SURABAIA
I.E.V. maal in 1964
N.a.v. Uw artikel over't kerstfeest van
de Giki in 1971, wil ik oo'k mijn laatste
kerstfeest bij 't I.E.V. 1964 vertellen.
Ik had n.m. mijn visum dd. 30-11 -'64
ontvangen en kreeg dd. 22-12-'64 een
uitnodiging om mijn kerstmand te halen
't feest bij te wonen in Kedongsarie
te Surabaia bij de Heer Rosenquist.
We waren ook één van de armlasti
gen van 't I.E.V. Om 10 uur waren we
allen present, ook de Heer en Mevr.
R. om ons welkom te heten.
We moesten eerst zingen en Gods
Woord werd gelezen n.m 't Kerstver
haal, daarna dankten we de Heer om
zoveel goeds, die we kregen en werden
getracteerd op een bord soep koek
jes en stroop.
In die tijd was 't voor ons een Goden
maaltijd, daar wij (de achtergebleven
Indo's) niet verwend waren door 't le
ven. Ons voedsel bestond uit rijst met
oerap van loentas-blaren en taogé
een beetje klapper en tempé goreng.
We waren 't I.E.V. zo dankbaar, dat ze
ons elk jaar lieten genieten van 't goe
de der aarde. Trouwens daar waren
veel rijken, die aan arme drommels als
wij, dachten.
Wij kregen beras, koffie, suiker,
zeep en snoep, ook een fles ketjap.
t Was wel geen uitbundig feest,
maar toch erg gezellig met de mooie
Kerstboom in de hoek van de voorga
lerij. Wat waren we blij met de volle
Kerstmand. Na het eten werden onze
namen opgenoemd en kregen we wat
geld plus de mand. Daarna sprak de
voorzitter een dankgebed en mochten
wij naar huis met onze schatten.
Buiten stonden de betjaks op ons
te wachten. Voordat we in de betjaks
stapten, werd ik aangesproken door
(lees verder volgende pag. 3e kolom
2. Zulk een "Oude Mohikaan" raakt dan
opeens in opschudding zoals deze foto toont
van werkzaamheden aan de verbreding van
Kembang Djepun: bergen weggebroken puin
en hopen nieuw bouwmateriaal. Daardoorheen
moet de mens zich maar moeizaam een weg
banen met zijn betja's en trucks en auto's en
grobaks - iedereen moppert natuurlijkmaar
hoe weinigen beseffen dat dit eigenlijk een
Eeuwig beeld is, (en eeuwig HETZELFDE
beelddat zich door alle eeuwen heen voort
spoedt van de ene bestaansvorm naar de an
dere? Hier zou net zo goed kunnen staan:
En het geschiedde in de dagen van Keizer
Nebukadnezar daten dondert er weer
een stad in mekaar en komt een nieuwe op...
3. Soms lijkt het alsof afbraak en opbouw
elkaar in grote actie-stromingen gepasseerd
hebben zoals op de drukke weg links en dito
rechts op deze foto van Pasar Kembang. Daar
tussen lijken dan allerlei flarden afval gevallen
te zijn, in de haast afgegooid. Een plechtig
voorhistorisch punt schijnt bewust gemeden
te zijn, zoals "Het Spookhuis" op de achter
grond (waarom heette het ook weer zo?).
12
"De wereld vergaat", hoort men in de laatste tijd steeds vaker zeggen. Zij die geschiedenis
studeren, weten dat de wereld al vaker vergaan is. En zij die filosofisch denken, weten dat de
wereld telkens wéér vergaan zal, omdat het Leven zich voltrekt via ontelbare metamorfosen
Wat eens Vergilius zei: "Urbs antiqua ruit muitos dominata per annos" (Een oude stad,
die vele jaren geheerst heeft, stort in puin) van Troje, gold later op zijn beurt weer voor Rome...
Het Rijk Nederlands Indië is vergaan en langzamerhand barst door de breuken van de oude
cultuur de nieuwe naar buiten
Wij, die het oude lndië gekend hebben, zien het verschijnsel van een wereld die vergaat en
een wereld die tegelijkertijd ONTslaat duidelijk op bijgaande foto's:
1. Het reeds in onze tijd "Oude en vervallen" station Gubeng is eigenlijk een Laatste Mohikaan
die nog steeds leeft, maar hoe lang nog?
