ALTIJD FIT ZUN
EXTRA LEVENSKRACHT?
^Background
Dit nieuwe, natuurlijke antwoord kan voor u de oplossing zijn.
VITALE POSITIEVE GEZONDHEID VOOR MAN EN VROUW
UIT EEN BRIEF
Onlangs kregen we een brief van
een abonnee, waaruit verrassend veel
voor een man) kennis aan de dag
gelegd werd van Indische EN NEDER
LANDSE kruiden en planten. We
maakten uiteraard direct kennis en ont
vingen deze brief, waaruit bleek dat
de schrijver zowel in Nederland als
in hidi'è altijd "in de oedik" had ge
woond. Waaruit blijkt dat leven in de
doesoen toch ook grote voordelen kan
hebben.
Pa is van geboorte een Drent uit De
Smilde, is als soldaat naar de Oost
getrokken en was bij de verpleging. Ma
is van huis uit een Indisch meisje uit
Salatiga, Vader een Duitser, ook in de
verpleging, mijn opa dus. Tjang was
een Javaanse; haar familie kwam uit
Solo.
...hebben wij ook nog in Oedjoeng-
broeng, Tjetjaheum en Tjidoerian ge
woond, gingen toen in Bandoeng op
school.
Wij hebben dus nooit in een stad
gewoond .altijd midden tussen de be
volking, leerden de taal en hadden alle
soorten vriendjes, alleen nooit Europe
anen. De kennis van djamoe hadden wij
van tjang, maar de wilde groenten leer-
die hadden wij van nenek Alik Sirah
Suruh, die heeft ons allen gebakerd,
verpleegd, vertroeteld en mee groot
gebracht, onze tweede Moeder zo ge
zegd. Mijn smaak voor sterke spijzen
heb ik van Ma, tot ergernis soms van
nenek. Oma als Javaanse moest er he
lemaal niets van hebben, die had een
uitgesproken voorkeur.
Verdere kennis doe je in de kam
pong op, op het veld, doordat je vaak
bij de mensen genodigd werd met eten.
Van lieverlede leer je de gewassen
dan kennen; je zocht ze zelf en nenek
was altijd zo lief het voor ons te be
reiden. Pa vond alles wel goed, pro
beerde soms ook enkele daarvan; voor
een totok heeft hij geen kieskeurige
aard en smaak.
Ik was net van school af, toen wij
naar Holland gingen en zijn toen voor
goed op de Smilde komen wonen. Pa
ging toen uit werken en zo zijn wij aan
en klein boerderijtje gekomen; die is
nu verbouwd. Ma en mijn jongste zus
ter wonen er nu in. Ze hebben allerlei
soorten dieren; mijn zus echte tangan
dingin en ma maakt telor asin; wij heb
ben een hele hoop eenden.
Ik ben maar 6 jaar in Holland ge
weest; toen ik 18 was, getekend voor
de Oost; de familie is altijd hier ge
bleven. Ik kreeg mijn vooropleiding in
Nijmegen, later als recruut naar Ban
doeng ,toen als soldaat naar Malang,
Soerabaia, Magelang, terug naar Soe-
rabaia. In de oorlog naar Magelang,
toen Tjimahi, waar ik krijgsgevangen
werd. 3 Kampen daar gehad, toen op
Indien u niet altijd zo fit bent als u wel wenst,
niet voldoende levenskracht bezit en u fysiek
niet lekker voelt, kan dat betekenen dat u de
natuurlijke vitaminen nodig hebt, zo noodzake-
lijkvoorhet onderhouden van een juiste bloed-
toevoer naar de spieren van het lichaam en
naar de hersenen. Door dezelfde oorzaken
kan uw spijsvertering verstoord en uw reserve
aan energie gevaarlijk klein worden. Doe zoals
duizenden mensen in het Noorden van alle
leeftijden doen en breng de natuur terug in uw
voeding door bij uw maaltijden Aktief Capsules
te gebruiken. Aktief Capsules zijn smaakloos.
Zij combineren hoge concentraties van tarwe-
kiemen (de rijkste bron van „groei"- en „ener-
gie"-vitaminen) met andere natuurlijke vitami-
nerijke concentraties. Aktief Capsules bevatten
geen verdovende middelen. Regelmatig ge
bruik werkt niet gewoontevormend. U zult
verbaasd staan over het verschil dat de ge
makkelijk te gebruiken Aktief Capsules be
tekenen voor uw energie en uw hele welzijn.
U zult zich in alle opzichten sterker voelen,
jonger en opgewekter en u zult er beter uit
zien. Een zuivere huid, gezond haar en
stralende ogen zijn het bewijs van uw terug
keer naar een vitale, positieve gezondheid.
Begin vandaag nog met het gebruik van
Aktief Capsules. Verkrijgbaar bij apotheker
en drogist, 3,90 voor een kuur. Nu ook ver
krijgbaar in handige doordrukverpakking.
transport via Soerabaia naar Maoemere
op Flores, Taliboera, weer naar Ma
oemere, Soerabaia, Djakarta, kamp Ma
kassar, Singapore, Rivervalley-kamp,
havenkamp Saigon, Long-Than, Saigon,
Dran, Liëng Khang, terug naar Saigon,
de bevrijding. Werden naar Singapore
gevoerd, Changi, vandaar Dabo Sing-
kep, Tandjong Pinang, Tandjoeng Ba-
toe, toen met verlof naar Holland, na
12 jaar weg te zijn geweest.
Terug naar Djakarta, Tjimahi, Poer-
wokerto, Salatiga, Djakarta, voorgoed
naar Holland. Dat was in 1950. Twee
jaar hier en daar gewerkt en toen een
aanstelling bij de PTT gekregen. Woon
nu in Groningen en volgend jaar kom
ik in Haren, een huis met grote tuin.
De traditie wordt voortgezet. De kennis
hier hadden wij van Pa en andere ou
dere bewoners van het dorp en uit
boeken. Ook veel geleerd door zelf te
proberen en te proeven.
Hoop hiermede naar Uw zin te heb
ben gehandeld. Ik houd van de Tong
Tong en bewonder vooral de verhalen
over Si Bentiet. In één woord heerlijk.
Jan Weites
Bij m'n broer in Amsterdam wonen
twee Indonesische vrouwelijke artsen.
Een ervan heb ik mee kennis gemaakt.
Zo eenvoudig, zo lief. Zij ried mij aan
maar naar bed te gaan. "U ziet er zó
moe uit, Mevrouw!" Ze bracht me er
zelf heen. Tilde mijn benen, zodat ik
lekker horizontaal lag. Intussen bleef ze
bij me op de bedrand zitten en vroeg
me honderd uit. O.a., of ik terug wilde
naar Indonesia. Ik antwoordde: "Heel
graag!" "Waarvoor?"
"Om me te goed te doen aan de
lekkere doerian, doekoe en alle soor
ten andere vruchten..."
Toen lachte ze: "Ja zo lekker, ja
Mevrouw! Noull" F.M.
Wat F.M. met deze paar regels zeg
gen Wil;
wat elke patient van een dokter het
meest nodig heeft is menselijkheid,
vriendelijkheid, medeleven. Net zoals
de dokters vroeger altijd hadden. Het
type "horse and buggy doctor" zoals
Amerikanen het zeggen. Die altijd wel
tijd hebben om wat na te babbelen en
het hele gezin eigenlijk van haver tot
gort kenden. Maar juist daarom ook
vaak onfeilbare diagnoses konden ma
ken.
We hebben 'n Deense dokter gekend,
Olaf Munck, die altijd grapjes maak
te, maar er ook op los kon donderen
dat de hemel trilde als wij iets ver
keerds gedaan hadden. Op een keer
werd een jongere broer van me be
handeld voor een lelijke wond (in die
tijd hadden alle jongens altijd wonden),
waarvoor hij thuis moest blijven. Maar
daar voelde m'n broertje niets voor,
want hij zou met een paar vriendjes
naar de Pasar Gambir. "O", zei de
doe, "mag ik dan nog even het flesje
met jodium?" En zijn vinger bevochti
gend met de jodium trok hij over het
gezicht mooie dikke jodium-strepen, die
natuurlijk direct door de huid opgeno
men werden, zodat hij er ondanks her
haald wassen uit zag als een Indiaan
op het oorlogspad. Alleen niet zo leuk
natuurlijk. Wel, hij bleef thuis!... T.R.
Op een weg, waarover velen liepen lag
een tapijt, toen de avond viel, was het
grijs en stoffig als de weg zelf.
Toen sprak ik, tot mijn ziel: spiegel je
daaraan, als je de markt en al wat daar
gebeurt over je heen laat lopen.
(Foe Kiang, uit: bronnen van Oosterse
wijsheid).
5
