„SELAMATAN IN KOLAKA"
„Pembajan Taoe Baelc'Nja"
Al hebben we (door gebrek aan tijd) weinig contact met de Stichting Pa van der Steur te
Djakarta, die flink door de Bond van Oud Steurtjes (BOS) gesteund wordt en waar ook uit
onze Bruine Bus graag aan "geofferd" wordt, telkens komen er toch nieuwtjes uit Indonesië,
die bewijzen dat het gesticht floreert en onder leiding van zijn actieve voorzitter Bram Bernard
ook buiten de muren van het tehuis bekendheid geniet.
Goddank zijn de ouwe tijden van gestichtsuniformen en strenge afzondering voorbij. Moderne
weeskinderen leven als ieder normaal gezinskind. Hier een gramofoonplaat (LP) waarop num
mertjes van zang en angkloengmuziek en ook nog een bekende zangeres, Anita Turisa. Maar wij
zijn vooral geïnteresseerd in het zang- en angkloenggezelschapje van Pa van der SteuPs gesticht:
de eerste drie rijen jongedames. De achterste rij wordt gevormd door het koor Ati Soetji.
Dus niet meer de gestichtspresentatie apart, maar samen met andere muzikale groepen.
Zulks bericht doet ons Bruine Bus-hart goed! We wensen de meisjes nog graag meer successen
toe. De palat wordt in Indonesië in de handel gebracht door Remaco. Wij doen moeite om een
aantal platen hier te halen.
Ongeveer twee weken na Haar
staatsiebezoek verschijnt 't kleu-
renboek „Koningin Juliana in In
donesië", samenstelling J. P. M.
van Elswijk. 150 zwart-wit foto's
Wil inzender van het verhaal onder bo
venstaande titel ons schrijven wie dat
artikel geschreven heeft? Please, zo
spoedig mogelijk.
En willen ALLE inzenders van copy de
ze copy ook ALTIJD apart signeren.
Het begeleidend schrijven onderteke
nen is NIET GENOEG. Want dat briefje,
waar vaak ook bestellingen of afreke
ningen op staan, verhuizen vaak naar
andere afdelingen op ons kantoor en
kunnen verlegd raken. Ook wil het in-
en 16 kleurenfoto's
Aanbiedingsprijs f 9,90
Laat nu een exemplaar reser
veren, de eerste oplage zal zo
uitverkocht zijn!
zenden van copy niet zeggen dat de
copy ook van de inzender is. Kan af
komstig zijn van een ander.
Voortaan aan denken, ja?
Bij bestellingen van de oude boe
ken, niet direct de giro overma
ken. Er is in de meeste gevallen
maar 1 exemplaar in voorraad en
misschien is een ander U net
voor geweest! Dus bestelling per
briefkaart, betaling na ontvangst!
Soms krijgt de toko van ons bestellingen
door en is over de afrekening gezegd:
„Pembajaran taoe baek nja". Wat zoals u
weet betekent: de betaling rekent uzelf wel
het best voor me uit.
Zo'n kort zinnetje is voor ons geen pro
bleem. Ook omdat het eventuele problemen
juist opruimt! Maar u snapt ook wel dat on
ze kassier die de bestellingen en giro's in
het kasboek moet verwerken, soms letter
lijk met zijn oren staat te klapperen. De
heer Aardse is nooit in Indië geweest en
verstaat geen woord Maleis, Indonesisch of
één van de vele dialecten die zo lekker
spontaan in onze correcpondentie leven.
Helaas is hij met vertalingen alleen niet
genoeg geholpen, want van onze Indische
„ambiance" ook in geldzaken, snapt hij
geen lor. Zuike aantekeningen op een giro
als „de rest hou maar" of soms hele gelds
bedragen om er vrij over te beschikken voor
elk gewenst doel, bezorgen hem eindeloze
piekerans, want hoe weten wij nou wat die
meneer wil. Of: „op zo'n manier kan je wel
de gekste cijfers opgeven!"
Hoe dan ook, hij begrijpt wel dat Indische
mensen onder mekaar blij zijn van elke
soesah af te zijn, omdat de ander dat wel
naar beste weten regelt, maar tja! dan
gaat alle precisie verloren. En erger: op
zo'n manier kan je de mensen wel van
alles voorrekenen! Soms komt er voor een
bestelling van pakweg vijftig gulden een
honderdje binnen, keurig verwerkt in een
precies optellinkje en die rest van f 50,
is „voor sedekah"! Dan gaat er een ap
plausje op en er wordt meteen „gesede-
kaht": een lemper en een glaasje stroop
voor iedereen, en de rest „voor boeboer
ketan item volgende keer"...
Een een andere keer leren wij uit een
brief dat een Indischman ergens in Indo
nesië erg „kedjepit" zit of ziek is. Dan gaat
er een vijftigje naar toe. Of kunnen wij hier
in Holland een gratis abonnement weggeven
aan een oud-abonnee, die nu betoel het a-
bonnement niet meer betalen kan. „Wordt
dat wel gecontroleerd?"... Waarom zou dat
MOETEN?
Veel mensen beseffen niet dat juist dat
akelige preciese boekhouden tot de laatste
cent ons eigenlijk alle menselijkheid ont
neemt. Dat het GOED is dat er voortdurend
bij Tong Tong allerlei spelingen blijven be
staan. Dat het een dwangbuis in het leven
MINDER is. En dat deze leefwijze filosofi-
scher en natuurlijker is, omdat immers ook
het Leven zelf ons beurtelings wat cadeau
doet of afneemt en ons dus beurtelings mil
der of vergevensgezinder maakt.
Te deksel! Wij zijn toch geen kruideniers
of telmachines onder elkaar? Maar vrienden
en mensen! Misschien vraagt een enkele
zich af of al die gratis abonnementen niet
erg oplopen. Wel, wat zou u doen met zo'n
gratis abonnement? Natuurlijk dadelijk op
heffen als het weer beter gaat antwoordt u!
Precies, en dat gebeurt ook bij Tong Tong!
Er is geen omkijken meer naar, betoel!
En als iemand zó in de put zit dat hij
gratis abonnee blijft, wel, dan heeft hij u, le
zers, met uw verhalen hard nodig in zijn
benardheid, want hij blijft onze „adik"
T.R.
4
