Sjaóteix^
IN MEMORIAM
MGR P. J. WILLEKENS
FONDS 60.000
H.K.H. PRINSES CHRISTINA
ER IS EEN GEDICHT
Oude Engel op een Bom
Op 27 januari overleed in de ouder
dom van 89 jaar te Jogjakarta Mgr Pe
trus Joannes Willekens, die van 1934
tot 1953 bisschop van Batavia was.
Wie zal zich niet die rijzige gestalte
herinneren die bij het Openbaar Ge
hoor ten paleize Rijswijk bij gelegen
heid van de verjaardag van H.M. de
Koningin zijn gelukwensen aan de
Landvoogd aanbood.
Die onwrikbare Kerkvoogd (door wij
len Piet Kerstens eens de Kerkvader
van de 20ste eeuw genoemd) die niet
week voor Japans geweld en intimi
datie en de enige Nederlandse geeste
lijke was die gedurende de gehele
Japanse occupatie vrij bleef, vrij om
zijn hulpacties te organiseren voor al
len die het moeilijk hadden.
De Herder ook, die in zijn hart een
speciale plaats had voor de kleine
Boeng, en die voor de souvereiniteits-
overdracht speciaal naar Nieuw Guinea
trok om zich persoonlijk een indruk
te kunnen vormen over het land, dat in
sommige kringen werd afgeschilderd
als het toekomstige vaderland van ons
Indo's.
De Nederlander die zijn hart verpand
had aan land en volk van Indonesië
en wilde sterven in het land waar hij
zijn beste krachten had ingezet.
Dat hij ruste in vrede en zijn nage
dachtenis ons allen mogen sterken.
Dick Geldorp
Hoe goed het is om de gepubliceer
de posten zelf te controleren blijkt o.m.
uit een op 30 dec. '69 per bank ont
vangen bedrag van 500,zegge
vijfhonderd gulden, van een der beste
Tong Tong-vrienden, Mevr. Roline Ga-
lateri Poortman.
Zij vroeg niet om publicatie, doch
zou willen weten of het bedrag dat van
uit Italië werd geremitteerd wel zijn
bestemming bad bereikt. Dit is, zoals
onze boeken uitwezen, inderdaad ge
beurd, juist in de tijd van ernstige ziek
tegevallen in onze kleine staf.
Onze hartelijke dank, ook namens de
minder bedeelden, gaat hierbij. Beter
te laat dan nooit!
Eigenlijk maakt mevr. Galateri een
verzuim weer goed van 49 mensen die
géén tientje offerden. Maar misschien
komen ze toch nog wel...
Onze jongste Prinses, H.K.H. Prinses
Christina, die ver van haar familie en
land op 18 februari haar verjaardag
viert, bieden wij hierbij onze hartelijke
felicitaties aan en wensen haar in het
komende jaar veel succes bij haar mu
ziekstudie in Canada.
over de Semeroe, waarschijnlijk ge
dicht door J. J. de Stoppelaar, maar
niet in diens bundel "Java" opgenomen.
Het is dus ook wel mogelijk dat EEN
ANDER dit gedicht geschreven heeft.
Wie kent het toevallig ook en kan ons
het opsturen? Gaarne bericht aan de
Redactie.
"Ik wilde graag een half pond kri-
pik gendar bestellen, indien mogelijk
reeds gebakken. Ik kan ze niet ON-
gebakken van U krijgen, daar ik in
een Bejaardentehuis woon en tussen
boeren zit. Als ik hier aan het bak
ken ben, zal de bom barsten. U kunt
wel begrijpen dat deze lieden niet
daaraan gewend zijn. Als het moge
lijk is, zou ik ook graag een gekook
te tahu willen hebben. Vooreerst een
halve..."
Mevr. A. W. P. Geeraths -
de Sausa,
IJsselmuiden,
Huize Engelenberg.
WIJ hebben expres 't adres van deze
lieve dame voluit geschreven hopende
dat 'n andere abonnee in IJsselmuiden
of daar dichtbij eens de hand over
het hart wil strijken en het verlangde
meebrengen. Periodiek krijgen wij con
tact met Indische ouden van dagen, die
inderdaad in een goed bejaardentehuis
keurig zitten opgeborgen, maar helaas
zonder één andere Indischgast(e) om
mee te ngobrol. En dan om zowat de
andere dag de geur van stoofprei of
bloemkool, terwijl je gedachten nog
steeds vol heerlijke herinneringen zit
ten aan tahoe, tempeh en andere za
ken!
Het valt niet mee, die ouwe dag!
En het Is opmerkelijk hoe weinig !n-
dischgasten van middelbare leeftijd of
jonger daaraan denken als hun waar
schijnlijke voorland! Als wij het deden,
zouden wij misschien verdraagzamer
en begripsvoller tegenover elkaar
staan. T.R.
Bij het ziekenhuis Zuidwal in Den Haag
is dezer dagen de eerste groep van in totaal
75 Indonesische meisjes tussen de 19 en 25
jaar aangekomen, die in het Zuidu/al-, Johan
nes de Deo- en het Rode Kruis-ziekenhuis
een volledige verpleegstersopleiding van 31/2
jaar zullen krijgen.
Hiermee wordt tevens voorzien in het grote
tekort aan leerling -verpleegsters. Na beëin
diging van hun studie keren de meisjes weer
naar hun land terug.
Wij weten zeker dat dit experiment
ten volle zal slagen. Ook in de Ver.
Staten zijn al jaren lang ploegen ver
pleegsters uit Manilla te werk gesteld,
die daar uitstekend hebben voldaan,
niet alleen vaktechnisch, maar vooral
door karakterhoedanigheden: opge
wektheid, geduld en menslievendheid.
Oud-gouverneur van Oost-Java Ch.
O. van der Plas placht te zeggen: "De
mocratie is DIENEN!", een kunst die
de fijnbeschaafde Aziatische volken tot
in hun vingertoppen verstaan. Als we
hieraan denken, vragen we ons af of
de democratie in het Westen eigenlijk
niet gefaald heeft, waar hier stakingen
aan de orde van de dag zijn, alsmede
eindeloze tawar-partijen om meer loon
en minder arbeid en de "horden" van
ziekte-simulanten.
Het doet er eigenlijk minder toe wie
de schuldigen zijn, de werkgevers of
de werknemers, maar één ding is ze
ker: de legers gastarbeiders in West
Europa worden als gevolg daarvan
steeds groter! Als het betoel waar is
dat in het oude Indië de gekleurde
werknemer "uitgebuite koelie" was,
dan is op een wonderlijke manier een
blanke smet naar Europa "terugge-
waaid", vooral als we denken aan de
vaak beneden alle critiek staande huis
vesting dezer gastarbeiders. Of als
alles hier zo keurig koek en ei is
waren after all de "kolonialen" niet zo
erg slecht als ze afgeschilderd wor
den?
Eén ding is in elk geval zeker: de
verhouding tussen werkgever en werk
nemer in Indië was in hoge mate MEN
SELIJK en getuigde van voortdurende
belangstelling voor de werknemer,
wiens taal men sprak en wiens cultu
rele en sociale welzijn ook tot buiten
Ned. Indië bekend was. Daar kan men
in Nederland nog wel wat van leren!
Ook gastarbeiders hebben nationale
kunst en cultuur en b.v. de Televisie
zou in nauwer contact met de gast-
arbeidersgroepen menig boeiend en
leerzaam programma kunnen opzetten.
Het is echter helaas nog steeds
waar: "Wee de wolf die in een kwaad
gerucht staat!" Als "koloniaal" heeft
de Indischman nog steeds zowel naar
de Hollandse als de Indonesische kant
een onverdiend valse reputatie, die zo
wel Holland als Indonesië niet tot eer
strekt... T.R.
5
