AAN DE VOORAVOND VAN
KONINGINNEDAG 1973
10
VILMA
passeren even zo vele Koninginne
dagen, gevierd onder het tropische
Oranjezonnetje de revue.
31 augustus, een feestdatum van de
eerste orde, al die indische jaren lang.
Men deed er dan ook alles aan om het
tot een groot feest te maken, voor jong
en oud, voor blank en bruin, letterlijk
en figuurlijk, was er voor elck wat wils!
Als kind vooral, voelde je je al vrolijk
en opgewonden worden bij de vorde
ringen van de vele voorbereidingen, die
getroffen werden. De talloze versierde
poorten (vooral in de kampongs), de
waroenkjes op de aloon aloon voor de
pasar malam. Dat alles buitenshuis en
binnenhuis, onder meer de snorrende,
driftig snorrende, mag ik wel zeggen,
naaimachine van de djait, in de achter
galerij, maar toch met de nodige ge
heimzinnigheid omgeven om wille van
het verrassingselement en onder su
pervisie van Oma, gewapend met de
"allerlaatste" modetijdschriften met de
nieuwste modesnufjes uit Europa,
voor het Oranjebal, of voor het bal-
masqué. Om, vooral, als origineelste
op dat gecostumeerde bal te verschij
nen, een hele puzzel en een grote uit
daging om haar faam van vindingrijk
heid op dit gebied steeds hoog te blij
ven houden, jaar in, jaar uit.
En dan ein-de-lijk, was het zo ver.
Natuurlijk was het een stralende dag.
Zelfs altijd een stuk stralender dan de
dag ervoor, en dan die ernè, zij het
om totaal verschillende redenen (voor
diegenen die aan een half woord ge
noeg hebben). Men hief maar al te
graag het glas "Op de gezondheid van
Hare Majesteit
Op die dag was er natuurlijk het nodige
te "nontonnen" en men had meer dan
één lichaam nodig om alles wat er
op dit gebied gepresteerd werd, bij te
wonen, parades, defilé's Favoriet was,
elk jaar weer, toch zéker de prachtige
optocht, waaraan alle bevolkingsgroe
pen, naar eigen aard en fantasie, een
bijdrage leverde. En steeds weer was
althans wat mij betreft, de climax, de
eindeloos lijkende lange, lange, veel
koppige, door- en door afzichtelijke
Chinese draak. Tegelijk angstwekkend
en toch zo mooi met al dat groen en
goud en geflonker van zwaarden van
dappere Chinese ridders, die het mon
ster te lijf gingen. Tjap goh meh!
Dan, wat later dan anders, bevond de
familie zich tezamen aan de zeer, zeer
uitgebreide rijstdis, en hief Opa, maar
nauwelijks bekomen van de receptie
en champagne ten huize van de Resi
dent, na het Openbaar Gehoor, waar
hij zo vlug als zijn lange benen hem
konden dragen vandaan was gelopen,
eeuwige klobot in de hand(!) om dat
verschrikkelijke zwarte pak, die knel
lende schoenen en die ellendige topie
weer aan de „klapperbomen" te han
gen. "Vrouw, kinderen, op de gezond-
heid van onze geëerbiedigde Koningin
'n Plechtig, tegelijk blij moment.
De siësta bracht even rust, men deed
als het ware nieuwe krachten op om
zich straks weer, fris en uitgerust, in
het feestgewoel te mengen. Een fiks
mandie bad en dan de preparaties voor
het bal, respectievelijk balmasqué (bal
champêtre, een woord dat ik me her
inner, spel ik het juist? Getuige de ver
halen woonde Oma menig bal champê
tre bij. Een feestelijk woord voor een
zeer feestelijk gebeuren, zo wil het mij
voorkomen), met al 't zenuwachtige ge
doe van last-minute drama's van open
gesprongen naden, zoekgeraakte en
nérgens meer te vinden attributen
Maar dan toch, maar enkele minuten
voor dat de sjopeur op het afgespro
ken tijdstip voor kwam rijden, alles in
vol ornaat, wat warm geworden van
de agitaties, maar gelukkig dat alles
toch nog in orde kwam en alles er zo
volmaakt feestelijk uitzag, stonden ze
dan daar in de voorgalerij, de grote
mensen, bewonderend aangegaapt
door de thuisblijvers, zeker niet in het
minst door de dan nog aanwezige be-
diende(n), zelf op het punt om zich in
het pasar malem plezier te werpen.
Opa bezag 't zaakje" met nauw ver
holen welgevallen (ze mochten er best
wezen dat stel van hem). Oma moest
mee, als chaperonne voor haar doch
ters. Opa nam nog eens, zeer nadruk
kelijk het horloge in de hand "Twaalf
uur thuis" "Ja, ja, natuurlijk", "Zijn we
allang thuis. Allèng". "Dag Pa, dag pa,
dag man". Veel gezoen en daar gingen
ze dan. Naar de soos
En een geweldige stemming, al dade
lijk, de heerlijkste muziek zweefde hen
tegemoet, en zoveel kennissen als er
waren. Er ging heel wat tijd heen voor
het gereserveerde tafeltje bereikt werd,
Jeugdherinneringen uit Jogja 3,90
f 0,90 porto.
want iedereen moest begroet en ieder
een gecomplimenteerd, en de dochters,
de dochters haalden het tafeltje
helemaal niet, want die waren al op de
dansvloer. Enfin, Oma bleef ook niet
zo heel lang alleen. Geen wonder dat
de tijd zo snel ging. Twaalf uur voor
je het wist.
Oma, geschrokken, maakte druk aan
stalten om te vertrekken. Maar daar
wisten de jonge luitenants wel wat op.
"Toe mevrouw White, wij hebben nog
helemaal geen dans met U kunnen ma
kenSlot was natuurlijk, dat ver
over tijd de terugweg werd onder
nomen. En thuis aangekomen? Was al
les en alles, tot de bijgebouwen toe
hel en hel verlicht, maar alles en alles
in diepe, diepe rust. Alles zat op slot
enbleef op slot. De opkomende
protesten bezwoer Oma snel. "Stil
maar, stil maar, het is al half vier en..."
Om vier uur, klokslag als op iedere
ochtend, verscheen Opa met zijn zelf
klaargemaakte bakje toebroek, strootje
in de mond, om de nieuwe dag te zien
aanbreken en "verwonderde" zich er
over zijn familie zo uitgedost en zeer,
zeer slaperig op de stoelen te vinden.
Men verdween maar snel richting tem-
pat tidoor voor nog enkele uurtjes
slaap. Maar gelukkig dat het maar eens
per jaar Koninginnedag was
Gwen White
en na de uitvoering op Koninginnedag
kregen ze de costuumpjes mee. Tuurlijk moes
ten ze op de foto, niet in huis, maar zo maar
in de achtertuin met de bamboebossen als
decor.
