VOETSTAPPEN IN 'N ANDERE WERELD
■vr
Het Spook van Barak no. 8
dari Singer
:il.i
REINOSAN
11
Het gebeurde in het jaar 1950 in barak
no. 8 in Kloofkamp, Hollandia, Ned,
Nieuw-Guinea.
Ik was indertijd als DETA (De Econo
mische Technische Afdeling) contrac
tant naar Ned. Nieuw-Guinea vertrok
ken.
We werden ondergebracht in een ex-
Amerikaans Legerkamp, Kloofkamp ge
heten. De naam zegt het al. Het kamp
was gelegen in een kloof. De barak
ken zagen er uit als in de lengte door
gesneden cylinders, waarvan de gebo
gen kant, het dak was en het vlakke
gedeelte, de vloer. Het dak bestond uit
gebogen gegolfd zinken platen, terwijl
de vloer uit multiplex bestond. Verder
stonden de barakken ongeveer een
meter van de grond, op palen. Waar
schijnlijk om de kou van de grond te
weren. Zo'n barak was, voorzover ik
het me kon herinneren plm. 25 meter
lang, met aan beide zijden een ingang.
In het midden in de lengte richting van
de barak een looppad, terwijl aan beide
zijden van het pad, onze veldbedden
stonden, mannetje aan mannetje. In
zo'n barak lagen, alweer voorzover ik
me dit kan herinneren plm. 40 man.
Om 10 uur 's avonds moesten de
hoofdlichten worden uit- en de nacht
lampjes aangedraaid en de klamboes
moesten neergelaten worden.
De eerste dag al, toen we ons intrek
daar namen, vertelden andere jongens,
die eerder waren aangekomen dan wij,
dat het in barak 8 spookte. Er zou
's nachts een grote Amerikaanse neger
rondsluipen. We schonken echter geen
aandacht aan het verhaal.
Op een morgen, voordat we naar het
werk gingen, ging Rud van Ligten, die
schuins tegenover me sliep, aan de
andere zijde van het middenpad op
mijn veldbed naast mij zitten en ver
telde met zijn ernstige rustige stem:
"Weet je Boyd, ik dacht dat ik van
nacht stierf van angst. Ik werd plotse
ling wakker in de nacht en door de
klamboe zag ik de gestalte van een
grote zwarte man. Ik voelde aan, dat
het geen mens was. Ik lag als verlamd
van angst en kon geen vin verroeren.
Het was of mijn keel werd dichtgekne
pen. Opeens was hij weer verdwenen."
Ik twijfelde geen ogenblik aan het ver
haal van Rud. Dus, dat was die grote
Amerikaanse neger, dacht ik.
Weken gingen voorbij zonder dat er
iets gebeurde. Maarop een nacht
werd ik wakker, omdat ik (het klinkt
ongelooflijk, maar het is de waarheid)
het gevoel had, dat iemand door mijn
slapend lichaam liep. Ik werd wakker
en hoorde aan mijn rechterkant het
holle geluid van bong bong. Eerst
dacht ik, dat mijn rechter slapie op de
planken bonkten, maar toen besefte ik,
dat iedereen sliep. Het kon niet anders,
het moest het spook zijn en dat bong,
bong waren zijn verwijderende voet
stappen naar de ene uitgang van de
barak. Toen was het stil. Mijn haren
rezen ten berge, dat kunt u zich wel
indenken.
De volgende morgen vertelde ik het
gebeurde aan Rud van Ligten. Een
jonge jongen stond mee te luisteren.
Hij begon ongelovig te lachen. Ik vroeg
hem niet zo te lachen, aangezien ik
geen onzin aan het vertellen was. Deze
jonge man was Boetje Palm. Hij sliep
schuins links tegenover mij, aan de
andere zijde van het looppad/midden
pad. Wat ik in deze ervaring vreemd
vond, was, dat dat wezen door mijn
slapend lichaam heen liep, waardoor
ik wakker was geworden. Dit was wel
een heel vreemde gewaarwording. Zo
iets vergeet men zijn leven lang niet.
Het andere, wat ik vreemd vond, was
het geluid van de voetstappen, terwijl
zo'n wezen toch een etherisch lichaam
moest hebben?
Weer ging er een tijd voorbij zonder
dat er iets bijzonders gebeurde.
Maar op een nacht. Ik was in diepe
slaap verzonken, toen ik plotseling
wakker schrok, omdat iemand zomaar
pardoes op mijn buik sprong. U kunt
wel begrijpen, midden in de nacht, in
diepe rust en dan zoiets. Tegelijk hoor
de ik die iemand zeggen: "Steek de
hoofdlichten aan! Op mijn verantwoor
ding, steek toch de hoofdlichten aan".
Maar ik realiseerde me, dat het beter
was het niet te doen, omdat ik de
jongens veel te goed kende. De vol
gende morgen zouden zij mopperen,
dat zij niet geslapen hadden, etc, etc.
Maar in elk geval was de persoon die
pardoes op mij gesprongen was, Boet
je Palm. Ik zat naast hem op mijn veld
bed en probeerde hem tot kalmte te
brengen. Ik vertelde hem, dat ik bij hem
zou blijven waken tot de volgende mor
gen. Toen ik mijn hand op Boetje's
borst legde, schrok ik, want dat hart
ging hevig te keer! Ik drukte mijn hand
tegen het hevig bonkende hart. Zo
bleef ik tot de ochtend, waken. Maar
wat was er in feite gebeurd? Wel, het
bekende spook stond die nacht voor
Boetje's klamboe!
Weer ging er een tijd voorbij, zonder
iets bijzonders. Maar op een nacht kon
ik de slaap maar niet vatten. Toen werd
het twaalf uur en hoorde ik vanuit de
rechter uitgang langzaam voetstappen
naderen, bong, bong. Er was geen
twijfel aan. Dat was hij. Wat moest ik
doen? Zou ik de benen nemen en de
andere uitgang uitvluchten? Maar waar
heen? Misschien zou ik door het spook
worden nagelopen. Maar met de angst
werd óók mijn nieuwsgierigheid ge
wekt. Hoe zou zo'n wezen er wel uit
zien? Een kat in het nauw gedreven
maakt rare sprongen. Ik kroop heel
voorzichtig uit de klamboe en bleef
links naast mijn veldbed op mijn hur
ken wachten. Mijn hart bonsde van
angst en mijn haren stonden recht
overeind. Als het wezen, of wat het
ook was, ongeveer een meter van mij
verwijderd zou zijn, wilde ik plotseling
de klamboe opzij schuiven en dan zou
ik oog in oog tegenover dat wezen
komen te staan. Misschien zou ik dan
flauw vallen van de aanblik, maar in
ieder geval zou ik het hebben gezien.
Maar het geluid van de voetstappen
bleef op een afstand van ongeveer vijf
meter staan. Het was doodstil. De
spanning was bijna niet te "dragen.
Toenongelooflijk, hoorde ik de
voetstappen zich weer verwijderen en
ik had niet de moed om op te springen
en te kijken of na te lopen. Jammer.
Adam Boyd
bij uw
drogist
of
apotheker
The Singer Import b.v. - Leusden
"HERINNERINGEN"
uit het oude Indiè 1890-1917
door W. Ch. Bastiaans
Verkrijgbaar b(J Boekhandel
Tong Tong
Verlaagd in prijs tot f 3,
f 0,90 porto
20
