Opgewekt 1974 In -
Met Bekkens En Cymbalen
Nog vóór we het (door futurologen voorspelde) crisisjaar 1974 goed en wel in
konden gaan, had het Lot reeds toegeslagen en ons onze oliecrisis bezorgd
(die dekselse Arabieren met hun harem!) en proberen we met man en macht de
eerste gaten in ons schip van staat te dichten. Uiteraard gaat e.e.a. gepaard met
heel wat gescheld op Exc. v.d. Stoel. Hetgeen bewijst dat we Exc. Luns alweer
vergeten zijn met zijn Irian- en Indonesië avontuur. En zijn we helaas ook ver
geten hoe dom we toentertijd waren en ons met kleinburgerlijke poeha en
brallerij hebben laten opjutten.
Dat gebeurt nu wéér (en als we straks
ook v.d. Stoel gewipt hebben, doen we
het weer met een nieuwe redder des
vaderlands), maar één ding kunnen we
maar niet inzien: dat 90% van onze
fouten en blunders veroorzaakt wordt
door onze kleine en lage statuur, waar
door we niet verder kunnen zien. En
door onze kleinheid van geest, waar
door we ons gauw laten opjutten in
ruzies en geen bouwkracht over heb
ben voor groter projecten. We blijven
klein modderen, omdat het patroon
voor onze cultuur en internationale po
litiek de buurtruzie blijft.
Zelfs met een nog lang niet afgewende
olie-crisis weten we NU al, dat daarna
nog aan de beurt komen een paar
"rot-affaires" die reeds geruime tijd
lekker in de pan liggen te sudderen.
We zijn alleen te redden door een
harde hand tegen onze eigen klein
heid. Zolang echter niet de leeuw
onze nationale mascotte is, maar het
keffende schippershondje, blijft het
wachten op mensen en mentaliteiten
van beter allure vergeefs.
Merkwaardig dat we niet in de gaten
hebben dat een bekoorlijke en zwij
gende geste van H.M. de Koningin
totaal onbegrepen is gebleven: Konin
gin Juliana heeft namelijk als haar lie
velingshond gekozen een Basenji, en
dat is een hond die nooit blaft (niet
blaffen kan, overigens!). Als we ons
zouden spiegelen aan dat hondje, zou
Holland het in de toekomst in alle
opzichten steeds beter gaan.
Mochten we ons overigens te hoog
achten om vergeleken te worden met
een hond laat ons dan betreuren dat
wij onze geschiedenis vergeten zijn.
En de Stichter des Vaderlands die
Willem die De Zwijger heette. Juist
omdat we gezegend zijn met een leider
in de buitenlandse politiek die letter
lijk bij voorkeur op een zwetsstoel zit.
Nu blijven we - welke partij of partijen
combinatie ook regeert - knus voort
bouwen aan fouten in de nabije toe
komst. Enkele nieuwe:
1de verslonsing van onze gastarbei
ders (die gewoon minderwaardig wor
den geacht en het eerst op de nomi
natie zijn om uit het land gebonjourd
te worden als de zorgen stijgen) die
in heel Noord West Europa zal leiden
tot een tweede volksopstand als van
Spartacus in het Romeinse Rijk.
2. het stelselmatig slopen van onze
weermacht en ons politie-apparaat
leidt onafwendbaar tot gezagsloosheid
die zich wreken zal, als "aangeboren
vrijheidszin" zal leiden tot zulke his
torische excessen als van "Het Kaas
en Broodvolk", de "Beeldenstorm", de
"Spaanse Furie" en de "Franse Furie",
de moord op de De Witten op het
Groene Zootje, het Palingoproer, enz.
enz. waarvan ieder huichelaartje zich
natuurlijk ijverig distancieert. Maar als
het er eenmaal IS, zoals de tijger in
de kebon of de slang in de rozentuin,
kunnen zij elk moment toeslaan. Wees
waakzaam. Politieke of partij-garanties,
dat weet elke Indischman zo zoetjes
aan ook wel, zijn alleen praatjes voor
de vaakEn ons nationale gezags-
apparaat is vooral door de activiteiten
van onze minister-Vredesapostel van
Defensie schrikbarend aan het ver
brokkelen.
Het voorbeeld van de hoofdstad des
lands met zijn linkse burgemeester
(eertijds zelfs Minister van Justitie!)
is niet bepaald opwekkend, zo niet uit
zichtloos te noemen, met een op ape
gapen liggende begroting en een voort
durend stijgende criminaliteit (in 1973
met 12 En in méér dan één opzicht
is het nationale patroon terug te vinden
in het Amsterdamse! Ook al is het
idealistisch de stad van "Paradiso"
3. De aantasting en sloping van het
rechtsgevoel en de rechtsorde in de
staat heeft een voortdurende toene
mende onveiligheid van de maatschap
pij veroorzaakt, waarbij de massa won
derlijk ongeinteresseerd toekijkt, hoe
wel de ergst aangetaste groep de
jeugd is, dus: de nabije toekomst.
4. Er is voorlopig geen eind in zicht
aan de toenemende passiviteit van de
"schuldeloze toeschouwer" die geen
vinger uitsteekt naar mensen in nood
en stelsels in nood, hoewel iedereen
weet dat Kwaad geen constante is,
maar altijd voert tot erger en erger.
Men is op deze wijze getuige geweest
van de totale aftakeling van alle taal
wetten en taalgevoel (terwijl b.v. het
Frans, Engels en Duits geen afbraak
toestonden) en accepteert dat via ra
dio, TV en Onderwijs immoraliteit en
zedeloosheid de maatschappij steeds
dieper indringen. Zoals ook de Heler
net zo erg is als de Steler, is ook de
passieve toeschouwer van tuchteloos
heid zelf tuchteloos. Normaler wordend
straatbeeld: een stel nozems tuigt een
meisje of oude grijze vrouw af; een
dozijn mannen kijkt toe.
5. Wij gaan voort volslagen buiten
staanders tegen ons in het harnas te
jagen: Portugal, Spanje, Griekenland,
Chili, Vietnam, Japan, Amerika, Indo
nesië, China (de Nederlandse gasten
van de Chinese regering hadden "het
wel bekeken" na een paar weken:
China is "een ontwikkelingsland"), enz.
enz. waarbij het totaal zinloze en nut
teloze van al die standjes en "vliegen-
mepperijtjes" opvalt. En de verwaten
heid van het eigen superieure voor
beeld mateloos kan ergeren. Wij zijn
bezig een groot aantal nuttige en on
misbare vrienden blijvend van ons te
vervreemden. In tijden van nood zullen
wij "glanzend isoliert" staan.
Tot op zekere hoogte kan men het die
andere volken kwalijk nemen dat ze
zelf zo kleinzielig zijn, maar zonder
over proporties te praten: men kan
ook op een doodgewone gonzende
vlieg op den duur razend worden, niet
waar? Die buitenstaanders kennen ook
de ware toedracht niet. Hoe namelijk
veel bluf en grote bek op internationaal
terrein eigenlijk alleen een soort "ver
toon voor de galerij" is.
Want al deze jaren bij al ons ge-jéns
op bekkens en cymbalen en kilome
ters lange optochten van studenten en
fabrieksjongens, culturelen en scho
lieren, is er nog nooit één vrijwilliger
gesneuveld voor welke "heilige bui
tenlandse zaak ook. We kijken weratje
wel uit! Soms vraag je je wel af hoe
we er eigenlijk op staan in het buiten
land (denk maar aan Indonesië!)
We maken niet écht oorlog (we
kijken wel uitmaar voeren scherts-
legers ten tonele. Eventueel vooraf
gegaan door majoretten-corpsjes met
berenmutsen en russische laarsjes.
Met spandoeken met krijgsleuzen. De
schertslegers der oude Chinezen, ge
wapend "met bekkens en cymbalen"
en met veel oorlogsgeschreeuw. Maar
die legers hadden ook nog een echt
leger "achter de hand". En dat hebben
wij NIET. We hebben dus alleen de
"bek". Sec.
Dit zijn de meest nabije bedreigingen,
leder op zich misschien niet fataal,
maar de Club van Rome heeft ook
gewaarschuwd voor de mogelijkheid
dat twee of meer van die gevaren
tegelijk optreden en dan is het hek
wél van de dam.
Behalve bovengenoemde vijf dreigin
gen zijn er nog twee acute die "iets
later" zuller optreden, maar ook zij
zijn onafwendbaar.
a.Onze wereldvoedsel-zekerheid hangt
aan een zijden draad, dat is de tot nog
toe succesvolle graanbouw in Amerika
en Canada. Maar één jaar met mis
oogsten zal ons allen in de verschrik
kelijkste hongersnood storten. Die we
mede veroorzaakt hebben door a. de
minachting voor de boerenstand, b.
de onverantwoordelijk massale over
schakeling van akkerbouw op indus
triebouw en wegenbouw.
lees verder pag. 11, le kolom, onderaan
4
