ik Assimilatie it it AF EN TOE Af en toe wil iemand toch ook wel even z'n gemoed luchten. Want after all zijn we gewone mensen en helemaal geen supermensen. Veel opluchtings"- brieven gaan natuurlijk niet over nieu we zaken, maar ook oude en zure bezwaren kunnen elke dag opnieuw terugkeren. En dus een steen des aan stoots zijn. Min of meer. En al zullen we er als ezel telkens weer over strui kelen in dit blijkbaar met stenen be zaaide land - dat geeft het hele lande lijke beeld iets onstuimig levendigsja? Heerlijk om weer eens op lange te nen te kunnen trappen, een vleugje sadisme te kunnen botvieren, een vonk boosaardigheid misschien? Ik ben niet valser dan zij die zwijmelen in zoete verhalen. Een jaar of tien a vijftien geleden geloofde ik echt grif dat assimilatie schurkachtig en verraderlijk zou zijn. Toen ik voorgoed in Holland kwam wonen in 58 begon ik eerst te twijfelen en daarna, zei ik: Verrèk, dat is lam geleuter! Ik merkte nl. dat geen een Gemeente, geen een Nederlander, geen een werkgever, en geen een buurman mij wou dwingen GELIJK TE ZIJN als elke andere in het land geboren en getogen Nederlander, wat boven dien een Fries of Limburger of Indo of Javaan kon zijn. Dwz. een aspirant uit gezonden Kracht. Ik kocht een van Dale, de dikke, moet U ook doen, en las dat assimilatie betekent: gelijk wor den, gelijkvormig worden. Afkomstig van similis wat "gelijk" betekent. Niet gelijkwaardig, maar gelijk, homousios en homoiusios, het scheelt maar een jota. En dat is verdikkeme toch voor iedere halfblinde idioot duidelijk dat "gelijk" niet mogelijk is. Jouw neus pèsèk, koelitmoe langsep, koepingmoe lawa Ié, bovendien prongos! Maar het gaat om het feit dat men zijn identiteit nooit mag verliezen, on der geen omstandigheid, daarin worden wij geïndoctrineerd. Dus nooit iets er af, en nooit iets erbij, want wat er bij komt verandert je. Nu vraag ik: Wie eist van ons assimilatie, wie vraagt er zelfs maar om? Niemand! Dat is gewoon gezwam uit de strot. Wat wèl om het zacht te zeggen, gewoon beleefd is, mag wel van ie dereen verwacht worden, en dat is aanpassen. 'Lands wijs 's Lands eer geldt niet alleen voor gastarbeiders en iedereen in de vreemde, maar ook voor ons. Wij zijn geen uitzondering en met meer rechten. En alle anti-assi- milaatsen, en het is een penjakit, zijn wel degelijk ook aangepast. Ze gaan niet in pyama bij de buren aanbellen op een mooie zomerdag om een post zegel van 12 cent te lenen, wat ze wel deden in Depok en op Pakuningratan en op de Defensielijn van de Bosch en op Gondokusuman. Al ontkent U het tot U blauw ziet (dan ben je pas een echte blauwe). Dat aanpassen heeft natuurlijk een naam: integreren, d.w.z. zich makend tot een wezenlijk deel van het geheel, je tot een deel van een gemeenschap willen beschouwen, met alle voor en nadelen, en je niet doelbewust afzijdig houden, omdat je niet wil, omdat je een djempol Indo bent, de beste van Asia Raya. Zijn de Indos in Holland geassimi leerd? NEEN! Ze zijn Goddank zich zelf gebleven en hebben hun positieve INBRENG, een afschuwelijk nieuw woord. Ze hebben hun eigenschappen overgeplant: verdraagzaamheid (ik heb nog nooit zo lang zien haten als in het Westen), bescheidenheid, beleefdheid, ook als 't niet beloond wordt met 'n gul den ofzo, en een goede keuken Eigen schappen die door de tegenstanders worden beschouwd als INDOLENTIE, wat ik ook altijd grif geloofd heb van mijzelf tot in 1941. In het Kamp heb ik dat leren herwaarderen, na een betere kennismaking met de fine fleur van het Westen en de far West zelfs. Ik merkte dat ik niet laffer was. Je laaje rot! Zijn ze in Holland geintegreerd? JA! Zich kunnen aanpassen aan de aller moeilijkste omstandigheden in een wildvreemd land, waar je eerst be paald niet gewaardeerd werd, met een vriendelijke spottende humor, is een prachteigenschap, een van de beste Indoeigenschappen! Hoe is de Indo in andere landen, in de vreemde? In Amerika integreert hij gemakkelijk, o.a. door onze degelijke Hollandse opleiding, wat voor de vol gende generatie niet meer geldt! Daar ben ik trots op, want hij doet het beter dan de mensen uit de rest van de wereld! Maar, en daar schaam ik me voor, daar assimileert hij^ook in een mum van tijd op grote schaal, is anti-neger, discrimineert tegen Puerto- ricanen en Chicanos, net als de door snee-Hollander, want hij is dan a white man, with white man's burden. Ik heb er veel familie en vrienden wonen, waaronder een nicht die mij erg lief is, met compleet gezin. Ze schrijft mij regelmatig, af en toe een beetje kliroe, wat ik niet erg vind, maar waaruit blijkt dat ze geen Nederlands meer leest. Zij en haar man werken en ik ben pengsioenan wat wel een ver schil uitmaakt. Maar opeens na vijf jaren kreeg ik een Engelse brief en dat neem ik niet, dat vind ik onbeleefd tegen een oudere. Nu woon ik al ruim 5 jaren in Spanje, goedkoop en minder koud. Ik ant woordde met een lange brief van twee zijdjes vol, de ene kant in het Spaans, zo krom als de vingers van een vrek, dat het mij zo speet dat ik wegens zo vele jaren buiten Holland te zijn ge weest de taal niet meer voldoende machtig was, zo dat ik mij verplicht voelde in het prachtige rollende klank rijke Castiliaans te moeten schrijven, die taal zo vol fijne nuances, haast zo mooi als het Bahasa, een taal die velen van ons een beetje minachten omdat je het alleen met de bedienden sprak en misschien met je Tjang of zelfs je moeder, nou ja! De tweede bladzijde schreef ik in het Maleis, dus passar-maleis, met de opmerking dat ze misschien moei lijkheden zou hebben met de vertaling van het Spaans, zodat ik dus de taal van haar Oma maar voortaan als band tussen ons zou blijven gebruiken. Ze heeft een jaar lang niet geant woord, kennelijk nijdig. Toen kwam er een kerstbriefje in keurig Hollands, wat ik toch een overwinning vond, niet zo zeer van mij als wel van haar zelf. Assimilatie vindt U zelden in Neder land, hooguit bij de tweede of derde generatie, die niet beter weet, en niet beter weten kan, want van ons leren ze niets over ons Java, ons Indië. U vindt wel veel assimilatie in Amerika vooral. Maar over dat land mogen we niets onvriendelijks zeggen! Wel kritiek na tuurlijk, maar dan toch mild, begrijpend en vriendelijk, opbouwend en vooral verzachtend. Over Holland is wel wat goeds te zeggen, natuurlijk, af en toe. Maar de vriendelijke critiek is dan toch wel ver te zoeken, het warme hart wel zeer ongebruikelijk. En dat is ROT. Ik hoop dat al die kleine flauwiteiten en gemeenheden eens zullen verdwij nen. si Dios lo quiere, zeggen wij hier, F. Cramer Een lezer stuurde ons deze foto toe uit Curasao (Willemstad?) van een begrafenis ondernemer en een bakker samen broederlijk onder één dak. De één z'n dood en de ander z?n brood zitten hier wel erg dicht bij mekaar! 16

Moesson Digitaal Tijdschriftenarchief

Tong Tong | 1972 | | pagina 16