Maar waarom heeft
deze dan geen vinger uitgestoken? Se-
bab kurang kuasa...geen schrijftalent,
geen organisatietalent, geen geld, enz.
enz. enz.
Wat jammer, ja?
EEN AARDIG BOEKJE!
"Nederlands-lndië in oude ansichten"
Door Dr. H. J. de Graaf.
Verkrijgbaar bij Boekhandel Tong Tong
f 17,90 incl. porto.
maakt U voordelig Uw tamarinde- en rozen-
stroop, sorbets, gebak en zeer fijne likeuren
Vraag gratis receptenboekje bij Uw leverancier
of rechtstreeks aan
ZibermMcdMU Dm Haag 1885 pbarm- fabriek "Phytol" - Afd. Nectar essence
Goudm Medaille Dn Haag 1913 Wagenstraat 129 Den Haag.
oecePONeeno
20
