DE DROOM VAN DJIMAN
Mevrouw Sosrokusumo, bibliothecaresse van de Nederlandse bibliotheek in fogja, schrijft Djiman
in voor de cursus Nederlands.
Sedert de vrede weer is gesloten bloeit
de goede verstandhouding tussen In
donesiërs en Nederlanders weer op.
Wie van Nederland uit de reis naar
Indonesië onderneemt voelt er zich niet
alleen op zijn gemak - als het meezit
wordt hij of zij ontvangen als de ver
loren zoonDe belangstelling voor
Nederland, voor de Nederlandse taal
en literatuur is groot: het Erasmus-huis
in Djakarta en de vele Nederlandse
leeszalen in andere steden bewijzen
het. Met groot genoegen nemen wij
een schetsje op, dat de bibliothecares
se van de leeszaal in fogja, mevrouw
Sosrokusumo ons toezond - met foto.
Op die foto vindt men de bibliotheca
resse met haar pupil Djiman, die, al is
hij een symbolische figuur, niettemin de
realiteit vertegenwoordigt. Hoe staat
bet met de kennis van het Nederlands?
W el, in de kopij van Mevrouw Sosro
kusumo hebben wij geen letter ver
anderd. Oordeel dus zelf!
Djiman is een jongen van Pakem,
een dorp even buiten Jogjakarta, een
heel gewone dorpsjongen dus. Djiman
heeft de S.M.A. (de middelbare school
in Indonesia) doorlopen. Hij was een
uitblinker op school, maar kon om
financiële redenen niet verder stude
ren.
Op een dag ging hij met de bus naar
Jogja om werk te zoeken. Hij stapte
uit bij de bushalte op djalan Djendra!
Sudirman, vlak voor de Nederlandse
bibliotheek "Karta-Pustaka". Zodra hij
aan de kant van de weg stond zag hij
het naambord, waarop de naam van de
bibliotheek met grote letters stond.
"Ik ga 'ns een kijkje nemen daar.
Ach, het is een Nederlandse biblio
theek met Nederlandse boeken natuur
lijk en de mensen die daar werken
zullen wel geen Indonesisch verstaan."
Maar zonder dat hij het wist stond hij
al voor de deur.
"Kom maar binnen, jongen," klonk er
een vrouwenstem in het Indonesisch.
"Astaga" (een uitroep van verbazing)
dacht hij." De bibliothecaresse is een
Javaanse."
"Je komt zeker ook voor de Neder
landse cursus", vroeg mevrouw Sosro
op fluisterende toon, want er zaten veel
mensen te lezen: professoren, gepen-
sionneerden, huismoeders, studenten,
om maar op te noemen.
"Is er hier dan een Nederlandse
cursus?" vroeg Djiman. Hij voelde zich
nu op zijn gemak.
"Zeker. A.s. maandag beginnen we
met een nieuwe klas. Je komt precies
op tijd. Laat je je insdhrijven?"
Zonder verder na te denken liet Dji
man zich als cursist inschrijven. Blijk
baar is hij erg leergierig. Djima-n keek
de leeszaal rond en zag Sunarto, een
bekende van hem, ijverig zitten te
studeren. Hij ging naar hem toe en
fluisterde: "Hallo, To. Hoe gaat het. Ik
heb jou lang niet gezien."
"Dag, Man. Zeker heb je me lang
niet gezien. Ik studeer nu aan de "Uni
versiteit Indonesia" in Djakarta in de
faculteit der letteren. En ik heb de
Nederlandse letteren gekozen. Nu heb
ik drie weken vakantie, daarom zit ik
hier."
"Dat is leuk, To. Ik zou ook graag
verder studeren, maar
"Ach, Man. Weet je wat. Leer jij
maar hier in Karta-Pustaka Nederlands.
Als je de Nederlandse taal al verstaat,
na één of twee jaar de cursus hier te
hebben gevolgd, schrijf je me maar.
Ik zal mijn oom vragen of hij werk voor
jou wil zoeken in Nederland. Oom zit
in Amsterdam."
"Werken in Nederland? Als wat, To?
Ze zouden daar zo'n stomme jongen
als ik toch niet kunnen gebruiken."
"Zeker wel, Man. En stom ben je
helemaal niet. Als verpleger bijvoor
beeld of in een fabriek als gewoon
arbeider. Je zou je toch niet schamen
om als arbeider aan de slag te gaan
in Nederland."
"Zeker niet, To. Ik ben trouwens ook
sterk en gezond en daarbij kan ik toch
wel studeren in Holland."
"Juist, Man. Naast het werken, stude
ren. Zo kom je vooruit."
Djiman nam plaats op een van de
stoelen en deed alsof hij een tijdschrift
lasu maar in werkelijkheid zat hij te
dromen over zijn ideaal. "Eerst hier in
Karta-Pustaka de Nederlandse cursus
volgen, daarna naar Nederland. Wer
ken zal hij, onvermoeid. Hij zal daar
ook cursussen gaan volgen met het
geld wat er dan overblijft van zijn in
komen. Hij zal zuinig leven. Maar
hoe kom ik dan in Nederland. Wie zal
dan de reiskosten betalen????"
"He, waaraan denk je, Man?"
"Maar, To, hoe zou ik in Nederland
kunnen komen. Ik heb geen geld voor
een vliegtuig, zelfs niet voor een boot.
Ik zou voor mijn part wel met een
vrachtboot gaan of zo iets. Maar het is
toch nog altijd te duur voor mij."
"Mijn oomn zal wel eerst voor jou
betalen. Je kunt dan later in termijnen
het bedrag aflossen. Maar je moet echt
hard werken, Man. Ze moeten niets
hebben van Jan salies, hoor."
"Adh, je kent me toch wel, To."
"Poekoel teroes, Man. Je komt er
wel."
Mevr. M. P. Sosrokusumo
VAMU SAMBALANS
De lekkerste sambals die U in
jaren geproefd hebt:
Sambal (gewoon), sambal (heet)
en sambal ebi 1,50.
Zonder toevoeging van conser
veringsmiddelen, dus net zoals U
het zelf zou hebben gemaakt (als
U er de tijd en zin in zou hebben
gehad!) dus een zuivere smaak!
Wel: koud bewaren. De sambe-
lans zijn gekruid en uitstekend
als basis voor al uw hete ge
rechten.
Gado gado/saté saus
per pakje 1,
Er hoeft niets meer bij dan water
(en wat ketjap voor de saté-saus
Verrukkelijk op brood i.p.v. ge
wone pindakaas!
Bij Tong Tong verkrijgbaar, maar
wordt niet verzonden. Dus zelf
halen.
15
