RUEB
KETJEMPLOENG SOEMOER
Jos. van Arcken
oooooooooooooooooooooooooooo
oooooooooooooooooooooooooooo
Charley Noordhoorn Boelen, de bokser, box
official en sportsman zoals vele Indischgasten
hem in de 30-er jaren gekend hebben.
/kebaja, waardoor "de geur des lands"
de hele dag in het huis zweefde. Het
leven was toen Veel echter, natuurlij
ker, tevredenen
Goede kennissen van de Cobets
herinneren zich met plezier nog de
volgende anecdote: van mevr. Cobet-
Roeby wist men dat zij van Franse
afkomst was (oorspronkelijk De Rou-
baix) en van dit keurige dametje nam
iedereen aan dat ze ook van onver
mengde Franse afkomst was. Dit in
tegenstelling met Cobet zelf die "heel
evident" Indonesisch bloed in zijn a-
deren had. Dat kon iedereen hem aan
zien! Maar toen de Jappen kwamen en
de asal-usul van de Indische families
uitgezocht moesten worden, bleek tot
veler verbazing de heer Cobet een
echte (onvermengde) Fransman te zijn
(zijn vader was als jong officier naar
Indië gekomen), terwijl juist mevr. Co-
bet-Roeby Indonesisch bloed in haar
aderen had: zij bleek namelijk een
achterkleindochter te zijn van een sul
tan van Atjeh en Johore en mocht
eigenlijk nog steeds de naam Sakandar
voeren!
Het Indische leven zat inderdaad vol
verrassingen!
HOTEL "DE RUITER" HOUTHEM
bij Valkenburg (Z.L.), St. Gerlach 43,
tel. 04406 - 29 86
Riant uitzicht op het Geuldal
doel denken aan de mooie rustige om
geving van de Preanger
Zeer geschikt voor diegenen die op me
disch advies een rustkuur moeten onder
gaan
Met dieet-patlenten wordt rekening ge
houden
Alle kamers centraal verwarmd en voorzien
van warm en koud stromend water
Volledig pension f 22,logies met ontbijt
f 14,per dag per persoon inclusief be
diening en B.T.W.
Na een familie-feestje stond in de keu
ken de vaat hoog opgetast. - Dat fik
sen wij wel even, hoor oma." -
Stoeipartijen bleven niet uit onder de
neven en nichten die elkaar niet alle
dagen ontmoetten. Gevolg? Einde van
oma's servies. Kroem-pyang
-"Tjemploeng soemoer..." -r riep ik uit,
tot grote verbazing van iedereen en
niet 't minst van mij zelf. Na meer dan
vijftig jaar kwam 't n.l. zó maar terug.
Vroeger, toen ik nog thuis was bij mijn
ouders, hadden we een baboe dié erg
"breeks" was. Mama zag successie
velijk alle delen van haar servies ver
dwijnen uit de kast. En als ze vroeg:
-"Yem, waar is toch dat- dan,
voordat ze uitgesproken was, zong ba-
boe's stem: "Loh... koelö rnböten se-
merap ndörö.ó. EstoeMenawi ket-
jemploeng soemoer..."
Ze wist 't nooit. Eerlijk. Misschien was
't in de put gevallen, 't Werd een ge
vleugeld gezegd. Als er iets kwijt was,
lag 't op de bodem van de put. Klonk
uit de keuken ook maar even 't ge
rammel op van een vallend deksel of
enig gerinkel van brekend aardewerk,
dan riepen we in koor: Tjemploeng
soemoer
In de bersiap-wijk op Malang viel eens
een jongetje in 't water. En écht.
Hein was zo rond de veertien, want hij
bleef nog nét uit de gevangenis Lowok-
waroe. In combinatie met andere on
voltallige gezinnen, woonde hij met zijn
moeder in een huis bij ons in de buurt.
Hein liet een attribuutje in de put vallen
op 't achtererf. Een zakmes? Misschien
een kattepul? In elk geval iets dat hem
aan 't hart ging. Hij gaf 't dan ook niet
zo maar prijs.
Twee uur in de middag, geen sterveling
in de buurt, zijn moeder en alle huisge
noten in middagdut. Wie, wat lette
hem? Dus, de kleren van 't lijf ge
stroopt en zich laten zakken langs 't
touw dat over een katrol boven de put
hing. Met aan elk eind een bötjor'e
emmer.
Dat de japanse jaren net zo hard aan
't touw hadden kunnen knabbelen als
aan de emmers, realiseerde hij zich
pas toen hij, eerder dan hij verwachtte,
beneden was, bij zijn kattepul. Met een
lang eind touw in zijn handen, waaraan
een emmer. De andere kwam ook;
rakelings langs zijn hoofd. Wat nu?
Roepen, zo hard hij kon. Gelukkig
kwam 't water niet hoger dan tot aan
zijn oksels.
"Maaaa... hel-lup... Hei-Iep maaa...".
Hein riep lang, hij riep hard. En ma
werd wakker. Maar alle huisgenoten
ook.
"Loh, Heintje? Waar ben je Hein?"
"Hier maaa..."
"Hier? Waar dan, hier..."
"In de pu-ut". klonk 't hol. Ma snelde
naar de put, boog zich over de rand
en, ja... daar beneden een klein lich
tend plekje. Hein's gezicht. "Adoeh
Hein, wach even ja, wach even. Ik
zoek een touw".
Het werd gevonden bij de buren. Over
de sleuf in de katrol liet ze 't in de put
zakken. Aan hulptroepen geen gebrek
en evenmin aan nontonners. De hele
buurt was gealarmeerd.
Hein greep zich vast aan 't touw en
werd voorzichtig opgehesen. De put
was nog al diep. Als 't licht werd om
hem heen, hief hij 't hoofd op.
Wat hij zag deed hem van schrik 't
touw weer loslaten. Voor de tweede
keer spatte 't water hoog op. Ma en
haar helpsters rolden omver.
Hij zó... en al die vrouwen... Liever
dood!
En hij kwam pas veilig boven, nadat
zijn broek hem was nagezonden.
Ja ja, ook onze zeden en gewoonten
zijn in de loop der jaren wel enigzins
veranderd. Oh Calcutta
Plantersvrouw
Tjemploeng met een plons neer
komen.
soemoer put
bersiap-wijk het kamp in de roerige
tijd na de jap. bezetting,
bötjor lek
nontonners publiek, kijkers
WLADIMIFt BUKOWSKI, 29 JAAR
"Ik geloof dat ik er altijd tegen ben
geweest. Een ieder die in dit land op
groeit, stoot eens op de discrepantie
(afwijkendheid) tussen de wetten van
het land - zijn fagade - en de realiteit.
Dat is een aangrijpende schok voor een
logisch denkend mens.
Zodra zo'n mens de discrepantie
merkt, komt hij misschien in de oppo
sitie. Maar maatgevend is niet de ver
borgen tegenstand, maar het openlijke
verweer."
O
O
O
O
O
O
O
O
O
O
O
O
O
Fred. Hendriklaan 141
Den Haag - Tel. 070-559919
Postrekening 1369940
TOSHIBA ELEKTRISCHE RIJSTKOOKPAN
1 liter f 67,50 1,8 liter f 77,50
6 maanden garantie. Bestellingen onder
rembours f 2,50 extra of per giro: geen
porto-kosten.
O
O
O
O
O
O
O
O
O
O
O
O
Voor Juwelen en Uurwerken als
van ouds naar
Laan van Meerdervoort 520
Den Haag - Telef. 33 64 41
15
