Ik en Bentiet
POEKOEL TEROES POT
oude mevrouw die in een vrolijke bui
een feestelijk lentehoedje met veertjes
en bloemen heeft gekocht. Een ontmoe
ting van Dood en Leven. Niet de ster
vende die zich vastklampt aan het
Leven, maar het Leven dat de Sterven
de omvat en zegt: Ik ben, zolang jij
bent. Wij zullen straks samen onder
gaan onder de slopershamer. Wonder
lijk toch? Een voorplaat waardig toch?
O, ik heb zo genoten van die dagen in
Singapore voor we weer terugreisden
naar Nederland. Geen stad ter wereld
met mooiere stukjes natuur temidden
van hypermoderne architectuur. Brand
schone straten, vlekkeloze trottoirs, er
ven. Mr. Lee Kwan Yew staat geen
stukje straatvuil toe, het is er hard toe
gegaan voor hij zijn zin had.
's Avonds een feest van millioenen
voor millioenen op de uitbundige avond
-pasars. Onherkenbaar getransfor
meerde straten en pleinen waar men
alles wat lekker is kan eten, drinken,
alles om te kopen, te zien. Na midder
nacht ligt alles schoongespoten en
geveegd te wachten op de ochtend.
De dag is voor de zakenman, de avond
voor de Mensen. Maar nergens laat hij
een sigarettenpeukje of djeroekschil
achter. Soms bijna griezelig steriel is
Singapore.
Er zijn geen sexshops, geen sexbladen,
mannen met haar dat langer dan de
oorlel rijkt, komen Singapore niet bin
nen. Dave Brubeck en Cliff Richard,
hoe beroemd en gewaardeerd ook,
moesten zich laten knippen of hun
concerten cancelen. Ze deden het laat
ste, uit trots. En Lee Kwan Yew had
het laatste woord, met trots.
Wie het anders wil steekt de grote brug
over naar Johore, Malaysia. Met onze
goede vrienden de Blombergs maakten
we een autotrip van 9 uren naar Kuala
Lumpur. Een van de mooiste tochten
die ik in mijn leven heb gemaakt. Bos
sen, rubbertuinen, bossen, rubbertui
nen, groen, groen, groen. Ontzaggelijk
veel groen. Ik moest ineens denken
aan die eerste bootreis als klein meis
je, naar Europa. We waren Sabang ge
passeerd en ik stond met mijn vader
aan de railing. "Nu maken we een
reuze sprong over de oceaan. Je zult
dagen lang geen bergen, geen land,
geen bomen, geen vogels zien. Niets,
alleen water. En straks, na Colombo
komt een nóg groter sprong, van nóg
veel meer dagen met alleen de zee."
En ik, altijd al als de dood voor de
zee, ik dacht: laat men denken dat de
zee een bos is, elke golf een plant of
een struik en de schuimkoppen de
witte bloesems of de zilveren onder
kant van de bladeren. Krampachtig
hield ik die gedachte vast, weken lang,
want ik wilde niet ondergaan in die ein
deloosheid van deinende blauw-groene
agar-agar.
En hier was het weer: die oceaan van
bomen, even overweldigend en onme
telijk als de Indische Oceaan. Gek, dat
maar weinigen weten hoe mooi Malay
sia is, hoe intens tropisch, zoveel lij
kend op Indonesië en toch zo anders.
Met alle vruchten, groenten en lekker
nijen die je op Java kunt krijgen. Maar
anders. Orchideëen die zomaar als
hegplanten groeien. De lucht is er zo
vochtig dat het lijkt of je in een be
wasemde badcel komt nadat je voor
ganger een gloeiende douche heeft
genomen. Mijn brilleglazen waren aan
houdend vochtig, zodra we de air-con-
ditioned auto uitstapten.
En toen, ik meen dat het tussen Port
Dickson en de oude VOC-stad Malakka
was, zag ik dit "Drama van het Huis,
dat verslonden werd door de Jungle."
Een grandioos, oud-koloniaal huis, mis
schien buitenverblijf van een hoge amb
tenaar of een schatrijke rubber-admini
strateur. Brede veranda's, aangebouw
de paviljoens en pergola's neenik
Natuur overmeestert huis..
raadde het maar, want het zou er al
lemaal eens geweest zijn, onder dat
dikke tapijt van kruip- en slingerplan
ten. Het huis lag onontkoombaar in de
greep van de duizendarmige natuur-
octopus. Met een krankzinnige vraat
zucht werd het huis opgeslokt, met
dak, veranda's, bijgebouwen en al. Ik
wilde naar binnen gaan, angstige
nieuwsgierigheid. Tjalie hield me tegen:
er zullen veel slangen zijn, waarschuw
de hij.
Met een gevoel van ontzetting bleef
ik kijken, knipte dit plaatje. Neen, toen
onze auto verder reed, en de Natuur,
geleid en beheerst door mensenhan
den, weer alleen maar mooi was toen
was ik blij dit "drama" te hebben mee
gemaakt. Moeder Natuur blijft de sterk
ste, als we haar alleen met gelijke wa
pens zouden bestrijden, zouden we
elke strijd verliezen. ALS
Lilian Ducelle
Hieronder laten wij, onder hartelijke dank
zegging aan alle schenkers, de verant
woording volgen van de giften die zijn
binnengekomen voor het reservefonds voor
Tong Tong over September 1974.
Mej. J. E. Andoetoe 2,50; A. A. 25,
25,J. de Beer 2,50; P. B. Buis Sommer
25^A. Birnie-Moltzer 12,50; A. M. Brou-
wer-Vons 14,W. C. v.d. Brandeler 12,50
13,L. W. Brauns 2,50; H. W. Blomberg
12,50; P. H. M. Bubberman-Bouman 12,05;
J. R. Blanchemanche 10,Marianne Bod-
dery 20,Mw. Boon v. Ochsée 10,J. F.
Bleichrodt 3,50; W. R. Badenbroek 15,—;
C. G. Butteling 9,—; Mej. J. L. Droop 25,—;
K. S. v. Daim 7,50; Mej. I. Elink Schuurman
10,L. C. F. de Graaff 25,Mw Grooss
10,—; H. F. Gelsing 3,25; H. A. Goodsir
18,50; Mw. J. W. de Groot 10,A. J. He-
ringa-bar.esse v. Hoevell 25,W. A. Hes-
selink 25,V. H. H. 15,C. Hofstee
10,W. Hazenberg-Verbeet 10,J. W. H.
Heystek 15,R. Koning 26,50; T. Korn-
mann-Rijken 35,J. B. Loveriks 10,R.
Mariouw 10,P. M. B. v. Munster-Bover-
sluis 10,—; N.N. 11,—; N.N. 100,—; N.N.
5,25; Mej. A. H. Overdijkink 10,H. R.
Oosterbaan 15,C. J. G. Overbeek-Bloem
20,W. Poolman-Buddingh 22,50; John
Robinson/Eda Petersen 87,E. H. Sa-
methini 15,M. Sirag-Nobel 10,T. S.
The 3,90; A. v. Velthoven 10,W. P. v.
Vliet-Holland 50,—; J. de Vos-Saton 8,80;
H. A. Wessels-Bol 10,I. Weintré 11,
H. de Wolff-Rudolph 10,—; J. Willemsen-
Sterckx 10,L. W. H. Weynschenk 11,
G. A. Walsarie (Braz.J 27,—; N. H. Wichers-
Bleckmann 10,-.
Binnengekomen in September 1974 984,75
Verkoop Herdenkingstegels 56,
Totaal f 1040,75
"Bentiet hij kom, ik ook. As kèn
in Desember!"
Ook in December verwacht:
"Piekerans bij een voorplaat"
ook door Tjalie Robinson
Uitgaven Moesson-reeks
