"Bouraq", een meer dan levensgrote
Arabische EZEL (sic). Gemaakt van
rottan. Bekleed met paardevellen. Met
vleugels van bamboe en bont ge
bloemd katoen, zo breed als de hele
Balantoeng Ketek Straat. Die technico
lor, gevleugelde ezel had een wonder
mooie vrouwenkop ook in technico
lor, levensgroot, met bewegende ogen,
met lang blond haar. Geamputeerd
van een super de luxe etalage pop,
Made in Germany. Geleverd door Hen-
nemann Co, Sibolga.
Volgens de Sjiah Mohammedanen werd
de Bouraq door Allah Himself uit de
hemel naar de aarde gestuurd, speci
aal en alleen maar om de ziel van
Sayidina Hoessin op te halen, en die
linea recta te brengen naar Firdaus
Paradijs. Daarom werd voor de Sjiah
Mohammedanen 10 Muharram dan ook
Asyura Dag Hemelvaarts Dag. De
Sunnah Mohammedanen hebben daar
natuurlijk maling aan, en noemen dat
ketterse nonsens.
Schrijfster had wel goed geobserveerd,
dat na afloop van de pret de Bouraq
aan de golven in zee werd prijsgege
ven. Dat wil zeggen: Minus de techni
color kop met lang blond haar. Die was
natuurlijk veel te duur om elk jaar ge
kocht te moeten worden. Bovendien
was die nooit ready stock te krijgen.
De Duitsers in hun toko in Sibolga
vroegen drie maanden delivery time.
Die blonde poppenkop werd dan ook
zuinig in motballen bewaard, tot vol
gend jaar. Langzamerhand werd die
poppenkop een reliquie in erfelijk ge
meenschappelijk bezit van de Sjiah
Mohammedanen van Padang. Een
pracht-reclame voor Duits fabrikaat.
Broederstrijd
De overwegend Sunnah Mohamme
daanse bevolking van Padang, was na
tuurlijk allerminst gediend van die oor
verdovende Sjiah Mohammedaanse
ketterij. Vechtpartijen van velen tegen
velen was dan ook aan de orde van de
dag. Eerst Sjiah krachtpatsers van
Kampong Nias mee in de processie,
contra Sunnah dito's van Tarandam op
hun eigen home ground. Vele tanden
vielen uit vele monden van dappere
krachtpatsers, Sjiah and Sunnah alike.
Maar daarna, broederlijk en zonder e-
nig godsdienst geschil, Tarandam trok
samen op met Kampong Nias, contra
de Hollands sprekende fighters van
Bandar Oio. Die waren schoolgaande
en geschoeide zoons van Demangs,
Djaksas, en andere Nederlands In
dische Gouvernements Ambtenaren, en
dus ook hoog verheven boven de anal-
phabete en barrevoetse krachtpatsers
van alle kampongs om en binnen Pa
dang. Wait and see.
De Hollands sprekende fighters van
Bandar Oio, versterkt door vele ande
re eveneens Hollands sprekende figh
ters uit wijde omgeving inbegrepen
Fort de Koek, waren niet voor niets
schoolgaande knapen met gymnastiek
lessen op school. Met het oog op de
komende Taboet kloppartijen, hadden
ze hun biceps al een jaar lang zorg-
2rV
v-'
r:*m*
Hassan Hoessin feest te Priaman, Sumatra's
Westkust. (Foto Kon. Inst. v. Taal-, Land
en Volkenkunde.)
vuldig opgepompt aan de rekstok, aan
de ringen tot en met halve Christus
stand, met gewichtheffen, en met trek-
Sandows. Ze hadden zich ook zorg
vuldig getraind in de left hook van
Battling Siki, de right smash van Gene
Tunney, het footwork van Jack Demp-
sey, en vooral de ademhalingscontro
le van Max Schmeling. De kampong
krachtpatsers van Tarandam en van
Kampong Nias werden dan ook bij
bosjes neergeveld door de Hollands
sprekende fighters van Bandar Oio
cum suis.
De hele processie kwam tot stilstand!
Bandar Oio was niet te .passeren.
"No Pasaran." Humiliated werd rechts
omkeert gemaakt, om langs de Kerkhof
straat Pasar Djawa toch nog te kunnen
bereiken. De glorieuse en intellectuele
fighters van Bandar Oio liepen verder
zeer broederlijk mee in de processie.
Bereid om zelfs tijgers te wurgen.
Zo groeide de processie aan, van
kampong tot kampong, van wijk tot
wijk, overal kloppartijen uitlokkend.
Door de Nederlands Indische Politie
oogluikend toegestaan, omdat traditio
neel bij die kloppartijen wapens nooit
mochten worden gebruikt. Zelfs kra
kelingen niet. Uitsluitend en alleen maar
vuist-kloppartijen, een-tegen-een, en
nooit mocht er van achter aangevallen
worden. Dat soort kloppartijen waren
natuurlijk zeer nuttig, om eens per jaar
goed stoom af te blazen. Tevens een
prachtgelegenheid, om alle zich ver
tonende mede-minnaars eens en voor
goed de muil dicht te timmeren. Zich
verschuilende medeminnaars werden
daarna een jaar lang niet meer aange
keken door de Padangse beauties.
Survival of the fittest!
Als roffelaar met een tambor keling,
kreeg ik nooit een verdwaalde oor
vijg of kaakslag. De roffelaars waren
onontbeerlijk voor alle krachtpatsers
en voor alle dappere fighters, om
met hun oorverdovend geroffel de
moed er in te houden. Wel werd
ik daarna minstens drie dagen stok
doof van mijn eigen tambor keling
geroffel. Zeer moeilijk was het voor mij
om aan mijn oudste broer verantwoor
ding af te leggen, waarom ik kletsnat,
maxi geurig, maar minus hemd terug
kwam van de processie. Mijn hemd had
ik namelijk verpatst aan de eigenaar
van de tambor keling, om zijn lawaai-
instrument een paar uur te mogen le
nen. Hij alleen verdiende minstens vier
hemden aan tambor keling-huurprijs, en
er waren twee dozijn tambor keling ver
huurders. Tientallen knapen van mijn
soort gingen dan ook hemdloos huis
waarts, elk in diepe overpeinzing wat
voor uitvluchten te verzinnen, betref
fende "The Missing Shirt."
Een bijzondere en ook meest belang
rijke gebeurtenis van de hele Taboet
Processie, was voor mij het passeren
van Poeroeih. (De juiste naam ben ik
vergeten.) Evenals Kamajoran in oud
Batavia, zo was ook Poeroeih in Pa
dang, een woonbuurt met vele Indische
families. In tegenstelling tot de Indische
families in Medan, woonden de In
dische families in Padang daar al
eeuwen, van generatie op generatie.
Bovendien: Padangse Indische fami
lies hadden vele Niasse stammoe
ders, met blanke, bijna gele huidskleur
nog mooier dan van de Dayakse vrou
wen. Gevolg: In Poeroeih waren er vele
lieve Indische meisjes. Gevolg van ge
volg: Bij Poeroeih vielen vele tanden
uit vele monden van dappere fighters,
alleen maar om die Indische meisjes te
charmeren.
Bij Poeroeih gaf ik de tambor keling uit
handen, om daarna een-tegen-een spie
gelgevechten te vertonen met een me
deplichtige kornuit uit Bandar Oio. Om
beurten rolden we brullend over de
grond, natuurlijk zeer zorgvuldig met
behoud van alle tanden. Ja, wat doe je
allemaal niet voor lieve Indische meis
jes? Tell me! Met of zonder ketterij tot
startpunt, het was en is toch maar
steeds weer: Cherchez la Femme. Vrij
vertaald: Zoek De Lieve Indische Meis
jes.
Die Bandar Olose kornuit van mij is
later getrouwd met de Roos van Pa
dang, een Indisch meisje van Poeroeih,
het mooiste Indische meisje dat ooit
heeft bestaan. Ze was eigenlijk de ziel
van mijn dromen. Pech de luxe! Ik was
in Delft op de Sekolah Toekang,
en daar had die onvriendelijke vriend
schielijk misbruik van gemaakt, om zijn
achterbakse sfag te slaan. Gemeen!
Had ik die schijnheilige schurk bij onze
spiegelgevechten, maar echt tande
loos gemaakt! Had ik maar betoel zijn
muil dicht getimmerd! Nota bene ging
ik zo vaak van Medan naar Padang,
alleen maar voor die Roos van Padang.
Nasib kodok!
(lees verder volgende pagina)
15
