EEN
Voor een volgend
pak slaag
Ook al is heden, 26 april, de uitslag
van de verkiezingen nog niet bekend,
we hebben tijdens de "voorronden"
(de vele verkiezingsredevoeringen)
toch wel een duidelijke indruk gekre
gen van de plaats van de Indischman
en zijn wensen op het politieke vlak. En
om direct duidelijk te zijn: die plaats
is NERGENS
Want op al die redevoeringen en
vergaderingen was er meestal geen
enkel bruin gezicht in de zaal te be
kennen. En in de daarna volgende de
batten werd op een hoogst enkele uit
zondering na geen "bruine stem" ge
hoord. Ook in de dagbladen ontbrak
de stem van de Indische Nederlander
in de rubriek der Ingezonden Stukken
"in alle standen".
Uiteraard hebben we de verrichtin
gen van "onze candidaat" Dick van der
Lee op de voet kunnen volgen. En zon
der het geringste zweempje van valse
trots kunnen wij zeggen dat hij zich
overal uitstekend geweerd heeft. Deels
kwam dat omdat Dick zich al twintig
jaren op divers politiek terrein heeft
bewogen. Hij heeft brede maatschap
pelijke kennis en is een goed politiek
debater. Twee eigenschappen die in
de Indische groep helaas ver te zoe
ken zijn.
Want dat vraagt van ons dat wij
doorlopend (dus niet alleen te hooi en
te gras), op sociaal en politiek terrein
"engagé" zijn. Wie de politieke debat
ten van nabij volgt merkt dadelijk dat
de Hollander-van-hier regelmatig in po
litieke kringen verkeerf (hoe eenvoudig
ook), en dat hij geleerd heeft zijn on
derwerp van vele kanten te bekijken.
Dus b.v. onderwijs-problemen ook van
de financiële kant, of industrie ook van
de landbouwkant. Hij zegt niet alleen
wat anders moet, maar hij heeft ook
idee hóe de centen op tafel moéten
komen. Hij heeft een bepaalde "politie
ke ratio", die de doorsnee Indischman
mist.
De Indische "politicus" kent het po
litiek debat practisch alleen van de
gezins- of familie-kant, waar men uit
beleefdheid voor de gastheer zelden of
nooit de spreker scherp aanvalt. De
Hollandse debater zit vaak in café's
of op "na-klets-uurtjes" bij biljart of
voetbal rapats, waar men om de drom
mel elkaar niet ontziet. Dus is hij ge
traind in objectieve feitenstelling. Kor
tom: de politiek eist niet alleen kennis,
maar ook routine en zelfs raffinement.
Maar vóór alles: maatschappelijke ont
wikkeling en bewogenheid. En die heb
ben wij niet...
"Waarom bent U dan begonnen?" zal
men ons dan vragen. Omdat er érgens
begonnen móet worden. Zelfs de zg.
assimilanten die Indië afgezworen heb
ben zijn in feite géén "beter Nederlan
der" dan wij Tong Tongers omdat zij
een fundamenteel burgerschap niet
betrachten, nl. het streven naar het
mede actief helpen dragen van maat
schappelijke verantwoordelijkheid. Laat
ons rustig in onze familie- en vrienden
kring rondkijken: wij zijn "super-thuis-
zitters" en zijn dus per sé mede schul
dig aan gebreken en fouten van de
maatschappij. Zelf het smalend oorde
len met nóg zóveel gelijk over fouten
van anderen wast ons niet schoon. En
voor zover deze fouten onze eigen be
langen schaden, dienen wij rustig vast
te stellen dat dit onze eigen schuld is.
Want wie verbeelden wij ons te zijn dat
wij verwachten dat niet-lndischgasten
opkomen voor Indische claims en rech
ten?
Dat inzicht zal langzaam rijpen, maar
rijpen ZAL het. Het is doodgewoon een
"teken aan de wand" dat bij deze ver
kiezingen voor het eerst Indischgasten
zich candidaat stellen. In later jaren
zullen er zeker meer volgen.
Edoch zal dan ook de Indische toe
schouwer zich meer en meer moeten
realiseren, dat hij dan zijn dierbare
clubfauteuil en TV wat vaker in de
maand zal moeten verlaten. En kundig
en strijdbaar worden in "kleine are
na's" van politieke verwanten. En zijn
KARAKTER zal moeten veranderen. En
niet zoals nu zo vaak stapels critiek
hebben op zijn medemens en in een
valse zelfverheerlijking zeggen: "Ik
doe niet mee vóór ik een paar duizend
kontjo's heb even volmaakt als ik..."
Maar in onderlinge samenwerking met
gewone mensen en een menselijke
wisselwerking van goede en actieve
kwaliteiten een hoger doel bereiken dat
zijn medemens tot een nuttiger burger
maakt. Want ons in elk geval van al
de politieke manifestaties het meest
geleerd heeft van de Hollander is de
wens om ondanks individuele gebreken
en zelfs fouten een gezamenlijke sterke
wil op te brengen. Inplaats van willoos
en hooghartig "principieel" thuis te
zitten en "nèks" te doen...
Onthoud goed dat met deze verkie
zingen alles NIET voor vele jaren be
keken is zodat we weer kunnen "teroes
ngantoek". Nieuwe verkiezingen zijn
misschien gauwer weer op komst dan
we vermoeden. Daarvoor is het poli
tiek klimaat té onrustig. Dat dit kleine
Hollandje voor de jongste verkiezingen
26 politieke groeperingen heeft en 44
belangengroepen bewijst dat er een
grote ontevredenheid en onrust heerst,
die in de nabije toekomst zeker felle
schommelingen kan brengen. Bereid U
voor op LATER!
T.R.
Af en toe schrijven we in Tong Tong
wel iets over wat we uit onze Bruine
Bus - fonds (voor bruine mensen in
nood) alzo doen. Onlangs schreven we
dus over een Turk die in Den Haag op
straat aangevllen, mishandeld en be
roofd was van zijn weekloon. We zoch
ten hem in het hospitaal op en hielpen
hem wat. Maanden lang horen we hier
over niets uit onze lezerskring (en
waaróm ook!). Maar dezer dagen kre
gen we opeens een leuk giro'tje in on
ze bus met de vriendelijke wens van
de schenkster: "Voor een volgende
Turk!" We hebben er smakelijk om ge
lachen. Maar intussen natuurlijk: Teri-
ma kasih banjak!
Maar scherts terzijde: deze schenk
ster is een merkwaardige vrouw: zij
leest nieuws van wandaden niet als
iets dat voorbij is, maar als iets dat
steeds weer terugkomt! Waarop we
dus gepraepareerd moeten zijn. En dat
is precies de juiste gedachte van ons
Bruine Bus Fonds: Betaal VOORUIT!
vervolg: ''Bij de Voorplaat"
voor het leven met (naar Europese op
vattingen) "koerang" of "kan niet" ons
in Indië altijd gesterkt. We hebben niet
gejankt om wat het leven ons te kort
deed, maar ons spiegelende aan onze
armste vrienden (b.v. ons personeel)
hebben we genomen wat het leven ons
als opgaaf stelde. En misschien is het
de periodieke onderdompeling in een
arm en primitief leven wat we in Eu
ropa het ergst missen.
De "challenge" aan je Ik buiten de
voorrechten van het Europese bestaan
door een beschermder leven, een rij
kere voeding, een groter comfort. De
latere oorlog en krijgsgevangenschap
brachten deze voorrechten bijna op nul
terug. En het is karakteristiek voor de
bétere Indischgasten dat zij die ge
vaarlijke stroomversnelling van het le
ven (de oorlog en krijgsgevangen
schap) nooit beschouwd hebben als
een Europees onrecht, maar als een
menselijke beproeving. Waar men af en
toe zelfs met genoegen aan terugdenkt
als aan een gevaarszóne die met wils
kracht en geluk overleefd werd; een
uitdaging die genomen werd als een
goede vechter.
En die soms weer wenkt uit de verte
als je in dit model-veilige Holland ver
weekt en verzaligt in een kwal-achtige
constitutie zonder ruggegraat en zon
der hart...
De voorplaat beeldt de cataracten uit
van Kali Progo, waar ontelbare jonge
Steurtjes hun eerste levens-tarting op
deden en die juist om die tarting door
geen Steurtje ooit vergeten zal worden.
TJALIE ROBINSON
3
