n
<r
"De zachtere en diepere emoties
die de wereld
bij elkaar houden"
Links: Hanuman, verscholen in een boom, zingt de geschiedenis van Rama en Sita. Een der bewakende reuzinnen u'ijst Sita op hem. Rechts:
Hanuman, naar beneden gekomen, vertelt Sita hoe hij in de boom gezeten heeft. Verder belooft hij Sita dat Rama haar zal komen bevrijden.
Geheel rechts: een der bewakende reuzinnen. De beeldhouwer heeft prachtig uitgedrukt, hoe zij Sita welgezind was.
onbeslist. Rama kon niets doen, omdat de beide broers zó op
elkaar leken, dat hij ze niet uit elkaar kon houden. Hij gaf
Sugriwa de raad zich een krans van boombladeren om het
lijf te binden zodat hij zou weten wie wie was. Sugriwa deed
dit en daagde Wali opnieuw uit
Rama kon nu de twee broers gemakkelijk uit elkaar houden
en toen de strijd op zijn hevigst was, schoot hij Wali dood.
Sugriwa werd nu in zijn waardigheid hersteld. Hij besteeg de
troon en benoemde Wali's zoon, Angada, tot zijn troonop
volger.
Daar de regentijd nu aangebroken was, moest het zoeken
naar Sita enige maanden onderbroken worden. Sugriwa wilde
dat de broers bij hem in het paleis zouden wonen, maar Rama
zei, dat dit in strijd zou zijn met zijn belofte aan zijn vader:
dat hij 14 jaar als kluizenaar zou leven. En dus wachtte hij
met Laksmana het einde van de regentijd af in Sugriwa's
spelonk.
Na de regentijd gaf Sugriwa bevel aan vier van zijn generaals
om naar de vier windstreken te trekken met een troep
soldaten, om Sita te zoeken. Het leger dat naar het zuiden
Het Ramayana is een van de twee grote heldendichten van
Hindoe-lndia. Het andere is het Mahabharata.
Het Mahabharata wordt wel eens genoemd, de Ilias van de
Indiërs.
Het Mahabharata en het Ramayana zijn als het ware inge
weven in .het leven van elke Indiër, hetzij man, vrouw of
kind. Moeders vertellen de verhalen aan de kinderen, leraren
aan hun leerlingen, ouderen aan de jongeren,
leder kind groeit als het ware op met de helden van deze
gedichten, die zijn oude, vertrouwde vrienden worden, want
reeds van af zijn prille jeugd heeft het gelachen en geschreid
bij het doorleven van hun geschiedenis.
De vormende kracht van deze verhalen is echter niet meer
zo groot als ze eens was, vanwege de "vooruitgang"
De twee boeken zijn geheel verschillend van karakter. In
het uitgebreide verhaal van het Mahabharata worden we
verplaatst in een tijd, ,toen het leven zeer ingewikkeld was
en de verhoudingen verward waren. Het is een modern
drama. Goed en kwaad zijn dooreengemengd in de karakters
der personen, en bijna geen enkele - behalve de feilloze
Bhima - toont ons een ideaal, volmaakt mens. Het is een boek
voor hen, wier verstand en oordeel ontwikkeld zijn en die
het nauwe verband tussen zonde en smart kunnen onder
scheiden.
In het Ramayana bewegen we ons in een andere sfeer. In
het hele Ramayana is er geen persoon met de vurige vast
beslotenheid en de diep-gewortelde haat voor de vijand die
de daden inspireren van Karna, Ardjoena, Bhima, of Doer-
jodhana. En in de eindeloze gevechten die Rama en zijn
bondgenoten leveren is er geen enkel voorval dat ons zo
beroert als de val van Abhimanjoe, de wraak van Ardjoena,
het slotgevecht tussen Ardjoena en Karna of het eindgevecht
tussen Bhima en Doerjodhana. De sfeer van het Ramayana
is vredig, kalm, ingetogen. De sfeer van het Mahabharata
is levendig en krijgshaftig.
En toch, hoewel het niet de heroïsche grootsheid bereikt
van het Mahabharata, is het Ramayana oneindig groter in
het beschrijven van die zachtere en diepere emoties die ons
dagelijks leven beheersen en die de wereld bij elkaar
houden.
De karakters zijn scherp getekend: het ene moet men na
volgen en van hel andere zo ver mogelijk verwijderd blijven.
Goed is goed, kwaad is kwaad; zwart is zwart en wit is wit
en grijs komt er niet in voor. Grootse typen worden ge
schilderd als idealen van goed en kwaad.
Vrijwel alles wat wij weten van het oude India danken we
aan het Ramayana en het Mahabharata. Het maatschappelijk-
en het familieleven, de levenswijze, vreugd en leed, de ideeën
van het volk en de opvoeding der jeugd.
Het Ramayana is geschreven ongeveer 3000 jaar geleden
door de kluizenaar-dichter Walmiki. Men neemt echter aan
dat hij het gereconstrueerd heeft uit een oudere Vedische
berijmde versie.
Er zijn allerlei theorieën omtrent de betekenis. Men ziet er
een zonrie-mylhe in, of de strijd tussen de binnenvallende
Ariërs en de inheemse bevolking van het oude India. De
eigenlijke (als naschrift hierbij gegeven) betekenis is slechts
in een bepaalde, zeer kleine kring bekend.
*J Dit is ook de reden waarom de Redactie het Ramayana
verhaal gekozen heeft voor plaatsing in ons kerstnummer.
Nu deze eeuw oorlog na oorlog het mensdom verscheurt -
waarbij wij vanzelf denken aan de eindeloze oorlogen
bij het einde van het Romeinse Imperium 2000 jaar ge
leden, en de weg geopend werd voor het Christendom -
gaan bij velen de verlangens uit naar nieuwe "emoties
die de wereld bij elkaar houden"Kan het Ramayana ons
erbij helpen?
15
