HARTEKREET VAN EEN DIEPBEDROEFDE DOCHTER
OPEN BRIEF AAN ALLE MOEDERS, VADERS, OMA'S EN OPA'S
Lieve Oma-, Opa, Moeder of Vader, die in Indië geboren is. Hoewel wij - Uw
kinderen - het U nooit zeggen of schrijvenwij realiseren ons heus vaak
maar al te goed hoe zwaar U het in de tijden na 1940 soms gehad moet hebben!
Vele van onze Vaders/Opa's waren in de mannenkampen of krijgsgevangenen
en zelf waren wij met onze Moeders in diverse kampen ondergebracht. Toen
dan eindelijk de oorlog voorbij was en de uitverkoren gezinnen weer compleet
bij elkaar kwamen, toen - ja toen - begon pas helemaal de moeilijke tijd voor
U allen. Wij - kinderen van amper 10 jaar oud - realiseerden ons echt niet al de
vele problemen, die U voorgezet kreeg
Ikzelf, nu bijna 18 jaar in de V.S. wo
nend, besef eerst nu pas goed, wat U
allen hebt moeten doorstaan: immers,
de talloze amerikaanse krijgsgevange
nen die na enkele jaren internering in
Vietnam verleden jaar vrijkwamen, wer
den op psychisch, psychologisch, fi
nancieel, moreel en op welk ander ge
bied dan ook, voorbereid op het weer
zien met hun familie en het zich aan
passen aan de huidige maatschappij!!!
Onze "oudjes", daarentegen, afgezien
van de financiële problemen, zagen
zich plotseling ook nog voor een "re
patriëring naar het Vaderland" ge
steld: samen met een vervreemd gezin
naar een (voor velen) onbekend, ver,
koud land!!!
Mijn eigen ouders waren bevoorrecht
en op "bekend terrein", daar mijn
Moeder als meisje met haar ouders al
met Europees verlof geweest was en
later als jonge moeder met haar man
en dochter (ikke) voor zes maanden
naar Europa geweest was.
Mijn Vader heeft eind '20- begin '30
vijfjaar in "Holland" gestudeerd. In het
nieuwe Vaderland aangekomen, heeft
het ons als kind nooit aan iets ont
broken, doch eerst nu - zelf ouder zijn
de realiseer je je dat dat soms door
grote opofferingen van onze ouders
bereikt werd!
Deze "open brief" is nu dan ook ge
richt aan de talloze Ouders die nu van
hun zo welverdiende rust (pensioen)
genieten. U hebt Uw taak t.o.v. Uw
kinderen ruimschoots volbracht
GENIET TOCH VAN UW RESTEREN
DE JAREN, hoe weinige of vele het er
nog mogen zijn. Laat Uw kinderen
tijdens Uw leven mee genieten van U
en niet, zoals zovele ouders van onze
"tempo doeloe" nog altijd proberen te
doen: alles voor de kinderen opzij
zetten! Heus lieve Oudjes, wij komen
allemaal op onze pootjes terecht en
wij zouden het allemaal zonder Uw
financiële hulp MOETEN kunnen doen
als we eenmaal het nest uitgevlogen
zijn en, geloof me, als kind krijg je
alleen maar grote wroeging, als je op
eens bij de dood van een Ouder een
nalatenschap krijgt, die je eigenlijk niet
eens nodig hebt en - bovenal! -die be
staat uit wat voor JULLIE ZELF be
stemd was! Wat ik met deze brief voor
al voor ogen heb, is het volgende, en
hopelijk volgt U mijn raad op: mijn
eigen Ouders, sinds 1946 in Nederland,
hebben de afgelopen 10-15 jaar heel
vaak verlangend over hun Indië ge
praat: hoe fijn ze het zouden vinden
"nog eenmaal" hier of daar heen te
kunnen gaan; hun oude huis opzoeken,
d.w.z. kijken of het er allemaal nog wel
staat; graven van familieleden bezoe
ken; nogeens hier of claar dat en dat
lekker eten (U vult voor Uzelf maar
namen van plaatsen en gerechten in);
en vooral, in 'n koude, natte winter: zo
heerlijk kunnen verlangen naar de tro
pische hitte en de bloemen- en vruch-
tenweelde! Ondanks het grote verlan
gen zijn geen van mijn beide Ouders
ooit weer terug geweest; mijn Moeder
heeft verleden maand haar moede ogen
voor goed gesloten en mijn Vader ver
keert in een vergevorderde staat van
aderverkalking en lijdt bovendien al
jaren aan het z.g. "kamp-syndroom",
waar hij zichzelf uit heeft moeten wer
ken - zonder succes, helaas! Hoe heer
lijk zou het voor hun beidjes niet ge
weest zijn, als ze, enkele jaren geleden,
nog eens samen een "snoepriesje"
(want zo noemden ze het, als ze over
een dergelijke vakantie naar Indië aan
het mijmeren waren) hadden kunnen
maken! Maar, bovenal een uiterst ver
antwoordelijkheidsgevoel bezittend, al
tijd werd voor een "onbekende" toe
komst" alles opzij gezet enhadden
ze het zelf niet nodig, dan waren er
ook nog de kinderen!
En daarom, lieve Oudjes: als U het
zich enigszins kunt veroorloven: GA,
GA, GA en maak nog eenmaal een
droo.mreisje naar Uw geboorteland
Wij, de kinderen profiteren dan uit
eindelijk ook daarvan. U komt met al
lerlei verhalen terug - immers, doordat
wij als kinderen al zo jong van dit
mooie land weggingen, weten wij er
helaas zo weining meer van af en de
herinneringen die ik en mijn leeftijds
genoten WEL hebben, zijn alleen van
verdriet, ellende, wreedheid en vaak
ook van honger. En doordat de laatste
jaren van ons jonge leventje in Indië
oorlogsjaren waren, vervagen de en
kele goede herinneringen die wij an
ders wel overgehouden zouden heb
ben.
U bent misschien - net als mijn Ou
ders eertijds - bang toch niet het "Ou
de Indië van toen" terug te vinden.
Heel goed mogelijk, doch U zult daar
entegen heel wat mooiere herinnerin
gen van een reisje NU naar Indië over
houden, dan die U op het ogenblik
misschien hebt over gehouden aan de
oorlogsjaren!
Geloof me daarom, lieve Oudjes
als U het zich kunt permiteren, gun
Uzelf dit reisje enmocht bruintje
het niet al te best meer kunnen trek
ken, breng het onderwerp te berde bij
Uw kinderen enwaar een wil is...
Uw kinderen iets nalaten ten koste van
ontberingen van Uw kant heeft zelfs
- psychologisch gezien - zeer nadelige
gevolgen, want er kunnen onder Uw
kinderen ook zijn, die - net als ik - met
grote wroeging en verdriet die "erfe
nis" moeten aanvaarden en veel liever
hadden gezien dat mijn Ouders tijdens
hun "gezonde" jaren er zelf van had
den kunnen genieten!
Een diep bedroefde dochter.
L. A. van Staveren
308 Seventh Street
Palisades Park
New Jersey, U.S.A.
(vervolg van "Vincentius")
omdat er zovelen zijn geweest, noem
ik bewust geen namen. Het waren
"Grote" mensen, die voor ons veel,
heel veel gedaan hebben. Hun namen
zijn wij niet vergeten. Velen van hen
zijn heengegaan en velen verblijven in
Rusthuizen. Wij wensen hen alle rust
en nog vele gelukkige jaren toe. Wel
wil ik enkele namen noemen, die voor
deze Vincentius tehuizen veel hebben
gedaan, zoals Hr. Koenekoop (Hoofd
Pro Juventute Jakarta), Drs. A. Th.
Bogaardt (ex-Burgemeester Rijswijk),
Hr. Helfrich (familie van admiraal Hel-
frich). Ook zijn er vele dames, die ont
zettend goed werk voor ons hebben
gedaan.
Een der dames (voor haar wil ik wel
een uitzondering maken) nl. onze moe
der van de huishouding van het jon
gensinternaat Kramat, ons aller tante
Til. Grote, gezette dame, die de hele
huishouding van ruim 200 jongens on
der haar hoede had. Ons eten, onze
kleding en schoeisel, lakens, de was,
heeft ze praktisch haar hele leven ver
zorgd ca. 50 jaar lang. Ook zij is in
tussen overleden. Wie kent haar niet!
Dit zijn mensen, die je niet meer vindt.
P. RODRIGUES
Wie meer wil weten over de activiteiten van
de Vincentius-reunistenvereniging kan in
lichtingen inwinnen bij het bestuur:
Voorz.: P. Rodrigues, Ravelstr. 36, Lisse,
tel. 02521 - 1 53 13.
Vice-Voorz.: G. Barkey, Epicuresstraat 33,
Amsterdam-W-2, tel. 020- 13 61 55.
Penningmeester: E. Spier, Fazantenlaan 17,
Bennebroek, tel. 02502 - 69 68.
Sechretaresse: Mej. B. Brouwer, Snouck
Hurgronjestr. 17, Leiden, tel. 01710-4 31 31.
29
