WORLD
ÏÏRAVEIM
<~X9luckten *5) ndo 1973
11575,-
De Nieuwste "Tjoek"
moessOi
REISNR.:
HEENREIS:
TERUGREIS:
REISSOM:
7391
7 mei
3 juli
7392
2 juli
14 augustus
retour
7393
13 augustus
25 september
tot Djakarta
7394
26 november
3 januari 1974
Voor wekelijkse vluchten per Boeing 707 vanaf Brussel
met gratis busvervoer vanaf Den Haag, Hotel Terminus.
HEENREIS: Iedere maandag TERUGREIS: Iedere dinsdag
REISSOM: Enkele reis f 950,— retour f 1.825,—
rechtigheden begaan, een politieman met
revolver in de vuist trapte een deur van een
visserswoning in en drong binnen, anderen
werden met de dood bedreigd.
De vissers protesteerden dat de netten ge
oorloofd waren, dat het optreden van de
politie machtsmisbruik was. De vissers gin
gen naar het plaatselijke gerechtshof toe
om hun klachten in te dienen, waar ze te
horen kregen dat als ze niet met hun ver
velende praatjes ophielden in de gevange
nis terecht zouden komen. In een impasse
geraakt, trokken vele vissers het woud in
om met jacht hun gezinnen te kunnen ver
zorgen. Mijn Braziliaanse vrienden (een er
van politiek partijlid) waren sterk geïnteres
seerd in de aangelegenheid. We namen
getuige verklaringen af en begaven ons
ook naar het gerechtshof. Daar vonden we
alleen maar een soort griffier, de ambte
naar was op reis, vertelde die vrij gemelijk.
Op de gestelde vragen beweerde hij, dat het
optreden van de politie schuld was van de
plaatselijke politiechef; hij liet ons een te
legram zien van het bevel tot bescherming
van de visstand, maar, zei de griffier verder,
de jacht- en visserijwet strekt zich niet uit
tot hier, en daarom doet de politie wat
haar goeddunkt in zulke gevallen. Mijn
vrienden vroegen of hij genegen was dat
tegenover hogere autoriteiten te verklaren.
Waarop hij geen antwoord gaf. Van daar
begaven we ons naar de politiepost, waar
de chef op zijn arrogante manier te kennen
gaf dat "de netten verboden materiaal was",
maar hij beloofde niet meer illegaal huizen
binnen te dringen.
De bevolking van Coxim was opgetogen
dat vreemdelingen zoals wij zich voor hun
zaak interesseerden. Iets wat niet veel
voorkomt. Een van de vissers was er bij
zonder beroerd aan toe. De politie had zijn
netten verbrand, zijn rieten hut was mede in
de fik gevlogen en op zijn stuk grond was
ook zijn aanplant verbrand. Hij was nu be
zig een ander hutje te bouwen, zijn gezin
had onderkomen bij anderën, maar hun
bezittingen waren ze kwijt. We gaven hem
ons veldbed, al onze visuitrusting wat hem
van nut kon zijn, onze E.H.B.O. kist en nog
wat geld.
Daarna vertrokken we naar Cuyaba (de
hoofdstad van de staat Matto Grosso); in
vissen hadden we geen zin meer. Op weg
daarheen kruisten we een vrachtwagen met
ingebouwde koelinstallatie vol met vis,
gevangen met net. Cuyaba ligt 200 km
verder; we kwamen 14 uur later aan. Daar
vernamen we van de autoriteiten dat de wet
van jacht- en visvangst nog niet nauwkeu
rig was bepaald en voorlopig zou er niets
aan gedaan worden daar het seizoen toch
bijna voorbij was.
De burgemeester van Cuyaba, vertelde een
journalist ons, die zich bij ons had gevoegd,
had de journalisten opdracht gegeven geen
schandaal te maken van deze ongeregeld
heden, in hun eigen belang We konden dus
niets doen, we waren echter wel blij dat het
lot van de vissers tot hier was doorgedron
gen. Hoewel het ons weer verdroot te we
ten dat het hoofd van het departement jacht
en visvangst, een man was met één arm, de
andere had hij verloren bij het dynamiteren
van vis. We begaven ons weer naar ons
hotelletje, waar ter aangename afwisseling
we twee vliegeniers troffen van een binnen
landse luchtvaartmaatschappij, die toeristen
hier naar toe hadden gevlogen. Op 't horen
dat ik uit Indonesië was, riep één van hen:
"Terra de Sukarno" (het land van Sukar
no), en we waren spoedig in een levendig
gesprek gewikkeld en de namen van Suhar
to, Subandrio, en Nasution, rolden hem uit
de mond alsof het hun landslieden waren.
Enkele straten verder strekte zich de wil
dernis van de Matto Grosso uit. In de
straten brandde het roodachtige lamplicht,
zwak vanwege ondervoltage en in deze
omgeving werd de internationale politiek
besproken 10.000 km omvattend. Mijn ge
dachten gingen peinzend terug en ik pro
beerde me voor te stellen of dit in de
Betuwe of in de Drentse bossen mogelijk
zou zijn, in een land met belangen in Indo
nesië zoals het heet. We dronken vele
glaasjes caipirinhas en batidas, en tenslotte
gingen we slapen. De volgende dag zou
den we weer weg gaan 1500 km ver en
zouden we het Wilde-Westen van Brazilië
weer verlaten, tot een volgend weerzien.
een sinjo die ging emigreren.
Verduidelijking van vreemde woorden en
namen:
Cintas Largas: patroongordel
VINCENT
MAHIEU
Thans door de EIGEN uitgeverij
uitgebracht
Wederom voorzien van een prachtige
band door Rogier Boon
Verkrijgbaar bij Boekhandel
"Tong Tong" f 9,90 plus f 0,90 porto
Matto Grosso: een van de grootste staten
van Braz. 50 x Nederland. 1,5 mill. inW.
gedeeltelijk nog indianen.
Coxim: stad in Matto Grosso. Cuyaba:
hoofdst. Matto Grosso.
Tamandua: behaarde miereneter.
Pacu, Curumbata, Surubim: grote rivieren.
Caipirinha, Batadinha: populaire Braz. volks
cocktails van arak, djeroeknipis, wat suiker
en soms een scheutje rum.
Inlichtingen en reserveringen bij:
WERELD REIZEN N.V.
GROOT HERTOGINNELAAN 23 - DEN HAAG (HOLLAND)
TELEFOON 070 - 64 39 35
13
