KON FRONT AT IE
Euthanasie (slot)
door H. M. LAPRÉ
De oude natuurvolkeren hebben het
sterven altijd gezien als een overgangs
fase naar een andere wereld. De ge
civiliseerde mens daarentegen ziet het
niet meer zo zitten. Dit blijkt uit zijn
grotere angst voor het onbekende dat
de dood verbergt, zijn intense gehecht
heid aan stoffelijke bezittingen en ge
liefden en de wijze waarop hij elke ge
dachte over de dood tracht te ver
dringen. Deze instelling verlengt en
verzwaart niet alleen het stervenspro
ces maar geeft onnodige problemen
m.b.t. het vraagstuk van de euthanasie
ofwel "zachte dood".
Studiegroepen uit de gehele wereld,
die zich met dit probleem bezighouden,
zijn tot de eensluidende konklusie ge
komen dat de euthanasie onder be
paalde omstandigheden geen moord
maar een medemenselijke daad is, die
wij de stervende niet mogen onthou
den. De ethiek van de patiënt zal
voorrang moeten hebben op die van
de arts.
Ook de nederlandse wet stelt eutha
nasie niet op één lijn met moord of
doodslag, maar het ligt tenslotte aan
de arts of hij zijn medewerking wenst
te verlenen aan de passieve- of aktieve
euthanasie. Zijn ethische motieven, het
zij van persoonlijke, hetzij van me
dische aard zijn doorslaggevend.
Ons artikel pleit eveneens vóór de
zachte dood, maar zullen ons verder
niet verdiepen in de argumentaties. Ze
zijn in elk boek dat hierover gaat terug
te vinden. Wij willen slechts een twee
tal verouderde standpunten, die ge
huldigd worden door sommige gods
dienstige of mystieke leringen, aan een
nader onderzoek onderwerpen.
In het vorige artikel zijn wij uitgegaan
van de hypotese dat de menselijke ziel
een realiteit is. Deze stellingname is
niet in strijd met de objektieve weten
schap omdat zij nog niet over een
volledige en steekhoudende leer be
schikt van de komplete mens. Boven
genoemd standpunt is gekozen om.het
sterven te zien als een georganiseerd
bevrijdingsproces van de ziel uit zijn
stoffelijk omhulsel.
Ten aanzien van het sterven hopen wij
allemaal op een zachte dood. Het im
pliceert tevens een menswaardig ster
ven waar alle partijen vrede mee zullen
hebben. Maar uit het verleden hebben
wij kunnen ervaren dat niet een ieder
zo'n lot beschoren is. Wat is dan de
oorzaak dat er nog zo velen zijn, die
zich met de hand en tand verzetten
tegen de idee der euthanasie. Hun
medemens liever door een zee van
lichamelijke en geestelijke pijnen laten
gaan en bovendien het naderende ein
de (waar de stervende soms vurig naar
uitkijkt als verlossing van alle ellende)
d.m.v. allerlei medische ingrepen zin
loos trachten uit te stellen. In het vorige
artikel hebben wij het gehad over de
funktie van ons geweten. De stem van
dat psychisch mechanisme zal uiteinde
lijk de doorslag geven over een be
paald standpunt, een levenshouding
of visie. Zo wijzen sommigen onder
druk van hun religieus geweten de
zachte dood af. Zij redeneren als volgt:
God alléén mag over leven en dood
van de mens beschikken en wij aardse
mensen mogen zijn besluiten nimmer
doorkruisen. Dit standpunt dateert nog
uit het kuituurpatroon der donkere
middeleeuwen, waar de armoede en
lijden nog een grote deugd is. Een ge
liefkoosd onderwerp der geloofsver
kondigers en volgens hen wel de ze
kerste weg is om een plaatsje in de
hemel te krijgen. Lijden is een straf om
je zondig leven uit te boeten en wordt
opgelegd door God. Dus moet Zijn be
sluit moedig en verdraagzaam aan
vaard worden.
Maar gelukkig ligt die periode weer
ver achter ons en ik geloof dat niemand
het nu in zijn hoofd zal halen om een
opgelopen ziekte of pijn als straf van
boven te zien of tengevolge van een
begane zonde.
Sommige orthodoxe mystici verwerpen
de euthanasie omdat zij het in strijd
achten met de wet van karma. Natuur
lijk is deze wet een realiteit, maar het
is minder juist om deze wet op alle
levensverschijnselen te betrekken en
in het bijzonder bij de verrichtingen
van de mens. Ik wil u slechts twee
redenen geven: 1e. de wet van karma
is slechts een klein onderdeel van een
nog veel grotere wet; 2e. naarmate de
mens evolueert zal deze wet voor hem
steeds meer aan kracht inboeten.
De mens, uit de natuur onstaan, is
bezig zich los te werken van die na
tuur (hij treedt van het 4e naar het 5e
natuurrijk) en het gevolg daarvan is
dat er krachtverschuivingen plaats vin
den. Dit wil natuurlijk niet zeggen dat
de oude wetten plotseling ophouden te
bestaan. Een voorbeeld hiervan is b.v.
de zwaartekracht, die wij hebben ge
naturaliseerd zonder de wet zelf ver
der aan te tasten.
Kortom, wanneer wij ingrijpen in de
levensloop van een menselijk leven
hoeft er geen konflikt te ontstaan met
de wet van karma, die tenslotte niets
meer is dan een blinde natuurwet.
Puur natuur en lekker zuur!
MANISAN ASEM, prachtige hele
asems in confituur 2,85 per pak
plus 75 ct. porto.
TOKO TONG TONG
Het menselijk leven is nu met vele
tientallen jaren verlengd en soms pnt-
kom ik niet aan de gedachte dat het
veelal een kunstmatige verlenging be
treft, want de geestelijke vermogens
hebben zich^vaak niet daaraan kunnen
aanpassen. Het bewijs hiervan zijn de
verschillende geestelijke aftakelingen
en andere ouderdomspsychosen, die
soms vrij vroeg intreden. Steeds meer
artsen en ander verplegend personeel,
die voortdurend gekonfronteerd worden
met de stervende mens en met allerlei
faktoren die de menselijke waardigheid
aantasten, zien in dat de stervende
beschermd dient te worden. Zij be
schouwen de euthanasie als gees
telijke en lichamelijke steun aan het
sterfbed; als een volledige mede
menselijke daad, die niemand ont
houden mag worden als er om ge
vraagd wordt.
Ook vanuit het kosmisch standpunt
heeft een zinloze verlenging van het
stoffelijke leven geen enkel zin en
waarbij de kwestie van de euthanasie
nauwelijks een probleem mag vormen
wanneer wij de besproken punten voor
ogen houden, nl. de menselijke ziel -
proces van bevrijding - de geestelijke
mogelijkheden na de dood. In onze
ontwikkeling moeten wij onszelf steeds
meer kennen als ziel, waardoor de syn-
chroniteit van de persoonlijkheid en
ziel steeds beter tot "stand komt.
Boekoriëntatie
Het tibetaanse dodenboek, vertaald
door E. A. Rutgers.
Sinds kort is dit merkwaardige boek in
het nederlands vertaald en alle lof voor
de bewerkers, daar het op een duide
lijke en bijzonder overzichtelijke ma
nier is geschied. De psycholoog prof.
Jung noemt dit boek een werk van on
geëvenaarde superioriteit. "Het hoort
tot de geschriften, die door hun diepe
menselijkheid en inzicht in de mense
lijke psyche, een beroep doen op de
leek die er naar streeft zijn levensin
zichten te verruimen. Sedert het ver
schijnen van dit boek is het mijn voort
durende begeleider geweest, waaraan
ik vele fundamentele inzichten te dan
ken heb", aldus prof. Jung.
Ik geloof dat ik hieraan nauwelijks wat
toe te voegen heb. Confusius zei
reeds; "we kennen het leven niet, hoe
zullen wij dan de dood kennen?", m.a.
w. de dood verbergt het mysterie van
het leven: leren sterven is werkelijk
leren leven.
Het boek is een onderricht in aanroe
pingen en gebeden, opdat de sterven
de bewust wordt van het grote Licht
en zo de weg vindt naar zijn waarlijke
afkomst. Dit werk verschaft u een in
zicht in het mystieke denken der tibe-
tanen en de interpretatie om met de
dood in het reine te komen.
lees verder volgende pag. 3e kolom
16
