WANT NIEMAND HOUDT ONS TEGEN
<^Dan kart tot kart
BRIEF UIT AUSTRALIË
Nu heerst er stilte, want de slaap ging komen
voor hem, die het zo nodig had.
Ik knielde neer, ik huilde en ik bad.
Nu schaam ik mij voor al die tranenstromen.
Had ik hem dan niets beters aan te bieden?
Juist hèm, die kracht als voorbeeld gaf?
Ik was een blinde, Tjalie werd mijn staf,
die deuren opentikte naar veel brave lieden.
Ik had nog hoop hem ééns de hand te geven
en dan te zeggen: Tjalie, héél veel dank
voor al je kleuren, al je diepte, al je klank,
waarmee ook schilders het verleden doen herleven.
Dag Tjalie, dag! Veel vreugde op je wegen
langs sawah's, bergen en een kali-stroom,
Stuur ons zo af en toe een mooie droom.
Wij gaan heus voort, want niemand houdt ons tegen.
KON NIET SCHELEN VAN WAAR..
Helly v. Brink-Eweg
Deze foto werd door Rogier
genomen tijdens een wande
ling in de omgeving van
Tjimelati.
"Een van de vele kalietjes
bij Tjimelati. Lekker koel
en kraakhelder ivater. En de
enige visjes die in dat lage
water konden zwemmen en
die ik eindelijk weer eens
zag: djoeloeng djoeloeng!"
schreef Rogier bij deze foto.
O zoete vele herinneringen
aan zwerftochten over Java
door sawahs, bergen en
kali es
"Ik weet dat Tjalie gelijk had, er is
geen denken aan assimilatie, want het
bestaat gewoonweg niet. Men kan zijn
eigen adat niet verloochenen, doch
vaak komt men dat pas te weten vlak
voor de dood je neemt. Men kan leven
zoals, doch niet leven zonder je éigen
adat. Men assimileert niet. Men neemt
iets aan, en geeft iets aan, en in de
tussentijd strormt het bloed van je
"Jeugd" toch door. Vergeten kan hij
niet wordenwant hij was te groot
daarvoorTjalie, ik mis je nu al
16
heel ergdoch je stem zingt
mijn herinnering door".
in
Joost de Koster
6 Waters Rd., Naremburu 2065,
N.S.W., Australia.
Toen ik me omdraaide trof het me
heftig.
Ik was in de veronderstelling, dat,
staande in de laatste gelederen, de
ruimte achter mij tot aan de muur ver
laten zou zijn. Maar tegen die muur
stonden naast elkaar drie of vier man
nen. Alleen en stil, ontsteld
Eén van hen, jong nog, stond met ge
bogen hoofd. De eenvoud die uitging
van deze mens in zijn verdriet, verhief
hem in grootse waardigheid. Een ex
ponent van de stille Indischman, de
niet-druktemaker, die nochtans weet.
Die ook steeds heeft begrepen waar
Tjalie over sprak. Daarom moest hij
komen.
Ik voelde me op dat moment, op die
plaats ineens sterk met hem verbon
den. Ik kreeg het merkwaardige gevoel
of we weer tawanans waren onder
elkaar. Terug in die tijd, toen ons alleen
het vege lijf restte.
Er had zich een rij gevormd voor een
laatste gang langs de vele bloem
stukken, voor een laatste stille groet.
Ik draalde zolang, totdat hij en ik ons
op hetzelfde moment bij de rij aan
sloten, als laatsten, hij volkomen on
bewust van mijn aanwezigheid. We
hielden tegelijkertijd stil bij de nu ge
sloten opening, waarin de baar was
neergedaald.
Tjalie was eigenlijk tot het laatst toe
de straatvechter. Open en branie en
met de blote vuist. Saluut, dear friend.
Heb onze dank voor het licht.
De krontjong-muziek was er nog, toen
wij de uitgang van de aula bereikten.
Er was daar alweer een heen en weer
gaan van mensen. Voorbij nu. Nu maar
gewoon weer naar huis. Ik liep naar de
kapstok en greep m'n jas van de haak.
Buiten, een schrijnende lente. Verderop
het verkeer en de huizen.
Plotseling trof ik m'n onbekende met
gezel weer. Aan een toevallige voor
bijganger hoorde ik hem vragen waar
de bus naar het station te vinden was.
Voor hem geen BMW. Maar hij moest
komen. Naar T.R. Kon niet schelen
van waar
Rob van Meerten
Correspondentie kaarten met
leuke Indische vignetten
In 4 kleuren: grijs - wit - groen -
chamois. 10 kaarten met bijbe
horende enveloppen 1,50 porto
60 ct. Op 2 stel 90 ct. porto.
