DD's DERDE VROUW
299,01
VOOR PONDOK GEDEH
DE LAATSTE TWAALF
LEBARAN 1974/1392
Dick Geldrop schrijft ons uit Yogyakar-
ta (en wij publiceren zijn brief onder
dankzegging voor zijn informatie):
In Tong Tong van 1 Augustus jl. spreekt
Bapak Margono Djojohadikoesomo de
veronderstelling uit, dat een zekere
Mej. A. Warsington die in de jaren
dertig verbonden was aan het Ksatrya-
Instituut, dezelfde zou zijn als Douwes
Dekker's derde vrouw, Harumi Wana-
sita.
Ik kan deze veronderstelling catego
risch ontkennen. Degene die DD in die
jaren terzijde stond, ja, die wettelijk
ook de eigenares was en het hoofd van
het Ksatrya Instituut, was DD's tweede
vrouw Johanna Petronella Mossel. Zij
mag gerust in één adem genoemd
worden met DD als een strijder voor
Indonesia's onafhankelijkheid.
Deze dame leeft nog steeds, is mijn
overbuurvrouw, en is hertrouwd met
RM Djaffar Kartodiredjo.
Harumi was een Hollandse, die van
huis uit Nelly Kruimel heette. Toen zij
in 1946 met DD naar Indonesa kwam
kende zij nog geen stom woord Indo
nesisch.
Mogelijk dat deze informaties voor de
lezers van Tong Tong van nut kunnen
zijn (en voor Margono en ons! Red. TT).
Door de door ons bijzonder gewaar
deerde medewerking van Tong-Tong
mocht ik dit mooie bedrag als gift van
de vele vrienden en sympathisanten
van de B.O.S. inboeken, waarvoor ik,
ook namens alle bestuursleden harte
lijk dank zeg.
299,01. Wat een grappig aanhangsel
die ene cent. Grappig? Weineen, het is
prachtig! Sterker nog, dat ogenschijn
lijk onbetekenend centje is zelfs mach
tig! Denk maar eens aan dat eenvoudig
liedje uit onze jeugd waarin sprake was
van de kleine korrels zand waaruit
de onafzienbare stranden ter wereld
zijn opgebouwd. En zijn die eindeloos
uitgestrekte zeeën en oceanen niet
voortgekomen uit de miljarden kleine
waterdroppels? De grote rijkdommen
van de miljonairs en multi-miljonairs
zijn toch ook een enorme ophoping
van de eenvoudige cent. Onderschat
de macht van het kleine niet, lieve
vrienden, want met al uw gaven, klein
of groot, heeft u mede geholpen, dat
wij ons doel konden bereiken. Ons
doel was en is geen fata morgana na
jagen; evenmin hebben we luchtkaste
len gebouwd. Ons streven was een
tehuis voor het verweesde kind te re
aliseren en naar we innig hopen zal
binnenkort "Pondok Gedeh" een be
grip zijn. Een begrip van een eigen
plaats in een echt tehuis, waar hij met
veel broers en zusters opgenomen zal
worden in de geborgenheid van een
groot gezin, zoals wij zelf die ook ge
had hebben in Oranje Nassau te Ma-
gelang bij Pa en Moe.
Is ons werk dan hiermee afgelopen?
Kunnen we dan gojang kakih met de
armen over elkaar of duimen gaan
draaien?
Pa heeft eens gezegd als er nieuwe
lingen kwamen, dat de kribben dan
maar opgeschoven moesten worden,
dichter bij elkaar. Wij willen er voor
werken, dat in Pondok Gedeh dergelij
ke schikkingen niet nodig zullen zijn
dat, indien mogelijk, een verzoek om
opname niet geweigerd hoeft te wor
den wegens plaatsgebrek. Gemak
kelijk zal dat niet zijn in deze steeds
moeilijker wordende levensomstandig
heden maar met Gods hulp willen we
proberen Pa's liefste wens te verwe
zenlijken. Daarom roep ik u toe: Op!
naar Pondok Amat Gedeh!
Doet u als vanouds weer met ons mee?
H. M. Soesman,
Penningm. B.O.S.
Werkzaamheden aan de eerste étage van
het nieuwe Huis van Pa. De 2 hectare
grond die het internaat omringen zullen
goed worden benut. Laat dat maar over aan
de praktische geest van Steurtjes en oud-
Steurtjes!
BOEKHANDEL TONG TONG
5,25 1,50 porto
In Tong Tong van 15 mei schreef "Krui
mel" een stuk over "De Laatste twaalf"
Dit dozijn vormde de laatste groep die
- in maart 1946 - het "gezagsbataljon
Indië" - completeerde en daarmee te
vens de laatste militairen waren die aan
het KNIL werden toegevoegd. Zij wa
ren in Nederland opgeleid en trouwens
allemaal singkehs, met uitzondering van
hun commandant, de kadet-onderluite-
nant Sutan Rachman Mansjoer, die zo
als zijn naam reeds aanduidt geen
orang baroe was, maar die wel in Ne
derland was opgeleid. Hij had blijkbaar
goede herinneringen aan zijn "neder-
landse" tijd, want nog in 1973 keerde
hij terug naar het oude nest om de
reünie van de Kon. Militaire Academie
in Breda bij te wonen.
Omzien in wrok stond blijkbaar niet op
zijn programma.
Kruimel vermeldt, dat Mansjoer om
persoonlijke en politieke redenen het
KNIL verliet, maar niet, hoe het hem
verder verging. Welnu, voor wie het
mocht interesseren, uit corresponden
tie met een (varend) familielid van
Mansjoer bleek ons, dat hij na zijn
ontslag uit het KNIL toetrad tot de TNI,
als overste commandant werd van het
basiscommando Jakarta, daarna - als
kolonel - adjudant van wijlen president
Soekarno en vervolgens leraar aan de
indonesische Hogere Krijgsschool en
onder-commandant van de school ter
opleiding van officieren te Bandoeng.
Hij werd gepensioneerd in de rang van
brigade-generaal.
Wat ons zou interesseren is, of hij op
zijn reis naar Nederland nog één van
zijn gewezen onderhebbenden heeft
ontmoet want die zijn natuurlijk allemaal
naar Nederland teruggekeerd. Wie
weet komt dit stukje onder de ogen
van één van hen, want bij Tong Tong
zijn de wonderen de wereld niet uit,
maar een verschijnsel van elke dag!
Selamat Hari Raya Aidil-Fitri! roepen
wij vanuit het koude en natte Neder
land onze Islamitische lezers toe. Le-
baran valt ongeveer samen met de ver
schijning van dit nummer van Tong Tong
en zal onze lezers en andere vrienden
in Indonesië dus enige dagen later dan
de dag van het grote feest bereiken. Zij
zijn daarom niet minder welgemeend.
Onze gedachten en onze gebeden zul
len op 17 oktober uitgaan naar onze
Indonesische vrienden. Moge het thans
aanbrekende jaar land en volk vrede
en voorspoed brengen!
11
