BIJ DE VOORPLAAT
De Klapperkrab
of Ketam Kenari
Juivelieróbeclry
't Carillon
Misverstand en misverstand
inkoop
Verkoop
Bodes en Bode
Soms kun je in de kuststreken van de
Molukken een klapperboom zien, waar
aan op manshoogte een "rokje" van
gras is vastgemaakt. Het lijkt wel, of
zo'n klapperboom een hula-rokje draagt
om ermee te gaan heupwiegen. Waar
is dat voor?
We kennen allemaal wel die grappige
heremietkreeftjes, die een leeg slak
kenhuisje hebben ingepikt als tijdelijke
behuizing tot ze er zijn uitgegroeid.
Een grote neef van hen is de klapper
krap (Birgus lotro). Deze knaap woont
niet in een slakkehuisje, maar is zowat
volledig landdier geworden en graaft
zich een soort van konijneholletje, dat
hij van binnen bekleedt met klapper
vezels - een binnenhuisarchitect dus.
Hij is een ontzagwekkende sinjeur,
soms wel dertig cm lang en hij voedt
zich met het vruchtvlees van afgeval
len kokosnoten. Hij werkt zich door de
bast heen op het plekje, waaronder de
drie "oogjes" te vinden zijn en begint
aan zijn maaltje. Daartoe zijn z'n scha
ren van flink formaat en men kan zich
voorstellen hoe hij, verwerkt in een
slaatje kan smaken.
Om terug te komen op dat hula-rokje:
bij gebrek aan afgevallen klappers be
klimt de ketam kenari wel eens
's nachts een klapperboom. In de kruin
aangekomen, zoekt hij de rijpste noten
uit en knaagt daarvan de stelen door.
Nu aanvaardt hij de afdaling, met zijn
achterpoten de stam aftastend en zodra
hij ermee het grasrokje betast, denkt
hij, dat hij de "begane grond" heeft
bereikt en laat de stam los. Maar in-
plaats van de grond te bereiken, tui
melt hij in een daartoe strategisch op
gesteld leeg petroleumblik - tenminste,
dat is de opzet van de arglistige mens.
Soms lukt het meneertje wel eens, om
eruit te kruipen. Eenmaal gevangen,
wordt hij meestal een paar dagen op
dieet gesteld, voordat zijn laatste uur
is geslagen.
En nu een stukje filosofie: Is het bij
ons ook vaak niet zo, dat je bij het
gevoel van veiligheid en geborgenheid
niet voldoende uitkijkt? En onverwachts
slaat het noodlot toe!
V. N. Moens
Tel. 070 - 33 72 57
Thomsonlaan 108
Den Haag
Fabrikant van alle
Indische sieraden in 22
en 24 karaats goud.
Markiesringen
Zware halskettingen
Schakelarmbanden
Slangenarmbanden
Slangenringen
Krintjing armbanden
Briljanten ringen
Briljanten oorknoppen
Kabaja Spelden
Trouwringen
Sebelah rotan armbanden
DOOR ONS FIJNE HANDWERK
BRENGEN WIJ DE MOOISTE
COLLECTIE VAN NEDERLAND.
Uitgebreide folder op aanvraag.
Meer dan tien jaar geleden verscheen
er in TT een stukje van R. Stuck: Mis
verstand in Tijuana. Korte inhoud voor
degenen, die toen geen abonné wa
ren, of die het vergeten zijn: Indisch
echtpaar in Tijuana (Mexico) spreekt
in een winkel de Mexicaanse eigenares
in het Engels aan, waarop de toko
houdster tegen hen begint uit te varen
in het Spaans. Gelukkig mengt de zoon
van de tokohoudster zich in het "ge
sprek" en nu blijkt, dat de tokohoudster
kwaad was, omdat die andere "Mexi
canen" - haar veronderstelde landge
noten - zo snobistisch waren, om geen
Spaans te willen praten. Het is inder
daad zo: in Tijuana en ook in Californië
worden wij vaak voor Mexicanen ver
sleten. Tijuana wemelt van personen,
die er "echt" Indisch uitzien.
Een dergelijk misverstand deed zich in
de dertiger jaren voor in Ambon, waar
een Surinaamse onderofficier bij me in
de kost kwam. Hij was alleen en had
als erfenis een Papoea-bediende mee
gekregen. Papoea Johannes was chris
ten, een goeie vent, maar was onge
looflijk tolol. Misschien kon hij er zelf
niets aan doen, maar in elk geval leek
zijn gedachtengang mij wat Steentijd
perkachtig. Hoeveel keer zijn baas hem
ook met een engelengeduld uitlegde,
hoe hij in de jaskraag de distinctieven
moest aanzetten, waar de baas bij
stond, deed Johannes het lekker ver
keerd. Van zijn vorige tampat had on
ze Surinaamse kostganger een orchi-
2
deeënstelling meegenomen, erg een
voudig van opzet: vier houten palen
met rekjes ertussen, zodat het leek op
een lompe houten boekenkast. Voor de
duidelijkheid: afmetingen grondvlak zo
wat twee bij een meter.
Op de middag, dat de stelling thuis
kwam, nodigde mijn kostganger me uit,
om de verrichtingen van Johannes ga
de te slaan. Wat deed hij? Vlak bij
hoekpaal No. 1 maakte hij 'n gat. Daar
na stopte hij de hoekpaal erin, stampte
de aarde stevig aan, zodat de paal echt
verankerd was. Tot dusver was het niet
veel bijzonders. Maar nu viel zijn oog
op paal No. 3 Die was een flink eind
de hoogte ingegaan. Hoe dat kon? Op
gewekt en niet in het minst uit het veld
geslagen groef Johannes een gat onder
hoekpaal No. 3 Daarna nam hij een
grote steen en sloeg daarmee paal No.
3 de grond in. O.K. Maar wat gek!
Paal No. 1 zat op zijn beurt een eind
boven de grond. Daar snapte hij letter
lijk niets van. Ondertussen zaten wij
toeschouwers ons te verbijten van het
ingehouden lachen - gemeen eigenlijk!
Maar het was TE kostelijk om te zien.
Toen paste Johannes de volgende tak-
tiek toe: lukte het niet met paal 1 en 3,
dan misschien wel met paal No. 2 en 4;
misschien waren die niet zo weerbar
stig. Hij verder aan het modderen, tot
we eindelijk medelijden kregen en hem
de oplossing vertelden: eerst VIER
gaten graven. Johannes moet ons mins
tens voor wonderen van technisch ver
nuft hebben aangezien.
Maar later bleek, dat hij toch onze
vrolijkheid had opgemerkt, want hij be
klaagde zich als volgt: "Weet U, dat
mijn toean eigenlijk vals is? We zijn
immers beiden christen en allebei Pa
poea en toch is hij altijd ontevreden;."
OBSERVER
Wij geven hoge prijzen
voor oude Ind. sieraden
en kunstvoorwerpen.
Dennen
weg 50
Den Haag
Telefoon
070 - 64 99 50
Nieuwe
Spiegelstr. 30
Amsterdam
Telefoon
020-23 13 10
