JACHTVERHAAL UIT AMERIKA
EANGS
TIJGER
PADEN
HET GELUK VAN HETJAGEN
Le>; Dennin«hoff Stelling
Echt jagersbloed zal zich nimmer ver
loochenen; waar "onze mensen" ook
zijn, zij zullen vertellen van hun jacht-
belevenissen.
E. G. Van Voorthuizen maakt op
deze regel geen uitzondering.
Hij zegt: "Tjalie, haal er al de fou
ten uit als je mocht besluiten dit te
publiceren. Ik zit momenteel in mijn
eentje in Ouagadougou, Opper-Volta,
Zuid Sahara woestijn, onder een lampoe
templek te typen, maar dat zijn meest
al de beste tijden voor het ophalen
van oude herinneringen. Good luck en
poekoel teroes"
Wij zeggen: Neen Van Voorthuizen,
wij halen er geen fouten uit, doodleuk
omdat we ze niet vinden kunnen!
We zullen je artikel publiceren, zo
als je het geschreven hebt omdat het
is precies zoals je bent: very good!
En ten slotte, beste Van Voorthuizen,
wensen we je toe op je verre post:
Good hunting in alle opzichten en Poe
koel Teroes! Red., T..T.
"De jacht behoort tot het zuiverste repertoire
van het menselijk geluk"
]OSé ORTEGA Y GASSET
Kwam de zon maar wat hoger, het
was toch nog wel erg koud. Mijn vin
gers werden stijf. Vingers blijven be
wegen. Weer een ongewoon geluid.
Zachtjes bewoog ik me om te zien
wat het was. Nee toch, daar staat me
Het werd noodzakelijk om ieder jaar
een "surveyance" te houden en men
telt dan het aantal herten in de reser
vaten (een of twee meer of minder
doet er niet toe) en ieder jaar wordt
er een aantal permits uitgegeven, net
genoeg om het aantal in evenwicht te
houden met de hoeveelheid voedsel
dat aanwezig is.
Herten worden in het grootste deel
van de wereld als edel wild beschouwd
en behandeld en dit begrip is in Ame
rika zeker niet minder. Dit edele wild
wordt daarom beschermd en deze be
scherming is aangeboden in de Natio
nale wouden, publieke graslanden en
natuurreservaten die vanzelfsprekend
goed onderhouden worden. De be
scherming is echter niet aangeboden
aan de natuurlijke vijanden van het hert
zoals de bobcat en de mountainlion.
Er zijn zelfs prijzen uitgeloofd (boun
ties) voor het uitroeien van deze do-
ders. Als gevolg van hun bescherming
is het getal der herten uitgegroeid tot
het onmogelijke en daardoor hebben
zij zichzelf uit hun voedsel gegeten en
de natuurreservaten zijn bijna verwoest
door de vraatzucht der overtollige her
ten. Zij stierven bij duizenden van de
honger en hier moest iets aan gedaan
worden.
lijk twee surveys, een voor het tellen
der dieren en een voor de voedsel-
hoeveelheid. Als het hertenseizoen dan
aanbreekt in september wordt eerst de
gelegenheid gegeven voor pijl en boog
schutters (dat is een hele sport op zich
zelf). Dit aantal is niet zo groot en alle
permithouders mogen maar één bok
schieten. Daarna eindigt dit seizoen
dat maar enige weken duurt en dan is
het seizoen open voor vuurwapens. Al
leen groot kaliber mag dan gebruikt
worden en er is steeds controle dat
dat gehandhaafd blijft. Ik behoor tot
deze kategorie en tegen de tijd dat het
seizoen aanbreekt zoek ik op de kaart
een terrein uit dat het meest onbe
gaanbaar is, waar geen wegen en pa
den zijn. En dit is woest bergterrein
waar veel geklommen moet worden.
Dat houdt alle plezierjagers uit de
buurt. In Arizona is dit meestal waar
de Kaibab-wouden zijn; de Noordrim
van de Grand-Canyon. Vulkanisch ter
rein, harde grond doorsneden met die
pe canyons, maar prachtig mooi met
grote ponderosa-dennebomen en met
gekleurde mosbegroeide rotspartijen.
Ik heb een Winchester model 94;
een 30-30 kaliber en ik hou echt van
deze lichte karabijn omdat het kort is
en je er gemakkelijk door dichtbe
groeid terrein mee beweegt. Natuurlijk
kan ik geen lange schoten nemen, maar
ik schiet toch liever kort, wanneer ik
Dit is heus geen gemakkelijke taak
want gedurende de droogte is er min
der voedsel en moeten er meer permits
uitgegeven worden. Dus er zijn eigen-
Sterk verlaagd in prijs
Thans slechts f 4,incl. porto.
een hert kan benaderen tot ongeveer
binnen 50 meter.
Deze keer was het in oktober enige
jaren terug toen we met ons drieën ons
kamp maakten, waar we met de lichte
truck niet meer verder konden. Het
was bij een stroompje, dus we hadden
drink- en waswater. Een tent is niet
nodig, wel zware slaapzakken, want de
nachten in de bergen zijn steenkoud
en we slapen om een kampvuur dat we
de hele nacht gaande houden.
De jacht begint voor daglicht. Er mag
niet geschoten worden voor dat het
daglicht is. Dus voordat de zon op is
moeten we ver weg in de wouden zit
ten. We hadden de nacht tevoren al
plannen gemaakt in welke richting we
ieder zouden gaan en de volgende och
tend vroeg vond ik mezelf in westelijke
richting lopend op laarzen met rubber
zolen en zoveel mogelijk op stenen om
geen onnodige geluiden te maken met
droge takjes en bladeren.
Na enige mijlen dacht ik dat ik wel
ver genoeg van kamp was toen ik al
een schot hoorde ergens. Dat kon be
tekenen dat iemand al op een hert ge
stoten was, dus ik bleef stokstijf staan.
Dat hert, als het gemist was, kon wel
eens mijn richting uitlopen. Óf als het
er een was uit een groepje, kon dat
groepje best eens mijn kant uitkomen.
Dus goed luisteren. Maar ik hoorde
niets, dus het kon ook best dat iemand
voor de lol zo maar zijn geweer af
schoot om het seizoen in te luiden.
Dat zijn plezierjagers, maar het gebeurt
helaas. Nu moest ik zoeken naar een
schuilplaats waar ik uitzicht had over
een lange baan. Eindelijk vond ik het,
een rots groot genoeg om mij te ver
bergen, links van mij was een groot
ravijn aan de zonkant dat ik hard no
dig had om me warm te houden. Rechts
de rots en daarachter een meer of min
der open terrein dat best eens een
doorgangsroute voor dieren kon zijn.
Dus ik ging er bij zitten en liet de stilte
der natuur zich zachtjes over me heen
zetten. Dit is het buitengewoon mooie
van in de natuur zijn. leder geluid, hoe
licht ook, gaat doordringen en je wordt
je bewust langzaamaan, dat je omringd
bent door leven.
Eerst de vogels, die maken altijd ge
noeg lawaai. Dan merk je de eekhoorn
tjes en dan af en toe een haas of een
enkel stekelvarken en opeens iets heel
anders...trip,trip,trip. Ik was direct alert
en ja hoor, daar kwam een hert! Het
liep nogal vlug, het moest opgeschrikt
zijn. Heeft het een gewei? Nee...en het
werd gevolgd door een kleintje (kalf).
Mag niet geschoten worden. Maar het
was toch een genoegen te weten dat
dit een doortocht, passage was waar
ik gezeten was. Dus nog maar weer
wachten.
