PIEKERANS bij een VOORPLAAT
KIMM Indische spekkoek
MULTATULI EN INDONESIË
DR. H. R. VAN HEEKEREN t
Wij noemden hem "de loper" of "de
wandelaar". Want vrijwel iedere dag
liep hij van de bovenstad naar de be
nedenstad, in Jakarta. Hij keerde dan
meestal aan in onze woning op Tanah
Abang, waar Tjalie en de zijnen onder
dak hadden in het huis, waarin de
Nieuwsgier geboren werd. Tjalie was
redacteur van dat blad en zat meestal
te broeden over een nieuwe Piekeran,
maar was hij er niet, geen nood: er was
altijd wel iemand, die hem het glaasje
water kon inschenken dat hij bij die
gelegenheden bijzonder op prijs stelde.
Maar het liefst praatte hij met Tjalie.
Tjalie en de zijnen vertrokken zo rond
1952 naar Negri koud, om daar een
nieuw leven, De Brug en later Tong
Tong te beginnen. Wij verloren de een
zame wandelaar uit het oog. En nu
moeten wij in "Ons Erfdeel" lezen, dat
hij is overleden. In dat blad wijdt Ge
rard Termorshuizen - die ook nog eens
de plechtige verstrooiing van Tjalie's
as memoreert - de volgende waarde
rende woorden aan de wandelaar:
"Met het overlijden van Hendrik Robert
van Heekeren, begin september 1974,
leed de pre-historische archeologie van
Indonesië een groot verlies. Deze om
zijn wetenschappelijke èn menselijke
kwaliteiten zo eminente figuur kreeg in
oktober 1970 als eerste Nederlander
een eredoktoraat aangeboden van de
Universitas Indonesia in Jakarta. Het
werk van Van Heekeren is van grote
betekenis geweest voor de ontwikke
ling van de archeologie van en in Indo
nesië.
Deze omstreeks 1930 als amateur be
gonnen archeoloog - hij was planter -
werd na de oorlog verbonden aan de
Oudheidkundige Dienst in Jakarta. In
1956 moest hij terugkeren naar Neder
land. Zijn bekendste publikaties zijn
The stone-age of Indonesia en The
bronze-age of Indonesia. Hij leidde of
vergezelde talrijke expedities, in en
buiten Indonesië. Nog in 1970 - al 68
jaar oud - leidde hij een Indonesische
expeditie naar Sulawesi (Celebes) waar
hij al veel eerder belangrijke ontdek
kingen had gedaan.
Hij stelde zich tot ideaal jonge Indone
sische archeologen zo op te leiden,
dat zij zijn werk konden overnemen en
voortzetten. Hij is daar in de meest
praktische zin mee bezig geweest tot
de dood hem wegnam.
IJAÜE hOBÈNSO
moessQn
Stort 12,50 op giro 158225 en
U ontvangt een spekkoek van ca.
500 gram, in speciale verpakking,
franco thuis.
"KIMM", Joh. Verhulststraat 98,
Amsterdam-Z. Tel. 020-72 84 61
De beste overpeinzingen, filoso-
fiëen die Tjalie in de loop van
zijn Nederlandse jaren opschreef.
Geïnspireerd door de mooiste
foto's hem door vrienden en
lezers gezonden.
Een boek ter herinnering aan de
goede dingen die nooit voorbij
gaan. Maar misschien wel ver
geten worden.
"De mooiste monumenten zijn
toch maar diegene, die een mens
zelf opricht zonder ze als zodanig
voor zichzelf te bedoelen, maar
waarin anderen die mens her
kennen en kunnen blijven lief
hebben". Bert Garthoff
Voorlopige prijs 18,90
porto f 3,25
JULIEN FOORMAN
Van de Heer A. J. M. Möller, die ge
gevens verzamelt over de jazz in Indië
en over wiens werk wij al eerder in
Tong Tong schreven ontvingen wij het
volgende bericht:
"Ik meen er veel lezers van Tong Tong
een plezier mee te doen met hun het
laatste nieuws te vertellen over de
destijds zo befaamde bandleider Julien
Foorman, aan wie' zeer veel lezers de
prettigste herinneringen zullen hebben.
Door mijn jazz-hobby ben ik n.l. in con
tact gekomen met een Engelsman,
planter in Kemaman, Trengganu, Ma
laysia die eveneens een groot jazz
liefhebber is en zich vooral interesseert
voor de geschiedenis van de bands in
de Far East vóór de oorlog. Kortge
leden ontving ik van hem de volgende
informatie:
"Zijn naam werd mij als informatie
bron gegeven door Dan Hopkins
(bandleider van het Raffles Hotel
in Singapore). Foorman was na de
Japanse capitulatie in Singapore
en opende in de vijftiger jaren een
muziekhandel in Johore Baru. Men
veronderstelde dat hij daar in 1970
nog woonde, maar hoewel ik zijn
adres kreeg, bleven brieven aan
hem onbeantwoord."
Zouden lezers, die iets naders over
Foorman mochten weten, dit aan de
Heer Möller (Meerakkers 9, Goirle
(N.B.) willen schrijven?
In "Ons Erfdeel" lezen wij de volgende
aantekening van Gerard Termorshuizen
te Jakarta:
Multatuli, Max Havelaar en Indonesië,
een onderwerp dat zich in allerlei op
zichten leent voor een afzonderlijk ar
tikel dat over enkele maanden wel ge
schreven zal worden. De bewering dat
de Max Havelaar alleen nog maar een
literair boek is, immers de (politieke)
tendens zou niet langer gelding hebben,
gaat voor Indonesië hoe dan ook niet
op. Ik zou bijna willen zeggen: men
koopt hier de Max Havelaar niét om
het mooie jurkje, maar om het kind.
Ik kom hier wel op terug. Het
is in ieder geval zo, dat de tweede druk
van de vertaling in het Indonesisch bij
na uitverkocht is en dat een school
editie (verzorgd door H. B. Jassin en
Gerard Termorshuizen) van 10.000 ex
emplaren in december 1974 zal ver
schijnen (uitgeverij Djambatan). In de
cember verschijnt ook een bloemlezing
uit het andere werk van Multatuli (ver
taler Asrul Sani, bloemlezer Gerard
Termorshuizen, uitgever Pustaka Jaya).
In het Erasmushuis zal een avond voor
deze twee nieuwe uitgaven worden
uitgetrokken.
In oktober 1974 kreeg de bekende
Indonesische schilder en graficus
Baharudin een overzichttentoonstel
ling in Taman Ismael Mazurki, het
cultureel centrum van Jakarta. Niet
minder dan zeven olieverfschilderijen
van deze kunstenaar zijn gewijd aan
het „thema" Saidjah en Adinda. Het
zelfde T.I.M. liet de 17e augustus - de
nationale feestdag - voorafgaan door
liefst twee toneeluitvoeringen van Sai
djah en Adinda, waarvan er een werd
geregisseerd door de Belg Tone Brulin
die daarvoor met zijn Maleisische
groep uit Penang kwam overgevlogen.
Een zeer moderne conceptie, een ui
terst boeiend spektakel.
En dan nu de voorbereidingen voor de
film „Max Havelaar-Saidjah en Adinda",
een samenwerkingsproject tussen Fons
Rademakers' Produktie N.V. en de pas
opgerichte Indonesische filmproductie
maatschappij Mondial Motion Pictures
met als belangrijkste man Hiswara Dar-
maputera. Het grote werk, het filmen
zal pas in 1975 beginnen.
