"HAAR" BERG EN ZIJN REUS
Een kleurige collectie
BRIEFKAARTEN
met Indonesische tafreeltjes:
dansers, landschappen, nationale
kostuums, batikmotieven etc. etc.
Met de hand ingekleurd. Per stuk
1,25 (met env.) Bestelling per 6
stuks geen porto.
Natuurlijk zouden wij het hiervolgen-
de briefje terzijde kunnen leggen:
de schrijfster heeft het immers hele
maal mis wanneer zij "onze berg"
in Benkoelen localiseert? Maar dan
zouden wij haar groot onrecht en
onze lezers veel tekort doen. Want
dit briefje is een liefdesverklaring in
zó zuivere termen aan dat dierbare
land ver overzee dat wij onze
schrijfster slechts kunnen vragen:
Zing voort, -lieve vogel, zing voort!
Nog vóór ik die morgen aan het ontbijt
de krant Inkijk, haal ik Tong Tong No. 1
uit zijin bandje ena-a-a-h! komt
het over mijn lippen, alsof een vinger
me in mijn maagkuiltje prikt. Gauw het
stukje lezen bij de voorplaat: "De on
bekende berg"!
Benieuwd hoeveel ex-Benkoelezen zul
len reageren; want ja, deze berg - die
een beetje doet denken aan een oude
Duitse punflhelm - staat in de residentie
Benkoelen en heet GOENOENG
BOENGKOH. Wat "boengkoh" hier be
tekent -weet i-k niet precies - misschien
bongkok (gebocheld)?
Natuurlijk heeft zo'n opvallende berg
zijn rol in de plaatselijke folklore. Op
die berg - zo vertelde me een Chinese
kennis in Benkoelen - woont de "Reus
van de Goenoeng Boengkoh", de be
schermgeest van Benkoelen, wiens op
dracht het is te waken over het welzijn
van de omgeving en de gebeurtenissen
naar vermogen in goede banen te lei
den. In moeilijke tijden daalt hij zelfs
van de berg af en waart dan ongezien
rond - laat soms als teken van zijn
aanwezigheid een (reuze) voetafdruk
achter. Een Controleur B.B. heeft eens
(zo gaat het verbaal) een officieel rap
port uitgebracht over zo'n door 'hem
gevonden voetafdruk, compleet met de
(reuze) maten. Of het waar is?
Veel tijd om het fijne van de zaak na
te -gaan was er niet, want kort na onze
plaatsing daar zou de Jap binnenvallen
en een eind maken aan het "normale"
leven. Diezelfde morgen kwamen de
bedienden geagiteerd binnen met een
verhaal dat de hele bevolking van het
stadje in opschudding bracht. De afge
lopen nacht zou een late voorbijganger
een schijnsel in de missigit hebben ge
zien en -nieuwsgierig door zo iets on
gewoons tegen het middernachtelijk
uur - loerde hij voorzichtig naar binnen
en zag "een hele lange man" met het
gezicht ter aarde in gebed verzonken.
Toen de ijlings gewaarschuwde Imam
kwam was er niemand meer in de mis
sigit te bekennen; buiten de missigit
werd de befaamde "reuze voetafdruk"
gevonden. Maar wat is Wahrbeit en wat
Diohtung aan dit verhaal? We hadden
in die dagen wel andere dingen om ons
zorgen over te maken en iedereen was
het er toch wel over eens dat het wel
een teken zou zijn van komende moei
lijke tijden - en dat is toen uitgekomen
óók natuurlijk.
Dat is wat ik weet over de "onbekende
berg". Geen exacte gegevens, helaas;
niet hoe 'hoog hij is en of hij ooit be
klommen is, of hoeveel Km. hij precies
ligt van de stad Benkoelen, maar vaak
nog gaan onze gedachten naar het
land waarover hij waakt, met zijn vrien
delijke bevolking en zo onvergetelijk
mooi gelegen met zijn lange witte stran
den aan die helderblauwe zee.
Ergens aan dat strand had de Hr. Siwi,
een Menadonese Pendita, zijn vrije-
tijds pondokje opgezet en hij verbouw
de ananassen zó maar op dat strand -
eerlijk waar! En het waren de verruk
kelijkste ananassen die we ooit proef
den - de tamelijk kleine vruchten waren
niet alleen suikerzoet maar waren ook
pittig van smaak, waarschijnlijk door
het zilte zand.
Een 10 Km. buiten de stad, meer land
inwaarts, "hadden de Hr. Jonas (een
gepensioneerde Indo) en zijn vrouw
een land'bouwbedrijfje. Je mag éénmaal
raden hoe die heettejuist: "De
Walvis". Het was altijd een leuk uit
stapje zo'n trip naar Jonas in de Walvis;
je kocht de nodige groenten en vruch
ten, bleef nog een uurtje gezellig klet
sen, genietend van een warme koppie
toebroek of een zalige jonge klapper
en je kreeg nog een bos bloemen mee
naar huis.
In de stad Benkoelen zelf groeiden
bloemen niet zo uitbundig, daarvoor zat
er teveel karang in de grond - maar
elke week stonden de vazen in huis vol
orchideeën. Die werden aangevoerd
van Doesoen Besar, een meertje waar
de orchideeënplanten drijvende eiland
jes vormden - dus werden deze bloe
men door de Boekoelese dames "Doe-
soentjes" gedoopt.
Ach ja, die beelden in het fotoboek van
mijn geest zijn er altijd voor het grijpen
"in full technicolor": blauwe zee, wit
strand, rode rotsen, groene pandanen
- en (voor een dubbeltje) de paarse
weelde van een armvol orchideeën uit
-het goede land van de Goenoeng
Boengkoh
Emy H. Simon
Een bekend punt in Benkoelen, herinnering aan het Engelse verleden van de7 - plaats: het
monument van de in 1807 vermoorde Engelse resident Thomas Parr.
19
