De eerste milieubeschermers
WÊMSÊ0&
dari Singer
Toen een grote kolenmaatschappij on
langs de Navajo's en Hopi's benaderde
ter verkrijging van rechten om kolen
te delven op een strook land in Black
Mesa in hun reservaat in Arizona, was
het eerste waaraan de Indianen dach
ten niet het geld, dat zij zouden ontvan
gen, maar de schade die aan hun land
zou kunnen worden toegebracht.
Niemand in de Verenigde Staten kan
het geld beter gebruiken dan deze In
dianen, wiens inkomen per gezin ge
middeld beneden de 3.000 per jaar
ligt, en toch weigerden zij te onderte
kenen totdat zij een overeenkomst
wisten te bedingen dat Black Mesa aan
hen zou worden teruggegeven in een
even goede staat als het was overge
dragen, het terrein weer verplaatst was
en de oorspronkelijke vegetatie weer
was aangeplant. Zelfs na deze over
eenkomst bleef een groot aantal stam
leden gekant tegen de overeenkomst,
daar ze het zagen als verraad aan het
land, dat hen door de voorouders was
nagelaten, en ze de vloek van vervuild
water en lucht door de blanke aange
richt, vreesden.
Sinds hun eerste contact met de in
dringers uit Europa, zijn de Amerikaase
Indianen verbijsterd over de klaarblij
kelijke minachting van de blanke voor
de aarde. Instandhouding van de na
tuur is altijd een belangrijk onderdeel
geweest van de Indiaanse cultuur, en
hun vastgelegde historie weespiegelt
deze essentiële behoefte om in har
monie met de natuur te werken.
"De maat van het land en de maat van
onze lichamen is dezelfde", zei Joseph
van de Nez Perce Indianen in 1877.
Toen hem werd verzocht om land van
deze Indianen aan settlers af te staan,
protesteerde hij, dat hij niet het recht
had om dit te doen. "Degene die het
recht heeft erover te beschikken is
degene, die het-heeft geschapen" zei
hij, en toen voegde hij er de profe
tische woorden aan toe: "Wij stellen
er ons tevreden mee, de dingen te
laten zoals de Grote Geest ze heeft
gemaakt. De blanken zijn niet zo, en
zullen de rivieren en bergen verande
ren, als die hun niet aanstaan" Santan-
ta van de Kiowa's maakte de bureau
craten van het Gouvernement vaak
verwijten voor de mishandeling door
de settlers van de natuur van de Zui
delijke Vlakten. "Dit land is oud", zei
hij tot Generaal Winfield Hancock,
"maar jullie kappen de bossen en nu
is het land van geen enkele betekenis
meer".
Bij een andere gelegenheid klaagde hij
erover hoe soldaten de bomen, die de
loop van rivieren, die van levensbe
lang waren, beschermden, omhakten,
en hoe zij de buffels afslachten bij wij
ze van sport.
"Is de blanke dan een kind geworden",
vroeg hij zich af, "dat hij op een roe
keloze manier doodt zonder ervan te
eten? Als de roodhuid wild doodt, doet
hij dit om in leven te blijven en niet te
verhongeren".
Reeds in 1867 protesteerden in Wyo
ming de Crow Indianen tegen de ver
woesting van hun ecologie door de
blanke. "Uw jonge mannen hebben ons
land vertrapt, zei Berentand tot een
groep commissarissen uit Washington.
V ,w'.
Het is een ironie dat na bijna 500 jaar
van pogingen om zowel de Amerikaan
se aarde als de beschaving van de
Amerikaanse Indiaan te vernietigen, de
onderdrukkers tot de ontdekking zijn
gekomen dat zij nu de Indiaan nodig
hebben om hen tegen zichzelf te be
schermen.
Amerika heeft nog nationale bossen,
parken, en gebieden waar de wildernis
heerst, maar overal staan zij onder
toenemende druk van de verwoestende
krachten. Buitensporig kappen van
hout, roekeloze exploitatie van minera
len, indammen en vervuilen van wilde
rivieren, uitroeien van het wild - dit al
les grijpt snel om zich heen.
Indien de de Regering verschillende
Indianenstammen zou kunnen overha
len om de bescherming van deze na
tuurlijke paradijzen op zich te nemen,
zouden deze misschien gered kunnen
worden.
Natuurlijk zijn er ook vele niet-lndianen
die vurige natuurbeschermers zijn,
maar niet-lndianen schijnen altijd een
bewuste poging te doen om de aarde
te respecteren. Het Indiaanse respect
voor de aarde is instinctief, en als we
mogen oordelen aan de hand van het
verleden, dan zouden de Black Hills
veel veiliger zijn onder de zorg van de
Sioux dan onder het beheer van de
Regering.
Tenslotte zijn de Black Hills krachtens
het verdrag van 1868 Sioux gebied het
zou bijzonder geschikt zijn om Custer
State Park door de Indianen te laten
beschermen.
Evenzo zouden de Cherokees, die net
buiten het Great Smoky Mountains
National Park wonen, ertoe gebracht
kunnen worden om dat gebied, dat van
onschatbare waarde is, te behouden.
De Crows en de Cheynnes zouden het
Yellostone Park kunnen redden; De
Nez Perce Indianen en de Zwartvoet-
Indianen zouden de Snake River en
Glacier Park kunnen beschermen: en
de Iroquois wat er nog over is van
de parken en bossen in de Staat New
York.
Misschien zullen de stammen niet be
reid zijn deze formidabele taak op zich
te nemen.
In zeker opzicht zou het zijn alsof de
Indianen-oorlogen weer opnieuw zou
den beginnen - als aan hen de taak
was, de laatste natuurlijke schatten van
de natie te verdedigen tegen de van
dalistische horden.
Maar de toestand is hoogst ernstig, en
de Regering moet alle overredings
kracht gebruiken, en moet de Indianen
voor hun diensten ook een behoorlijke
levensstandaard garanderen.
Ditmaal zou het weieens kunnen zijn
dat in plaats van blanke "opperhoof
den" naar de reservaten zullen reizen
om de hulp in te roepen van de Grote
Roodhuid-Vaders.
Door: Dee Brown, overgeno
men uit de New York Times,
15 juni 1971.
Dee Brown, hoofdbibliothecaris van de
Universiteit van Illinois, is de schrijver
van "Bury My Heart at Wounded Knee"
en andere boeken over de Indianen en
het Amerikaanse Westen.
bij uw
drogist
of
apotheker
The Singer Import b.v. - Leusden
20
