Brief uit
Malang
De heer R. Al. B. Yudoprasetio heeft
in zijn leven nog al wat gezien, mee-
en doorgemaaktHij bezocht in het
voormalige Indië Nederlandse scholen,
studeerde in Engeland techniek, werkte
in Eindhoven bij Philips, waar hij tij
dens de oorlog het verzet tegen de
Duitse bezetter daadwerkelijk steunde,
bleef in zijn hart echter Indonesisch
nationalist en woont thans in zijn ge
liefd Malang in Djalan Dempo No. 3A.
Zijn grote hobby? Vogels!
Kortelings schreef hij ons een brief,
een heel lange en het doet ons erg veel
genoegen een stuk hiervan in Tong
Tong te kunnen plaatsen.
Ma-lang is nog steeds Malang en nog
steeds het tegenovergestelde van Pa-
Kort; tenminste dat beweerden wij on
geveer een haive eeuw geleden op de
Openbare Europese Lagere School. Ja
zeker, ondergetekende genoot het pri
vilege nota bene de Openbare
Europese Lagere School te mogen be
zoeken. Hij heeft zo'n school niet alleen
doorgelopen, maar ook doorlopen, al
was het maar met sawo-ketjik (vrucht,
zij het dan ook maar een kleine). Niet
met een kanjer van een vrucht, zoals
de sawo manila er een is uit Djakarta,
maar met sawo ketjik sadja.
Natuurlijk moest ik volledig (mondeling
en schriftelijk) toelatingsexamen afleg
gen voor de H.B.S. Dat was me wat!
Welke vakken het alzo waren, ik ben
het vergeten, maar in ieder geval Ne
derlands, aardrijkskunde van de hele
wereld en rekenen. U zult het met mij
eens zijn, dat een examinator altijd veel
slimmer is dan een examinandus. Ver
beeld U, die examen-menir vroeg mij,
het slachtoffer: "Kun je zingen?"
"Natuurlijk meneer."
"Wat kun je zingen?"
Het antwoord was ferm en krachtig:
"Het Wilhelmus!"... en kort daarop
zong ik (op verzoek natuurlijk) met van
wege de zenuwen vibrerende schone
stem... "Wilhelmus van Nassouwe, ben
ick van Neerlands bloed..." enz. enz...
tot het einde toe.
Op een examen speelt de factor geluk
een heel grote rol. Ik moet toen erg
veel geluk gehad hebben, want de ex
amen-menir vroeg niet eens wat al dat
gezang wel te betekenen had. Integen
deel, de examen-menir was dolgeluk
kig, want mij werd niets meer gevraagd.
Een paar uur later: geslaagd en de ex-
men -menir maakte waarachtig veel
ophef in publiek dat ik zo prach-
kon zingen.
Ha, ha, ha, dat was dus de koe die een
haas ving.
Het is natuurlijk onzin om te beweren
dat Malang iets te maken zou hebben
met Pa. Waarom deze mountain-place
zo heet, mag Joost (v. d. Vondel?) we-
ten. "Jij malang" betekent: Jij hebt pech
gehad. Het kan ook betekenen: jij bent
een palang (pintu) aan het aanbrengen.
Ook een situatie, waarin een voorwerp
onopzettelijk of ongelukkigerwijze ver
keert. B.v. een geslipte auto, die dwars
op de weg ligt.
Weet heus niet waarom Malang nou zo
heet. Maar het is nog altijd Malang.*)
Het Europese kerkhof van Klodjen is
opgeruimd. Het gemeentebestuur, Pe-
merintah Kotamadya Malang, heeft
plannen om het vrijgekomen terrein te
benutten voor een standplaats van au
tobussen. De Europese begraafplaats
Sekoen is er nog steeds en wel ver
zorgd.
Ook de aloon-aloon met de waringins
is er nog, hoewel men erg behoefte
heeft aan bouwterrein in de stad. Deze
aloon-aloon van Malang is eigen|ijk een
"onbeschofte" aloon-aloon. Want een
fatsoenlijke ligt vóór de Kabupatan,
de ambtswoning van de Bupati of Re
gent. Kijk maar naar de aloon-aloon
van Amsterdam, Dam genoemd. Die
ligt toch ook vóór het paleis van de
Koningin? Nu ligt de aloon-aloon van
Malang niet vóór, maar naast de Kabu-
paten.
Aaah ini dia! Misschien aloon-a|oonja
malang, dus niet zoals te doen gebrui
kelijk, vandaar namanja kota:MALANG!
De aloon-aloon van Malang heeft niet
eens een voetbalveld. Wat is dat toch
voor een aloon-aloon! De aloon-aloon
van Malang is 's avonds helder ver
licht, evenals de Dam in Amsterdam.
Echter wij hebben hier heus geen last
van aloon-aloon-slapers, als er in Am
sterdam Damslapers zijn. De originele
hippies van Malang trekken niemands
aandacht. Indonesische hippies vormen
geen groot probleem.
In de buurt van de aloon-aloon was
vroeger een gevangenis voor vrouwen
en in Lowokwaru was er nog een gro
tere voor mannen. Die zijn er niet meer.
In Malang zijn geen zakkenrollers,
dieven of moordenaars. Men heeft
geen behoefte meer aan gevangenis
sen. Het is echter onbegrijpelijk dat er
in deze tijd nog onte|baar veel mensen
zijn die het rechte spoor zijn kwijtge
raakt. Die moeten natuurlijk weer op
het rechte spoor worden gebracht. En
dan moeten zij met of zonder plezier,
maar wel voor niets en niemendal lo
geren in de gebouwen van de Lembaga
Pendidikan Masjarakat dat is zo'n insti
tuut ter overdenking van de zonden, die
men in een fatsoenlijke maatschappij
heeft begaan, als U tenminste weet wat
ik bedoel. By the way, speaking about
Institute, bestaat Instituut Schoevers
in Amsterdam nog? Wah, lieve meisjes
zeg! Dat is wat anders dan Instituut
(Lembaga) Pendidikan Masjarakat En
de pracht gebouwen kunt U vinden in
de buurt van de aloon-aloon en in Lo
wokwaru.
De Houten Handweg, in het Indone
sisch Djalan Kajutangan, isterniet met
ghem. Daarvoor is in de plaats geko
men Djalan Djendral Basuki Rachat.
De namen van wegen uit het kolonia|e
tijdperk vindt U niet meer terug. Ik zal
maar niet proberen U lekker te maken
met een lijst van djalans. De z.g.n.
"bergenbuurt" van Malang is er ook
nog. In deze "bergenomgeving" wonen
sjieke mensen, waaronder natuurlijk
ondergetekende. Alleen de straatna
men moet je anders uitspreken. De Id-
jen Boulevard b.v. heet nu Djalan Raya
Idjen en de Dempo Boulevard, Djalan
Besar Dempo; de rest is hetzelfde ge
bleven.
Er zijn natuur|ijk nieuwe straten bijge
komen, die er vroeger niet waren, o.a.
de Djalan Raya Dieng; dat is een heel
lang verlengstuk van de Djalan Kawi.
In de koloniale tijd is zeer waarschijn
lijk de bergenbuurt ook wel de Blanda-
buurt genoemd. Wat is er nu van deze
buurt geworden, nu de Blanda,s er niet
meer zijn? Er wonen nu veel Chinezen.
Met hele mooie namen, zoals Setia
Budhi, Setia Dharma, Surya Mega en
nog fraaier.
Dat was 't.
Van uit Malang groet ik U al|en harte
lijk.
R. M .B. Yudoprasetio.
Ik heb altijd horen beweren dat ma-
lees verder volgende pag.
Wie Indonesië nooit gezien heeft en bij het
aanschouwen van de natuur altijd alleen de
maatstaven gewend is van een armere natuur
(in variëteiten)kijkt zijn ogen uit als hij
(zij) in Indonesië komt. En de camera flitst
open naar de "gewoonste" planten en bomen.
Wie dacht er in ons oude lndië ooit aan een
papajaboom rechtste kieken. Maar voor een
noorderling is een papajaboom een juweel van
sierlijke, ranke schoonheid. Deze werd gesnapt
ergens in Singosari aan een "waardeloos" weg
getje, maar hoe kunnen we NU snakken naar
één kijkje zo'n weggetje in!
Verder: ananas (links) ziet men in Europa
alleen in etalages van groentenwinkels en is
hier gewoon geklassificeerd als "exotische?'
vrucht, waarvan men aan de draagster (de
plant of boom) niet dénkt gewoonweg. Als
je dan in Indonesië een beetje bedrem-
