De waarheid over de
Taboet-processie
v-- -
Een deelnemer vertelt van zijn ervaringen
Ter aanvulling van het artikel "Nogmaals Padang" door mevrouw E. A. Ph. Ziesel-
Schmidhamer, gepubliceerd in Tong Tong van 1 december 1974, maar vooral ook
tot beter begrip van de Taboet-processie zond een indonesische lezer ons de
hieronder volgende bijdrage:
A la bonheur des dames! Dit artikel is
niet bedoeld, om me de vijandschap
van genoemde schrijfster op de hals
te halen, maar juist omgekeerd: Ik hoop
de vriendschap van die zeer productie
ve schrijfster er bij te winnen, volgens
het principe: "Twee Zien Meer Dan
Eén." Met dat beginsel voor ogen, durf
ik nu verder te gaan om haar artikel
aan te vullen met inside informations.
"Ehhebeur dese."
Schrijfster had een halve eeuw geleden
op Padang, twee processies meege
maakt die ze beide niet begrepen had,
en die ze dan ook beide hopeloos door
elkaar gehaspeld had, in haar boven
genoemd artikel. Die twee processies
waren: (1) De Chinese Liang Leong,
en (2) de Mohammedaanse Hassan
Hoessin Processie, op Padang ge
noemd "Taboet" en uitgesproken "Ta-
buiq". Door schrijfster beide verward
tot: "De Hoessin Hassan Feesten van
de Chinezen". Zeer verwarrend voor
Tong Tong-lezers uit Java, zonder
jeugdherinneringen aan Padang, maar
met legio ervaring aan Liang Leong op
Java.
Taboet processies werden uitsluitend
gehouden in de kleine havenplaatsjes
ter Westkust van Sumatra, en wel voor
namelijk in Pariaman en in Padang.
Nooit op Java en nooit op Medan ter
Oostkust van Sumatra. Ik ben op de
Medanse HBS geweest in de jaren
1932-1937, samen met mijn kornuiten
Sjennie Holwerda en Loffie ten Cate.
Daar hebben we nooit een Taboet mee
gemaakt, alhoewel we op Medan "froe-
her" geen enkel pretje hebben gemist.
De Taboet wordt namelijk alleen maar
gehouden door Sjiah Mohammedanen,
en die zijn niet te vinden op Java of op
Medan. Mohammedaanse Indonesiërs
zijn voor 99 Sunnah Mohammedaans.
(Ik ook.) Echter een minuscuul kleine
infiltratie van Sjiah Islam was wel In
donesia binnengedruppeld, omstreeks
1300 - 1600, in de nu dode havenplaats
jes ter westkust van Sumatra, als Sing-
kil, Baroes, Pariaman en Padang. Van
daar dat Taboet Processies alleen maar
daar plaatsvinden.
Tussen haakjes zij opgemerkt dat Sjiah
Mohammedanen en Sunnah Mohamme
danen elkaar als ketters beschouwen.
Net als trouwens ook de Christenen-
Protestanten en de Christenen-Katho
lieken, die elkaar althans in het verle
den ook als ketters beschouwden. In
donesia en alle Arbische landen zijn
overwegend Sunnah Mohammedaans.
Maar: Iran Perzië, is geheel Sjiah
Mohammedaans.
Men zegt dat dat zeer vele onverwacht
se gevolgen heeft, tot in de OPEC toe.
Helaas ben ik niet genoeg wetenschap
pelijk onderlegd, om die dichotomie
verder te kunnen analyseren. Dat ligt
meer op het terrein van een acade
misch gevormde historicus, als bv. Dr.
J. H. de Graaf. Ik zelf, ik ben maar een
domme toekang listrik uit Delft, Binnen-
Watersloot.
Taboet processies werden en worden,
uitsluitend door Sjiah Mohammedanen,
gehouden ter nagedachtenis aan Sayi-
dina Hassan en Sayidina Hoessin, twee
kleinzoons van de Profeet Mohammed
die jong kwamen te sterven, teenagers
nog. De laatste van de twee, Hoessin,
sneuvelde in de slag bij Kerbela/lraq,
op 10 Muharram van het Mohamme
daanse jaar 60 681/AD. Dat was de
beslissende veldslag tussen de Sunnah
Mohammedanen en de Sjiah Moham
medanen. Mutatis mutandis te verge
lijken met de Dertig-Jarige oorlog, 1618-
1648, tussen de Protestanten en de
Katholieken. In de Slag bij Kerbela
werden de Sjiah Mohammedanen voor
goed verslagen, en kwamen verder in
het "verdomhoekje", tot vandaag aan
de dag nog. Eeuwen lang 'underground'
en subversief.
Jammer dat Hoessin in de slag bij Ker
bela het opper commando over de
Sjiah strijdkrachten op zich nam. Erger
nog: hij kwam er bij te sneuvelen. De
Taboet processie, eens per jaar op
10 Muharram is dan ook voor Sjiah
Mohammedanen: Een rouwbeklag-pro-
cessie, ter herdenking van Hoessins
heldendood. Overdreven luidruchtig
weeklagend gehouden, onder voortdu
rend tromgeroffel, hetwelk oorlogsge-
druis moet voorstellen.
Een deelnemer vertelt.
Tot 40 jaar geleden had ik zelf meerde
re malen deelgenomen aan en in Ta
boet processies in Padang en Paria
man. Ik wist toen nog totaal niets af
over ketterij en over godsdienst-dicho
tomie. Ik liep dan ook vrolijk mee in de
processie, en daar was ik roffelaar. D.
w.z.: Ik sloeg banting toelang zeer fana
tiek op een tambor keling. Dat was een
Klingalese tamboerijn in groot formaat,
met een middellijn van wel 60 centime
ter, en bespannen met haaievellen. Aan
de kant van de door de processie te
volgen wegen, werden vuren onder
houden waar de tambors keling gloei
end heet verwarmd moesten worden,
om er hogere en afgrijselijker tonen
uit te kunnen roffelen. Twee dozijn
tambors keling gaven een multi decibel
lawaai, pijnlijker voor de oren dan het
geluid van even vele 12,7's mitrail
leurs caliber .500 inch 12,7 millime
ter.
In de slag bij Kerbela kregen de roffe
laars afkoelende douche baden met
rozen-water, en dus: In de Taboet pro
cessie gaven de Sjiah gelovigen vele
douche baden aan de roffelaars, uit
maxi-grote twee liter bottles Eau de
Cologne "4711". Mijn kleren werden
natuurlijk kletsnat, maar ik werd maxi-
geurig. Lekker. Nog meer lekkers: De
Sjiah-gelovigen hielden voor hun hui
zen tafels gereed, volgeladen met
knots-heerlijke makanan Padang. Vrij
te kies en te keur voor alle brave
roffelaars. Mijn hartje, wat wil je nog
meer?? Roffel maar door, volontair, de
hele dag van donker tot donker. Zo
tussen door tandakken deden roffelaars
ook nog. Ik fanatiek mee. Ook lekker.
De hoofdfiguur op een Sjiah Moham
medaanse Taboet processie was na
tuurlijk nooit een Chinese DRAAK, zo
als abusievelijk vermeld door schrijf
ster. Neen, hoofdfiguur was een zg.
I- S-r' iüt(
*~i>rr~;
Hassan Hoessin-optocht voor de controleurswoning te Natal, Westkust van Sumatra.
(Foto Kon. Inst. v. Taal-, Land- en Volkenkunde)
14
