SALUUT, SALUUT, SALUUT/
PASAR
MAbAM
Voorbij de 60.000
AMSTERDAM
Als hij bestond in Tong Tong, dan zou
hij elk jaar groter worden. Daarom
hebben wij hem maar niet gemaakt: een
kroniek der Indische overledenen, ver
of nabij, zeer bekend of minder be
kend, maar allemaal "familie". Soms
worden we direct in kennis gesteld,
vaak via-via. Een vaak ook horen we
het zelfs van goede, oude Tongtongers
veel te laat omdat tussenpersonen het
vergaten door te geven. Het schijnt
of het drukke gejaagde leven hen wier
voetstap vertraagt, gewoon onder de
voet loopt! Nu een ander, morgen wel
licht mij. Ween nimmer. Het behoort
bij het leven. Maar onder Indischgas-
ten wordt niemand helemaal vergeten!
Zo zagen wij in "IEV-Contact, het Or
gaan van de reunie-club IEV-kweek-
school en hoofdacte - Bandoeng", een
tweetal namen die ook vér buiten on
derwijskringen bekend zijn geworden,
ook al verschilden ze een generatie
met elkander van leeftijd. We bedoe
len Mej. Constance Otto, lerares aan
deze kweekschool, en Piet Logeman,
eens leerling aan diezelfde kweek
school.
Uit de aan hen gewijde afscheidswoor
den van hun collega's en vrienden le
ren wij de overledenen op ongewone
wijze kennen: in een soort "actuele
onsterfelijkheid": omdat ze immers nog
steeds in onze voorstelling "voor de
klas" zijn (en tot hun dood blijven).
Voor alle anderen blijft een onderwij
zerfes) immers na de lagere school
tijd verder voorgoed "verleden tijd",
associatie met een voorbije jeugd,
"passé defini".
Tóch groeien ze "met ons mee op",
worden volwassener, grijzer en
sterfelijker. Zijn al heel lang deel van
ons eigen leven met alle deugden en
zwakheden van onszelf (i.pl.v. de vol
maakte goeroe van destijds) en daar
om zijn ze voor elkaar "voller" en
dierbaarder geworden dan voor ons.
Als dan bij het eind van hun leven het
aureool van vroeger behouden blijkt,
wel, dat is dan voor óns de mooiste
hormat die ze toegedeeld kan worden.
Saluut, Constance! Saluut, Piet!
Mochten wij verdrietig zijn om het en
kele sterfgeval in bovengenoemd or
gaan, het orgaan van de ex-officials
uit de Indische voetbalwereld (met een
veel groter activiteits terrein) bestrijkt
een veel groter "ereveld", zoals af en
toe blijkt uit een overzicht van hen
"die ons vóór gingen". Waarop namen
prijken zowel van hoofdofficieren en
hoofdambtenaren als van academici en
topfiguren uit handels- en bedrijfsle
ven, maar ook de namen van "kleine
boengs" uit de maatschappij, maar
beroemdheden wier naam eens op
ieder's lippen lag van Sabang tot Me-
rauke.
In het Maartnummer werd een Saluut
gebracht aan Pi Geertsema, de Napo
leon van Hercules, klein van gestalte,
maar in alle opzichten de evenknie
van Mantiel Bodegraven, Galstaun,
Heuer, Davies, Olive - ik noem maar
ineens op wat vóór in het geheugen
ligt (hoewel ikzelf nooit voetballer
was!), die, in scharlaken rood en wit
gestreepte truien, de kijkers lokte naar
het Deca Park van ver achter Angkee
in het uiterste Noordwestelijke hoekje
van Betawie tot Rawa Bangkeh in het
uiterste Zuidoosten!
In die beginjaren van "Hercules" was
de erg jeugdig uitziende Pi Geertsema
(vaak Piepie genoemd) het idool van
elke scholier en menige vijfde tot en
met zevende klasser (inclusief onder
getekende) heeft zonder een sous op
zak (en liefhebbende oom in de queues
voor de loketten) de paggers om het
terrein gesrobot om Pi in actie te kun
nen zien - om dit na langer dan een
halve eeuw nog steeds niet vergeten
te zijn!
Jaen dan liep je terug helemaal
naar Mèstèr (Mr. Cornelis) tanggoeng
een pak slaag riskerend omdat je te
laat thuis zou komen (twaalf kilometer
vér, Peh! Al hardlopend en voetballend
met ramboetanschillen en wat dies
meer zijl). Ja, voor Pi! Forget him
never!
Een heel stuk ouder was in die dagen
Carli (hij stierf op zijn 94ste jaar!) en
toen hij (uit Holland) naar Indië kwam
al een beroemdheid, immers al opge
steld geweest in een internationale
wedstrijd tegen Engeland! Ook Carli
behoorde tot de baanbrekers van het
voetbal in Indië - al is hij later voor
Oscar Harris Billy Jones and
The Twinkle Stars komen ook.
31 mei t/m 3 juni 1973
AMSTELHAL RAI GEBOUW
Inlichtingen: Alkmaar
Willem Bartiusstraat 6
Tel. 02200- 1 18 65
veelsoortige andere interessen (o.a.
als filmproducer!) vaak voor vele jaren
van de voetbalvelden verdwenen.
In Tong Tong zijn aan deze merkwaar
dige eeuwig avontuurlijke en branië
doorbreker en ondernemer vaker arti
kelen gewijd. Maar weet U, dat was
een sporttijd die men tegenwoordig
niet meer kent of begrijpt. Nu kent
men alleen nog maar techniek en geld.
Pi en Carli zijn beiden nog uit de tijd
van Sport met een Hart.
Saluut aan de voetballers uit die tijd.
Het was een eer ze te kennen, en het
is nog steeds een eer ze niet vergeten
te zijn.
T.R.
Er zijn mensen die eeuwig "teroes poekelen". Dat hoeft overigens niet te ver
bazen in een tijdschrift dat "Poekoel Teroes!" tot strijdleus heeft. Hoe dan ook,
deze mensen blijven dóór storten voor ons Fonds 60.000, hoewel het al lang
"ruimschoots vol" is. Terwijl ze daarnaast óók al regelmatig offeren voor de
Bruine Bus!
Aanvankelijk overwogen wij tóch definitief een kap te zetten na die 60.000 en alles
wat méér was over te hevelen naar de Bruine Bus, ook al omdat uit dit fonds
continu steun verleend wordt aan hen die het direct nodig hebben in Indonesië.
Terwijl het Fonds 60.000 (eigenlijk Hidoep Teroes Fonds geheten) niet aangetast
wordt, maar alleen maar zijn rente regelmatig naar Indonesië stuurt t.b.v. GIKI
en BOS.
Maar achteraf - en na gesproken te hebben met verschillende schenkers speciaal
voor het Fonds 60.000 - hebben wij besloten om dit Fonds rustig verder te laten
groeien als men dat wil. Want niet alleen betekent dit dat méér rente weggestuurd
kan worden (terwijl "in Ende" de eindpot voor GIKI en Bos natuurlijk groter
zijn zal), maar laat ons wél wezen: in deze tijd van voortdurende geldontwaarding
is het best goed als onze Fondsen blijven groeien om "bij" te blijven en zoveel
mogelijk een oorspronkelijke topwaarde blijven houden.
In deze tijd, nu iedereen schouderophalend accepteert dat alles reddeloos af
glijdt en men genoegen neemt met automatische waardevermindering (onze
guldens waren eerst Indisch zilver met een gouden standaard, toen Nederlands
"gewoon" zilver en nu zijn het al nikkelen ondingen geworden - wie zei daar:
blik? waar niemand meer tegen protesteert, schijnen we bij Tong Tong tóch
in staat te zijn een fonds te stichten dat het verdomlaag te gaan. Hoe kééén?
Kén!
3
