OOK NAAR DE STEMBUS!
Doekoen (Pa Djipieng)
Hieronder een artikei van ir. G. S.
(At) Vrijburg, luchtmacht-veteraan uit
de oorlog tegen Japan en de man on
der wiens leiding in 1945- 1946 in Ban
dung onder dagelijks levensgevaar
door een handjevol mannen bij tien
tallen actie's vele honderden onzer van
een gruwelijke dood werden gered. Hij
staat op de kieslijst van Nederlands
Appèl Lijst 25 in de 18 kieskringen als
kandidaat No. 6.
At Vrijburg meent:
Nog steeds blijkt van een dermate
verbijsterend wanbegrip in Nederland
ten aanzien van hen die in het voor
malige Ned. Indië voor Nederland op
de bres hebben gestaan, dat ik heb
gemeend een kandidaatstelling voor
de tweede Kamer niet te mogen af
wijzen, toen mij dit door Nederlands
Appèl werd gevraagd. Bij deze poli
tieke groepering bestaat een positief
begrip voor het onrecht dat velen on
zer nog steeds wordt aangedaan. Om
dat het merendeel van de thans nog
in leven zijnde gedupeerden van ge
vorderde leeftijd is, acht Nederlands
Appèl het thans de hoogste tijd dat
de ten aanzien van hen nog steeds
bestaande discriminatie op de kortst
mogelijke termijn wordt doorbroken en
dat Nederland ten aanzien van ons de
consequenties aanvaardt van de door
de opeenvolgende vooroorlogse en na
oorlogse regeringen buiten onze wil
en macht genomen beslissingen, zoals
o.a. de oorlogsverklaring aan Japan
en het na de Japanse capitulatie in het
toenmalige Nederlands-lndië gevoerde
beleid. Ned. Appèl acht het niet reëel
ons uitzonderlijk het gelag te doen
betalen voor belangen die het gehele
Nederlandse volk betreffen.
Hierbij wordt o.m. gedacht: aan een
doorbreking van de stelselmatig ge-
De meesten van ons (oudjes) weten,
dat men tengevolge van malaria soms
slappe, zieke benen krijgt; zij zijn dan
als verlamd. Dat was ook het geval
met mijn benen. Die waren zo dun en
mager, als stokken en hadden een
paars-grijze kleur. Precies de kleur
van djantoeng pisang, de bloemknop
van de banaan.
Zoals ik al vertelde; ik was 3 jaar en
kon nog niet lopen. Ik kon me wel ver
plaatsen door zittend over de vloer te
schuiven. Die oude, blinde Pa Djipieng
heeft die crisis-nacht bij ons gelogeerd
en is 's morgens vroeg weer vertrok
ken. Vader had graag gewild, dat de
oude man nog wat langer bleef, maar
heeft hem dat toch niet verzocht, om
hem niet van genezing van andere zie
ken te weerhouden. Maar, kijk, nog
diezelfde middag tegen magriep (sche
mer) kwam hij terug en had djantoeng
pisang kloetoek bij zich. De enige
soort pisang, waarvan de bloemknop
geven onvolledige en zelfs valse voor
lichting van de Nederlandse bevolking
over en de geschiedsvervalsing op de
scholen omtrent de zich in het voor
malige Ned. Indië afgespeeld hebben
de gebeurtenissen ;aan de nog steeds
geweigerde uitbetalingen van de "ach
terstallige salarissen"; aan de mini
male vergoedingen op de schadeclaims
Indonesië en het met betrekking tot
de uitbetaling van schadeclaims op
in 1957 door Indonesië genaaste be
zittingen van vennootschappen door
Nederland afhankelijk stellen van de
betaling hiervan door Indonesië, terwijl
Nederland telkenjare enorme bedragen
aan Indonesië schenkt.
Ik aanvaardde mijn kandidaatstelling
in het bijzonder voor twee oogmerken:
uit hoofde van mijn status als organi
satie-planoloog zal ik strijden voor een
verantwoorde ruimtelijke ordening en
voor een doelbewuste beëindiging van
de nog steeds heersende woningnood;
uit hoofde van mijn langdurige loop
baan in het voormalige Ned. Indië en
tot eind 1957 in Indonesië, zal ik onze
belangen en die van de bejaarden be
hartigen.
Nederlands Appèl zal het als een
gelukkig resultaat zien indien een on
zer door voorkeurstemmen een plaats
in de Tweede Kamer zal verkrijgen
als een eigen gekozen vertegenwoor
diger van de uit het voormalige Ned.
Indië afkomstigen. Deze groep zal
daarmede voor de ogen van het Ne
derlandse volk een nog grotere "de
monstratie" geven van het "er zijn"
dan de door Nederland reeds haast
vergeten herdenking van 15 auqustus
1970.
Ik sta onder Nederlands Appèl lijst
25 als kandidaat No. 6. Op 16 april
tussen 19.20- 19.30 uur zal ik spreken
voor de radio op Hilversum II.
Ir. G. S. VRIJBURG
eetbaar is, zo-ook de jonge, onrijpe
pisangs, ledereen keek blij verrast bij
zijn komst en ook het waarom stond
op ieders gezicht te lezen. Met een
"Poenten Koelan", de gebruikelijke
groet van de Soendanees, ging hij re
gelrecht naar de dapoer (keuken) en
de kawoe (vuurplaats), die op volle
toeren draaide voor 't avondeten, waar
Ma Emmèn mee bezig was. Ma Emmèn,
moeders hulp en onze poerah ngasoek
(kinderoppas) schoof wat opzij en
maakte plaats voor Pa Djipieng, die de
djantoeng in de hete as poffen ging.
Onderwijl gaf hij haar instrukties voor
de komende dagen, als hij al weer weg
zou zijn.
Die warme gepofte djantoeng, dus
als ze gaar was, moest om mijn stok-
beentjes gelegd worden; met zwach
tels op hun plaats gehouden, als ik
ging slapen. Ik deed in die tijd niets
anders, omdat ik nog helemaal slajs en
zwak was.
Om de 2 dagen moest met verse
djatoeng van dezelfde soort en de be-
OPENLUCHT PASAR MALAM
"LIEF JAVA"
IN AMSTERDAM
Het seizoen van de pasar malams is
weer geopend! Na het hoog-en-droog
evenement van de Rotterdamse "Pasar
Dalam" begin deze maand, start op 30
april een kleine openlucht pasar malam
aan de Peter Callandlaan/Hoekenes in
Amsterdam.
Het optimisme en de branie waar
mee de organisatoren de weergoden
tegemoet treden verdient zeker be
loond te worden met regen-en-windloze
dagen (de pm duurt van 30 april tot
en met 5 mei). Want blijft het mooi
weer dan krijgt deze pasar malam in
de buitenlucht dat gezellige, oorspron
kelijke sfeertje dat we in Indië ken
den.
Er zijn natuurlijk de gebruikelijke
kermis-attracties voor de kinderen,
daarnaast vele stands met gebruiks- en
souvenirartikelen en natuurlijk de on
misbare eetkraampjes.
Mocht U de kinderen en Uzelf .op
een gezellig uitje willen tracteren: U
kunt genoemde dagen terecht van 12
uur 's middags tot 12 uur 's avonds en
zaterdag zelfs tot 2 uur na midder
nacht. Als er dan nog saté te krijgen
is, smaakt die op dat uur altijd het
lekkerst!
Entree volwassenen 1,en kinde
ren 50 ct.
N B. Deze pasar malam is een andere
dan die eind mei in het RAI-gebouw
in Amsterdam wordt gehouden.
handeling worden doorgegaan, tot het
niet meer nodig bleek.
Ook die nacht is Pa Djipieng bij ons
gebleven en ik hoorde, als ik wakker
was, Vader met hem zacht praten. Mijn
Vader had een diep respect en grote
verering voor Pa Djipieng.
Wel, ik ben radicaal genezen toen.
Later op mijn 12de jaar, heb ik nog
eens malaria gehad, heb één week de
school moeten verzuimen en nog wel
twee maanden daarna, 2 x daags, 's
morgens en 's avonds, 10 druppels
kina-drank moeten slikken. Gewone
kinine-pillen deden me geen aasje
meer. Peppessan (gepofte en gekruide)
djantoeng pisang is een rijsttafelge
recht van de lekkerste van de allemaal-
ste, maar... ik heb 't nooit mogen eten,
omdat ik aan die djantoeng mijn gene
zing te danken heb. Dat had Pa Dji
pieng bedongen. Ik heb van Vader één
maal een heel klein beetje mogen proe
ven hoe het smaakte. Misschien om 't
voor mij moeilijker te maken? Verder
heb ik me altijd aan dat verbod gehou
den en zover als ik 't me herinner, heeft
Moeder dat gerecht bijna nooit ge
maakt. Misschien om mij niet te vaak in
verleiding te brengen?
En mijn benen? Kom ze nu maar
bekijken. Coen Moulijn zou er jaloers
op zijn. En ik ben stapel op dansen!
Pim
8
