<*:llitnoclieiincf
De VRIENDEN van TONG TONG
Jos. van Arcken
Een klopje aan uw deur
KOMT DUS ALLEN OP DEZE RAPAT
WIM SCHAAY
3
worden uitgenodigd voor een eerste bijeenkomst op
ZATERDAG, 17 OKTOBER 1970
in de rotonde van de HOUTRUSTHALLEN te Den Haag.
Aanvang 's morgens 10.30 uur
Punt ven bespreking:
WAT DOEN WIJ MET ONZE ZORGEN?
Toelichting:
Het is geen geheim, dat Tjalie lichamelijk niet meer de oude is. Het
ziektebeeld is van dien aard, dat zijn vrienden thans moeten weten
wat er aan de hand is.
Tjalie heeft zich altijd op het standpunt gesteld, dat zijn Tijdschrift
niet mag ophouden te bestaan met zijn uitvallen. Daarom werd in de
nummers van 1 en 15 nov. 1969 zijn idee gepubliceerd om een Ver
eniging van de Vrienden van Tong Tong op te richten, die zijn levens
werk kan voortzetten. Rond 1300 abonné's gaven zich reeds principieel
daan/oor op. Wij hebben gemeend nu niet langer te mogen wachten
zijn vrienden zo volledig mogelijk te informeren en van hen te vernemen
wat er gedaan moet worden.
Ns. de Directie
J. F. v. d. Lee
Om ervoor te waken dat niet door
welke oorzaak ook onze NV verloren
gaat (er gaan zó vaak zelfs miljoenen
concerns over de kop!), en daarmee
ons werk vervalt richten wij op: een
Vereniging Vrienden van Tong Tong,
waarvan men apart echt lid wordt (van
ons tijdschrift is men alleen abonnee!)
tegen een contributie van 1,(één
gulden) per jaar. Deze vereniging krijgt
eigen statuten en een eigen bestuur
dat zo nodig direct kan ingrijpen, waar
krachtige hulp geboden is. Hierdoor
kunnen in elk geval onze idealen direct
een nieuwe actieve vorm krijgen, en
is bij "de dood" van dit tijdschrift niets
verloren! "Gouverner c'est prévoir!"
Dit stond in onze Tong Tong van 15
november jl. (in het artikeltje "Herinner
de drie!") en was geschreven, zoals
vérreweg de meeste copij in ons blad,
ongeveer een maand eerder, dus me
dio oktober. Er was toen nergens enige
reden om "zwartgallig" over te zijn,
zoals men dat pleegt te noemen als
de directie vér vooruit maatregelen
neemt, die de lezer "somber" vindt.
Maar 26 oktober komt voor Tjalie
opeens wat men onder meer noemde:
"een waarschuwend klopje op de
deur": ik kreeg een (gelukkig lichte)
attaque. En was er (in elk geval voor
mij!) reden te over om in de nummers
van 1 november en 15 november aan
dacht te vragen voor de oprichting van
een "Vereniging Vrienden van Tong
Tong". Er is gelukkig direct stevige
reactie gekomen uit onze lezerskring
en ongeveer 1250 abonnee's lieten zich
direct inschrijven en stortten hun eer
ste gulden (voor één heel jaar).
Al was de lichte attaque gauw "hele
maal beter", toch bleven lichte of ern
stiger lichamelijke stoornissen zó
voortdurend hinderen dat er sinds bo
venstaand berichtje geen aanvang ge
maakt kón worden met de daadwerke
lijke oprichting van de vereniging. Ook
een langdurige vakantie in het buiten
land hielp niet ;daarna moest ik zelfs
een paar weken een hospitaal in.
Het wordt dus wel tijd dat alle lezers
die zich reeds lieten inschrijven als lid
van de Vereniging, of voornemens zijn
het alsnog te doen, reageren op het
appèl dat op dezelfde pagina is afge
drukt.
Kom niet als U al te ver woont of
op andere wijze gehandicapt mocht
zijn. We twijfelen er niet aan of er
zullen aanpakkers genoeg komen! T.R.
Voor Seiko-horloges
naar
Laan van Meerdervoort 520
Den Haag - Telef. 33 64 41
Deze maand is een dierbaar staflid
van Tong Tong ons door de dood ont
vallen: Wim Schaay. Hij is 71 jaar oud
geworden en was de laatste vijf jaren
als administrateur aan de directie ver
bonden. Weinig mensen weten hoeveel
Tong Tong aan hem te danken gehad
heeft toen enige jaren terug onze staf
letterlijk gedecimeerd werd door het
ontslag of vertrek van verscheidene
leidende functionarissen tegelijk. Tong
Tong's leven heeft toen aan een zijden
draadje gehangen, maar ondanks zijn
hoge leeftijd en (toen al) schommelen
de gezondheid nam Wim direct de lei
ding van de boekhouding en admini
stratie op zich, we formeerden een
nieuw stafje en poekoelden teroes,
worstelden ons uit het moeras en
brachten Tong Tong weer "op droge
grond".
Wim was altijd even beleefd, vrien
delijk en hulpvaardig, geduldig en pre
cies...is het eigenlijk niet merkwaar
dig dat zulke mensen in de laatste tijd
steeds zeldzamer worden? Misschien
(en dat hopen we) zijn er toch wel meer
dan je zo opmerken kan, omdat zulke
mensen bovendien de kunst verstaan
zich op de achtergrond te houden. En
omdat ze bovendien nooit mopperen of
klagen, kwam al het werk altijd aan
kant (en dat wil wat zeggen voor onze
uitgeverij/tijdschrift/toko/boekhandel!
Wim's hart "deed het niet al te best"
(zegt men gewoonlijk), dus lieten we
hem zijn werk indelen zoals hij zelf
wou (want van ophouden wiide hij niet
weten). Maar toen het over de hele
linie al niet meer zo goed ging, zond
de dokter hem naar huis. Maar ook
halve dagen werk en vele weken rust
konden hem niet helpen. In plaats dat
rust Wim hielp, sukkelde hij des te
erger. Het is werkelijk waar dat er men
sen zijn op deze wereld voor wie leven
werken. Toen dus het raderwerk van
de arbeid stil stond (al hielden wij onze
deur wagenwijd voor Wim open) stond
ook zijn hart stil...
Wim heeft op zijn eigen onopvallen
de, maar constructieve wijze van Tong
Tong gehouden. Aan de ene kant door
het opbouwen van een tot in de puntjes
verzorgde "bibliotheek" van kasboe
ken, registers, crediteuren- en debiteu-
renboeken, de advertentie-administra
tie, enz. enz., maar aan de andere kant
door gewoon mens te zijn als "zijn"
blad ter sprake kwam: dus hartelijk,
moedig, trouw, koppig. Dat wij nog
steeds bestaan, is voor een groot deel
aan Wim te danken. We kunnen er
nooit lang genoeg dankbaar voor blij
ven. T.R.
