De Hausse In De
Indonesische Luchtvaart
Het „Groote Hofje"
Djakarta (A-ANS) -
Een Viscount airliner die pas geleden
met een lading passagiers bestaande
uit regeringsambtenaren en directeuren
van reisbureaus boven het Toba-meer
op Sumatra rondcirkelde, symboliseer
de de nieuwe stemming, die er heerst
in Indonesische luchtvaartkringen. Het
was 'n "Joy-flight" die bedoeld was om
publiciteit te maken, een nieuwigheid
hier nu de luchtvaartmaatschappijen
concurreren om klanten te krijgen.
De Viscount was eigendom van de
Mandala Ailines, een nieuwe, particu
liere luchtvaartmaatschappij, één van
de verschillende maatschappijen die
zijn opgericht sedert President Suharto
in 1967 het Garuda monopolie beëin
digde. De vooruitgang en uitbreiding
zetten zich snel voort.
Aan boord van het vliegtuig serveerden
hostesses in hel gele minijurken aller
lei hapjes. Op langere vluchten, wor
den de maaltijden steeds beter. Het
luchtvervoer in Indonesië, dat nog niet
zo lang geleden een onzekere en on
aangename zaak was, begint het tegen
het buitenland op te nemen.
Mandala heeft twee Viscounts gekocht
van British European Airways en een
derde zal binnenkort volgen; ze vliegen
van Medan in het Westen naar Ambon
in het Oosten. Een zusterorganisatie,
Seulawah staat op het punt om vijf
Convairs 600 toe te voegen aan haar
vloot van DC 3's. Een andere luchtlijn,
Zamrud gaat een geheel nieuwe lucht
vloot bestellen, waarschijnlijk bestaan
de uit Hawker Siddeley 748 's.
Sinds 1968 heeft zich het aantal vlieg
tuigen van de Indonesische burger
luchtvaart bijna verdubbeld, van 125
tot 238 verleden maand. Hoewel veel
van deze uitbreiding kleine vliegtuigen
betreft voor exploitatie van mineralen,
luchtkartering, bespuiten van gewassen
en voor chartervluchten, zijn er toch
een groot aantal vliegtuigen voor gere
gelde vluchten bijgekomen.
En dit is wel noodzakelijk, om te vol
doen aan de groeiende behoeften van
't passagiersvervoer. In 1967 maakten
360.000 personen gebruik van het Indo
nesische binnenlandse luchtvervoer.
Verleden jaar bedroeg dit aantal bijna
500.000. Het totaal van dit jaar zal de
700.000 gemakkelijk overschrijden.
Problemen en winsten.
Deze ontwikkeling heeft zowel pro
lemen als winsten opgeleverd. Het de
partement van Luchtvaart heeft moeite
gehad om de hoeveelheid extra werk
het hoofd te bieden. Het tekort aan
vliegvelden en luchtnavigatie is duide
lijk aan de dag getreden. Ook is er een
grote vraag naar piloten.
Niettemin kent de Indonesische lucht
vaart een grote mate van veiligheid.
"Over het algemeen genomen is deze
hoger dan in Australië" zegt een func
tionaris. "Het zou nog hoger liggen als
er onlangs niet een paar ongelukken
met helicopters geweest waren, bij
karteringswerkzaamheden". Er is dit
jaar ook een ongeluk geweest op een
lijndienst, hetgeen de luchtvaartpro
blemen illustreert in een land met grote
afstanden, weinig luchthavens en vaak
primitieve grondfaciliteiten.
Het ongeluk gebeurde toen een DC 3
bij Menado in Noord-Celebes arriveer
de en de luchthaven tengevolge van
slecht weer gesloten vond; er is in Me
nado geen grondcontrole. De piloot
zette toen koers naar Gorontalo en
kwam tot de ontdekking dat het weer
daar even slecht was. De lichttoren
was hier niet in werking, omdat de
brandstof zo schaars was, dat de ge
nerator alleen werd gebruikt als er
vliegtuigen vën lijndiensten werden ver
wacht.
De benzine begon op te raken en de
piloot had geen alternatief dan een
landing op zee te maken. Hij deed dit
met grote vaardigheid, dicht bij de
kust, bemanning en passagiers hiel
den het hoofd koel, en een vissers
boot die in de buurt was, kwam te
hulp. Niemand werd gewond, zelfs niet
licht.
Verbetering van vliegvelden om derge
lijke ongelukken te voorkomen heeft
onder Indonesië's vijf-jarenplan priori
teit gekregen en werkzaamheden aan
25 van de 33 vliegvelden, die het land
telt, zijn aan de gang. Maar nog steeds
schijnt het dat de luchtvaart te snel
expandeert om door de regering bij
gehouden te kunnen worden.
Het grote aantal passagiers dat zich
aanmeldt, brengt de luchtlijnen vaak
in moeilijkheden.
Een paar jaar geleden vlogen de men
sen alleen als ze niet anders konden.
Het was moeilijk aan plaatsbewijzen te
komen - en een VIP kon nog altijd
iemands plaats opeisen. Er waren ge
vallen van VIPs die onder elkaar om
een plaats vochten. Het was gemakke
lijker voor de gewone man om thuis
te blijven.
De concurentie heeft hieraan een einde
gemaakt. Nu zijn er bijvoorbeeld, vier
luchtlijnen naar Menado, tegen alleen
de Garuda-lijn vier jaar geleden. De
diensten zijn betrouwbaar en mensen
DOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOO
IAIMANTÉ MAGNETISCHE X
ARMBANDEN g
Stevige uitvoering. S
Intercontinental Agencies c.v. g
Stadhoudersplantsoen 140 Q
Den Haag - Tel. 070-39 01 65
OOCXXXXXXXXXXXXXXXXJOOOOOOOOC
die het geld ervoor hebben, geven ge
volg aan de uitnodiging van de lucht
vaartmaatschappijen.
Soms gebeurt dit in een zo grote mate,
dat het moeilijkheden meebrengt; veel
vuldig zijn de verhalen van mensen, die
op kleine luchthavens staan te wach
ten, met het geld in de hand, terwijl
agenten van de maatschappij op
koortsachtige wijze extra vluchten uit
het niets trachten tot stand te brengen.
De motor van deze groei is natuurlijk,
de befaamde DC 3 geweest, maar zelfs
zijn geschiedenis loopt ten einde: Om
de verbetering te bevorderen, heeft de
regering de import ervan verboden en
functionarissen geven het nog maar
een jaar of drie van dienst op de gere
gelde luchtlijnen. Degenen, die van het
type houden, zullen er om treuren,
maar kan er een betere aanwijzing zijn
dat de Indonesische luchtvaart einde
lijk betere tijden tegemoet gaat?
Door Hugh Mabbett
(overgenomen uit de Mainichi Daily
News, augustus 1970)
Naar aanleiding van de twee foto's
van de "Haantjes Kerk" op Pintu Besi,
in Uw nummer van 15 februari J.I., kan
ik U nog een kostelijke anecdote ver
tellen. Het verhaal heeft zich vóór 1930
afgespeeld.
Het 1e Hoofd van de School met de
Bijbel in Gang Passer Baroe (later
Sluisbrugstraat, maar hoe het nu heet,
weet ik niet) was de Heer I. W. de
Groote, die heel veel gedaan heeft voor
die oude vrouwtjes en er ook voor
gezorgd heeft, dat er een "hofje"
kwam. Dat is dan ook naar hem ge
noemd: "Het de Groote Hofje". In die
tijd was dominee Haag, daar de domi
nee van de Haantjes Kerk. En nu 't
verhaal. Historisch.
Op een dag komt één van die oude
vrouwtjes bij Dominee Haag. De stak-
kert had vreselijke kiespijn en wou zich
zo goed mogelijk in het Hollands uit
drukken en zegt: "O Toean Haag, saja
poenja smoel, hij doet zo pijn".
Dominee Haag kon zich haast niet
goedhouden en is maar gauw met haar
naar een tandarts gegaan. Want alléén
durfde ze niet.
Dat gedeelte van Batavia kende ik
heel goed. Mijn broer is op Pintu Besi
geboren. Ik in Gang Passer Baroe. Mijn
vader was leraar aan de K.W.S. Bijna
30 jaar heeft hij op Batavia gezeten.
Trouwens alle plekjes, die U zo nu en
dan in Tong Tong beschrijft in Batavia,
zie ik gewoonweg voor mij.
J. C. Huizinga
P.S. Wij dachten, dat het Schoolhoofd
De Groot heette (zonder e); hij was
onder schooljongens tot ver buiten zijn
eigen school bekend als Pah Djenggot
Red.
16
