Over Twee zilveren Tientjes, 25 Porties Petjel
En Een Pot Sambel Badjak
Spanning, verrassing, het zijn onmis
bare ingrediënten van een geslaagd
evenement. En dat mogen we onze
selamatan van 28 October toch beslist
wel noemen.
Het is van het begin- af aan voor de
organisatoren al spannend geweest. Je
kunt altijd wel mooie plannen maken
maar welke zekerheid heb je dat alles
werkelijk goed uitkomt? Stel je voor
dat de inschrijvers niet komen, stel dat
er teveel komen? Stel dat de sajoer op
de dag zelf zuur blijkt te zijn of dat de
rijst aanbrandt. Of stel dat onze bere
kening van het eten helemaal fout is
en dat de mensen ontevreden en hon
gerig naar huis moeten?
Al die angst blijkt ongegrond te zijn
geweest, gelukkig. Maar in spanning
hebben we toch gezeten, tot een half
uur voor de opening. Het is ook werke
lijk te gek om los te lopen dat je maar
twee uurtjes krijgt om een grote zaal
in gereedheid te brengen en een reu
zen maaltijd voor te bereiden. In de
Hollandse samenleving kent men dit
omslachtige Indische gedoe niet. Waar
om zijn we niet tevreden met een slaat
je, kroketten en patat? Waarom moeten
we nu persé 35 gerechten bij de rijst
en 10 soorten koekjes en waarom
moeten we zo nodig met 600 mensen
tegelijk aan tafel?
Ja, dat moet en dat willen we. Dat is
de sfeer van de selamatan, samen,
allemaal tegelijk genieten van wat we
samen op tafel hebben gebracht. Vanaf
het dekken van de tafel, het neerzetten
van bloemetjes en bekers, tot en met 't
maken van de sambel goreng tempé en
tjendol toe. Alles zelf betaald, gere
geld, gemaakt. Door jonge sterke han
den door oude gerimpelde vingers (ik
kan niet zo veel koken; mijn rheuma,
weet je kind). Snelle jonge benen,
maar ook aarzelend-voorzichtige voe
ten hebben voor onze selamatan ge
lopen. En het is met alle organisato
rische tekortkomingen toch een heer
lijke makanan geworden. Door U.
U kunt zich niet indenken wat een
mooie herinneringen en piekerans er
aan deze dag voor Tjalie en mij vast
zitten. Maanden geleden al toezeggin
gen voor hulp, financiële en culinaire
bijdragen. Zelfs van buitenlandse abon
nees kregen we geld voor bloemen,
menjan. Uit onze soembangan-pot kwa
men 2 zilveren tientjes en 10 zilveren
rijksdaalders. Ja, dat is voor de boek
houding wel gelijk aan 20,en
f 25,maar ook zonder woorden be
tekende het voor ons véél, véél meer.
Goede gedachten en daden behoeven
geen woorden.
Ik kan gewoon niet volstaan met de
dooddoener: er was teveel om op te
noemen, want ik wil U, die niet aan de
selamatan hebt deelgenomen toch ver
tellen (geen lekkermakerij hoor) wat we
hebben ontvangen en opgesmuld. Be
halve de voortreffelijke basis-maaltijd
(rijst-sajoer-bijgerechten) die Tante
Truus, Nini Stam (dieettafel) en Mary
Brückel klaarmaakten, kwam er een
4 meter lange tafel vol extra gerechten!
Atjar tjampoer (verscheidene inzendin
gen, de één al lekkerder dan de ander),
serundeng (idem), 3 kilo rendang, ikan
pangèh, oerapan, frikadel djagoeng,
rempèjeh, babi- en ajam panggang,
sambel goreng telor, mangoet van vis,
frikadelletjes, tahoe koekjes, besengek
van kip, abon, boemboe roedjak, tem-
pe goreng, tahoe taotjo, sambel goreng
terie, een heerlijk Afrikaans gerecht
van mais en vlees, 25 porties petjel
(grandioos gerangschikt op een tampah
en de saus ter plaatse aangemaakt!
subliem!!) sambal goreng boontjes,
sambel badjak (vele potten, alles
schoon op. Door een gelukkig toeval
ontdekten we op het eind van de mid
dag nog een overgebleven fles^die is
onder ons "werksters" schielijk ver
deeld! Super!!)'Er waren emping, kat
jang en nog tal van andere droge go-
rengans. Vamu (Edwards van Muyen)
schonk ons 1 kubieke meter kroepoek!
Heeft U enig idee hoeveel dat is lieve
mensen? Het ging allemaal niet eens
op. Er v?as veel meer binnengebracht
Foto boven: Met z'n zeshonderden tegelijk aan tafel. Gezellig omongen in afwachting van de
maaltijd. Onder: Er waren nog genoeg jonge(re) ledematen die de tikar aandurfden. Misschien
niet helemaal in selamatan-slijl, maar de rijst smaakte er niet minder om!
8
