Terug in
Padang
Disco
Bolland
De zeer korte tijd in Padang en om
geving was geweldig. Ik ging dus al
leen met mijn oudste dochter van 13
jaar. En U weet, hoe critisch en geen
blad-voor-de-mond nemend meisjes op
die leeftijd kunnen zijn. Dus had ik
haar in het vliegtuig van Singapore
naar Padang geïndoctrineerd, om geen
onjuiste of te critische opmerkingen te
maken in het Nederlands. Hoe goed
dit was, bleek meteen al op het vlieg
veld in Padang. De immigratie-officier
nam de paspoorten in ontvangst en tij
dens het doorkijken, stempelen, etc.,
ontspon zich een geanimeerd gesprek
tussen hem en mij in de Bahasa.
Toen hij klaar was, overhandigde hij
mij de paspoorten en zei in perfect
Nederlands: "Als 't U blieft Mijnheer,
ik hoop, dat U een goede tijd hier zuit
hebben", waarop we nog even praatten
in het Nederlands.
Zodra ik alleen was met m'n dochter,
zei ik: "Zie je wel, hoe goed men hier
Nederlands spreekt." Een volkomen
overbodige opmerking uiteraard, want
dat had ze zelf natuurlijk direct ge
hoord!
We zijn op advies van een Italiaan, die
ook in het vliegtuig zat en in Padang
werkte, naar het Grand Hotel gegaan.
Een ander goed hotel is "Mariani":
verder waren er geen redelijke hotels,
zei hij.
Welnu, Grand Hotel was weliswaar niet
zo groot (vergeleken bij Singapore en
later bij de hotels in Medan), maar het
Was bijzonder gezellig en de mensen
deden het uiterste, om het ons naar
de zin te maken. En het eten! Kaleio,
rendang Padang, etc., zonder meer
zalig!
Waarschijnlijk voor de Javaanse smaak
te veel tjabé, maar voor mij als "Su-
matraan" een verrukking.
Het meest merkwaardige en roerende
was voor mij echter het opwindend
gevoel "thuis te komen". Ik had niet
verwacht, dat dit zo sterk zou zijn. Per
slot ben ik in West-Sumatra geweest,
toen ik 3-4 jaar was.
's Middags zijn we met een sado-tje
rond gereden, om de plekjes te vinden,
waar mijn vrouw als dominee s dochter
gewoond had.
Het kerkje vonden we wel, het huis
niet. Het oude Gouverneurshuis staat
er nog. Daartegenover heeft men een
nieuw regeringsgebouw neergezet: mo
dern met de dak-formatie in traditio
nele stijl van Minankabau. Erg fraai.
De volgende dag vertrokken we vroeg
met een taxi voor een tocht naar het
Meer van Menindjau, Boekit Tinggi,
Padang Pandjang, langs het meer van
Singkarak via Solok. Na een V2 uur
buiten Padang begaf de motor het. De
chauffeur, een genaturaliseerde Chi
nees, zei na een poosje van onderzoek:
"Aku-nja angus". Of de dynamo, tech
nisch ben ik niet. In ieder geval, hij
"sambungde" het een en het ander en
toen ging het met een ware doodsve-
achting terug naar Padang, alwaar we
een andere taxi namen, met een jonge
Sumatraan als chauffeur.
Had de eerste taxi in 't eerste halve uur
al drie kippen doodgereden (bij iedere
kip zei hij: "Brengkali tida mati djuga
De tweede taxi deed het wat rus
tiger. Van Padang gingen we eerst naar
het meer van Menindjau. Waarlijk fan
tastisch, zoals het er ligt ingesloten
door bergen. Het stenen uitzichtpostje
staat er nog: dit is vóór je de 44 boch
ten naar beneden gaat.
Het huis, waar we in 1934 woonden
en het kantoor van Pa aan de andere
kant, stonden er nog. Alles véél kleiner,
dan het in je herinnering was. De wa-
ringin aan het meer, waar we vroeger
zwommen, stond er ook nog.
Van hier naar Boekit Tinggi, waar we
in een locaal restaurant aten (rijst, vis
kip, sajur, etc. en een groot glas ad
vocaat toe); met z'n drieën voor 3,45
en lekker.
Toen boven langs het meer van Sing
karak terug naar beneden. Na het
prachtige meer van Menindjau vielen
alle meren tegen, Toba-meer incluis.
De hele tocht van bijkans 13 uren over
redelijke, maar soms toch banden-ver
slijtende wegen, kostte alles bij elkaar
niet meer dan 75,De volgende
morgen moesten we helaas al verder
naar beneden.
Is Sum. Westkust nog practisch onbe
dorven, de Oostkust is veel drukker en
bruisender qua handel, toerisme e.d.
Via Mevr. Ambu, die bij Harrison and
Craft werkte en die mijn boeking in de
voormalige BPM bungalow in Brastagi
I Stationsweg 143 tei. 070
I 60 17 03 DEN HAAG
/A7 Tl Stationsweg 77 tei. 070
«r<ïV j 60 15 12 DEN HAAG
I //Ml Herenstraat 157 tel. 070
I 86 32 01 VOORBURG
X Fred. Hendrikl. 161
I sfcJc tel. 070 - 55 66 97
I DEN HAAG
X Waarom zoekt U zo lang als U weet dat
wij alle Indische platen en krontjong voor-
radig hebben?
X Fabrltlus sprookjes op z'n Indisch f 13,90;
!Lief Java ƒ10.Naflrl Tuan uit Modjokerto,
The Real Krontjong met Sam Saimun,
bekend door Bert Garthof, Annle Landouw,
L.P.'s, enz. enz.
Ook vele Importplaten voorradig o.a. uit
HAWAII.
in orde maakte (is nu staatshotel), al
lemaal gratis voor niets, kwam ik in
contact met een Nederlander, die voor
ICI werkte.
We werden prompt uitgenodigd voor
thee en later bier en nog later eten in
het nieuwe, net geopende zeer grootse
"Hotel Safari Toba" (zelf zaten we in
Hotel Surga-Surga.)
Deze Nederlander bood ook meteen
zijn Peugeot 404 stationwagen aan, met
chauffeur, omdat hij en zijn vrouw toch
enkele dagen naar Singapore gingen.
Geweldig gastvrij en behulpzaam dus
en voor ons ideaal. De chauffeur, een
Javaan, kende iedere weg op de Oost
kust.
Brastagi was zalig ouderwets, nog
djongossen uit de BPM-tijd, ook bor
den met BPM, etc. Verrukkelijke mar-
quisa en terong blanda en mijn dochter
moest natuurlijk paardrijden.
Wat zijn die Batak-paardjes mooi en
lekker vurig. Volgende dag over de
Karo-hoogvlakte naar het Toba-meer.
Erg mooi en groots. Prapat-zelf viel
me tegen - net Loosdrecht, zoals het
volgebouwd is met talloze bungalows -
de meeste lelijk. Het oude Prapat-Hotel
is volledig ingebouwd. Vandaar weer
terug naar Brastagi en de volgende dag
via Medan, Lubuk Pakam naar Kisaram,
waar we de gast waren van een oude
sobat-collega, Dr. Dieben, die er in
een rubber-plantage-hospitaal werkte.
Hij bracht ons de volgende dag naar
Pematang Siantar, waar we aten in het
Siantarhotel. Ook dit hotel trof me door
z'n bouwstijl - bijzonder leuk hotel;
brandschoon en nog met Heeren op de
desbetreffende deur. Een echt-tempo
dulu hotel.
Vandaar terug naar Medan en de vol
gende dag door naar Bangkok, dat ons
zéér tegenviel na het gezellige, gast
vrije Indonesia.
De hele trip in Indonesia (Sumatra dan)
was een groot succes. We hadden geen
enkel probleem en ondervonden geen
enkele anti-belanda houding.
Het meest aangrijpende was het ge
voel, weer thuis te zijn. Hoewel gebo
ren en getogen, ben ik er na 1946 nog
maar 2 jaar terug geweest ('58-'60) en
het was, geloof ik, voor een deel de
spanning van "hoe zal ik door de Indo
nesiërs tegemoet getreden worden" na
22 jaren en het bevrijdende gevoel,
toen alles zo geweldig goed viel en
ging.
Ik ben blij nu naar Padang en omstre
ken geweest te zijn, want binnen enkele
jaren zal ook daar het toerisme hoogtij
vieren.
Dit brengt uiteraard geld in het laatje
voor de inwoners en de toerist zal er
genieten, maar of land en volk dan nog
lang het huidige karakter zullen hou
den, is de vraag.
Er komt een echt Grand-Hotel van
diverse verdiepingen in Padang, en een
recreatie- watersportcentrum in Menin
djau en ga zo maar voort. Helaas zal
(lees verder volgende pagonderaan)
14
