7
Het schoolvoetbalelftal in 1925-26. Samenstelling: Jan Brugman, Zuidenia, Rodrigues, Feijtes,
Geurink (leraar), Folkeringa, Vemez, Visser, Tjoh Klaassens, Florentinus, Sahuleka.
hij in zijn spraak de typisch javaanse D en
enkele andere plotletters had overgehouden.
Zo kon hij dit ten volle spreiden, als hij
kwaad was op Nanny Benenatie, die meer
malen haar les niet kende. Strijk en zet
was het: "Nanny BBBenenatie, Nanny
BBBenenatie, dddoe toch je bbbest; als het
zo dddoor gaat, dddan bbbak je, wat ik je
bbörom!"
Van deze man heb ik 2 jaar les gehad.
En in die tijd is er een zekere vriendschap
tussen ons ontstaan. Vooral in de 4-de
klas, toen hij geheel con-amore mijn repeti
tor was. Bij mijn slagen als onderwijzer
kreeg ik als aandenken een zilveren Elec-
tionJhorloge, dat ik nu nog in mijn bezit heb.
Hanssen, wien niets te veel was om zijn
leerlingen te helpen.
THIESSEN - zoon van de zendeling van
de Pinkster-gemeente - wel leerling van de
school, maar nooit met de bedoeling om
actief bij het onderwijs te komen. - uitdruk
kelijke wil van de vader, dat hij eveneens
opgeleid zou worden voor zendeling - is
tussentijds ook weggegaan voor de oplei
ding als zodanig naar Nederland(???). Ik
heb hem nooit meer teruggezien. Pas na
de oorlog heb ik meermalen over hem ge
lezen als een uitstekend fotograaf; maar
ook als medewerker van kapt Westerling.
Ik heb Thiessen altijd graag gemogen en
heb daarom ook de prettigste herinneringen
aan hem. Hij kon helemaal niet tegen pla
gen. Zijn sproetenkop begon al rood te
worden, als één van de meisjes hem maar
aansprak. Daar heeft TINEKE TISSING.
dochter van het hoofd v.d. leerschool, han
dig gebruik van gemaakt. Ze kon niet teke
nen en helemaal niet bord-schrijven
(schoonschrift). En dus was het: "Ach
thiessen, help je me?" En die was niet zo
gek, of schreef voor haar het hele bord of
maakte voor haar de tekening. Met Tineke
kon je het grootste plezier hebben. Meer
malen hield ze hr. Hanssen voor de gek;
hij kon niet tegen haar op.
Er heerste ook een goede geest in de
klas. Hier was ik een geheel andere leer
ling dan op de H.B.S. Mede ook door de
juiste aanpak door de docenten??? Onvol
doenden op mijn rapport kwamen niet meer
voor; je werkte met plezier. Hier was ook
sprake van vrije orde. Je haalde genoeg
kattekwaad uit, maar je ging nooit over de
grens. Daarbij: er werd GEWERKT. Waarom
hadden de docenten nooit te meer te klagen
over me? Ik vermoed door hun aanpak van
de leerlingen. In mijn geval in het bijzonder
door de heer DRAAIERSMA, die tevens
penningmeester was van de school. Een
klein voorval, maar wat me een gevoel van
grote waarde gaf: Op een dag zei hij: "Piet,
breng dit bedrag voor me naar de Eseomp-
tobank!" Hij overhandigde me een zak met
ong. 10.000.Stom verbaasd, vereerd
met zo'n opdracht, nam ik het sprakeloos
aan en bracht het geld nauwkeurig weg.
DIT WAS DRAAIERSMA!! En zo waren de
heren Mendel, Tissing en Hanssen!! Nooit
hebben ze ook maar één maal last van me
gehad. De "wilde haren", waarop hr. Draai-
ersma doelde, waren verdwenen. Het zoete
knaapje uithangen??? BESLIST NIET! Hierbij
denk ik aan de "practijklessen", die we op
de lagere school moesten geven en waar je
zoveel mogelijk van wegbleef. Het was veel
leuker met een groepje naar Passar Kosam-
bi te gaan, waar je heerlijk gado-gado, ta-
hoe-goreng of ander lekkers kon krijgen.
Die zaligheden verorberen op de bankjes,
die bij de verkopers stonden of in het kleine
stations-wachtlokaaltje van de Soreang-ex-
pres waar nooit iemand zat. En als het
ontdekt werd door hr. Tissing, dat je niet
gekweekt had, was het :"Hufter, waar was
je?" Een standje, en daar bleef het bij.
Altijd "GEHUFTER", dit woord lag in zijn
mond bestorven!
Het was ook in deze beginperiode, dat
op het leerplan het vak Lich. Opvoeding
kwam. Docenten hiervoor waren er niet. De
lessen werden gegeven door instructeurs
van de militaire sportschool; zowel aan de
jongens als aan de meisjes. Deze instruc
teurs, met de rang van sergeant, hadden
nog nooit voor een klas gestaan. Hoe die
lessen verliepen, behoef ik niet uiteen te
zetten. De weinige jongens kregen in 3 jaar
tijd ong. 4 5 lessen en moesten daarvoor
naar één van de hallen van de Bandungse
Jaarbeurs. Gezien de afstand was het zeker
niet vreemd dat, het percentage verzuimen
bijzonder hoog was. - De meisjes kregen
de lessen in de pendopo voor de tekenzaal.
Natuurlijk tot grote hilariteit van de jongens,
die er om heen gingen staan om de nodige
opmerkingen te maken over de pogingen
van de meisjes in SHORT!!! En dat wilde
heel wat zeggen in die dagen!
Op een dag was de aanwezigheid van
de jongens zo irriterend, dat de instructeur
naar hr. Mendel stapte en zijn beklag over
ons deed. Ik zie hr. Mendel nog naar ons
toekomen met uitsluitend de woorden. "Doe
me een plezier; die meneer heeft last van
jullie en het is zo ellendig om klachten te
horen". Meer hoefde hij niet te zeggen;
nooit meer hebben ze last van de jongens
gehad. Angst voor de hr. Mendel??? Neen,
alleen uit respect voor hem deden we het
niet meer.
Misschien vergis ik me, maar ik meen, dat
het volgende voorval nog plaats vond tij
dens zo'n gym-les. DORIS DOEVE waagde
het door een rij te gaan van de meisjes in
de looppas. Gevolg, dat hij zo'n duw kreeg,
dat hij languit kwam te liggen; tot grote
hilariteit van de jongens. Hieruit kwam de
yel voort: "Doris gekraakt door een meisje!!
Hoi!!!
Doris Doeve - een naam, die niet in mijn
klas thuis hoorde. Ik meen, dat hij klasge
noot was van BRAM STUFKENS, de piano
virtuoos. Nooit had hij er les in gehad;
eigen studie was het; vooral jazz-muziek.
En waar er een piano in de tekenzaal stond,
kwam het meermalen voor, dat er in de
pauze even werd gedanst.
Andere namen van de 3-de klas uit die
eerste jaren: ANNIE OBERTOP, KAREL
GULDENAAR, LEYTSMAN, PIET BAZEN
DIJK, DOOIJER, DIDUKSMAN, SAHULEKA,
WALSTRA, ZUIDEMA, FLORENTINUS EN
BRUGMAN.
Namen uit de 1-ste klas: LESSIE ABBINK
(geweldig sportieve figuur), JAN VAN LIN-
GEN (de jongste van ons allen; zo jong,
dat hij later dispensatie moest aanvragen
voor het afleggen van het examen), JOOP
DEIBEL, PIET TIMMERMANS, STANLEY
RODRIGUES. Het jaar daarop er bij: o.a.
TOM LATUPERISA, ENGELINE LAUREYS.
In de 4-de kl. A: JOHNNY GULDENAAR,
ANNIE DE BANK LANGENHORST, ELLY
DOEVE, MIES WIEDENHOFFF, DÉ DIEU-
DONNÉ, CORRIE ROTH, VAN AFFELEN
VAN SAEMSFOORT, JULES GRÜNEWALD
O'LLY FEYTES en niet te vergeten A. A.
W. B. OVERBEEK BLOEM of te wel 'SI Wl-
Wl". Deze stond bekend als DE sportman;
voetbalde bij UNI, korfbalde, speelde tennis.
Op welk veld je ook kwam, altijd liep Bloem
met zijn mouwen niet opgerold, maar altijd
met losse manchetten; ELLEN RITTER, IER-
TJE JÜCH, RIETEKE VAN KOERT, INA TEM
MINK, TILLY VAN DER DUNGEN GRONO-
VIUS e.a.
In de 4-de kl. B. zaten grotendeels abi
turiënten van andere scholen, die nog één
jaar voor de boeg hadden om het onder
wijzers-papiertje te halen. Hier herinner ik
me nog levendig een grote groep door het
vele contact, dat ik met hen had. Zo zaten
daar: BOOGAARDT, BRACHUS, VAN GEL
DER, FRED. STUMPF, UL AMADE, CLAP-
ROTH, IDA TEXTOR, LOTTIE LAUREYS,
ELLA SNOEK, LIEN DE HAAN, MIEN AB
BINK, OKJE WIRINATA KOESOEMAH,
STIEN TANZER, HENNIE KLOPROGGE e.a.
Lessen, waar we letterlijk niets van op
staken, waren die in hygiëne, gegeven door
dr. BETS, naar ik meen een zenuw-specia
list. Hij mompelde of brabbelde maar wat
voor de klas. Niemand luisterde naar hem;
we stonden zelfs bij eikaars tafel te praten.
De man kon daarbij absoluut geen orde
houden. Dan zijn proefwerken: Zodra hij
zijn vragen op het bord geschreven had,
werd er ijverig naar de antwoorden in het
boek gezocht. En vond je ze niet, dan was
het: "Dokter, waar staat het ergens?" De
man was niet zo gek, of hij zocht het voor
je in het boek op en kon je alles letterlijk
overschrijven. Wel keek hij je dictaatschrift
lees verder volgende pag.
