DARMAKUSUMA
bloem der rechtvaardigheid
HET GROTE OOSTERSE KOOKBOEK door Pearl Buck
0~
Yudistira, oudste van de Pandawa Lima is Koning van het rijk Ngamarta. Zijn
onderdanen verheugen zich terecht in het bezit van zo'n vorst, want Yudistira
is een rechtschapen mens. Een van de vele namen die zijn karakter omschrijven
is Darmakusuma, Bloem der Rechtvaardigheid. Deze vorst kent zijn plichten
tegenover land en volk. Hij is een absoluut vorst in die zin, dat hij niet alleen
deelt in de vreugden van zijn onderdanen, maar ook werkelijk hun leed mee
draagt (EN VERLICHT), daar waar het aanwezig mocht zijn. Yudistira is een
Godvrezend man en, geduldig als hij is, ontsteekt hij ook nimmer in toorn. Hij is
ook toegeeflijk maar verdraagt leugen noch bedrog, omdat hij zelf leugen
noch bedrog in zich heeft. Yudistira's eerlijkheid is absoluut, evenals zijn vrede
lievendheid. Nimmer zal deze Pandawa een wapen tegen zijn medemens op
heffen, hetgeen ook niet nodig is, want een ieder die Yudistira alleen al in gedach
ten kwaad doet, vernietigt zichzelve.
Prabu Yudistira heeft de hoogste graad van de mystieke éénheid God-Mens
bereikt. Dit stempelt hem tot een Wijze. Hij is ongevoelig voor wereldse genie
tingen en hij kent geen vrees voor de dood.
De Goden hebben deze Mens lief, de Hemelingen vereren hem en hij wordt
door alle vorsten met onderscheid behandeld. Yudistira echter blijft zichzelf;
zeer bescheiden en uiterst eenvoudig. Hij houdt zijn hoofd gebogen en draagt
geen enkel sieraad.
Yudistira bezit de Djimat Kalimasada (een heilig geschrift) die hem onsterfe
lijkheid verschaft tot het ogenblik, dat iemand in staat is het te ontcijferen. De
man die hiertoe in staat blijkt te zijn en daarvoor Yudistira's dood op zijn ge
weten heeft is Empu Kalidjaga, een priester uit Demak.
Er wordt verhaald, dat Yudistira's graf zich in Demak bevindt, achter de Masdjit.
JMK
UIT: BUDIDAYA, INDONESIA CULTUREEL.
Inlichtingen: Redactie Budidaya, Thorbeckelaan 107 -Den Haag-Tel. 070-68 91 72
Goed beschouwd
zijn er twee woorden die je als Indisch
man/vrouw nooit vergeten kan:
tjèbok en tjobèk.
SNERT
"Tong Tong, wat een SNERT blad!"
"Wat bevalt U dan niet?"
"Niet bevallen? Ik ben er gek op!
Snert is namelijk mijn lievelings soep!"
Mevr. W.
Vele bekende schrijvers en schrijfsters
hebben zich geroepen gevoeld ook op
andere manier zichzelf te "bewijzen."
Alexander Dumas, Weremeus Buning
om een paar van de ouderen te noe
men en Bep Vuyk, Lin Scholte en nog
vele anderen van de laatste tijd. Nu
zijn koken en schrijven twee geheel
verschillende begrippen, zo ongeveer
als balletdansen en djangkriks vangen,
daarom heb ik nooit begrepen waarom
iemand die kan schrijven ook nog eens
over koken moet gaan praten. Van Bep
Vuyk heb ik het zeker nooit begrepen,
van Lin Scholte durf ik uit persoonlijke
ervaring te beweren dat ze even goed
kookt als schrijft, ledereen moet natuur
lijk doen wat hij niet laten kan en als
je ook nog een uitgever zo ver kan
krijgen, waarom niet?
Oosters koken (daar hoort onze Indi
sche rijsttafel onder) is nog altijd een
vreemde en griezelige bezigheid hoe
wel vele Hollandse huisvrouwtjes met
wat goede wil en smaak er al goed
weg mee weten. De grote massa blijft
toch wel alleen kookboeken kopen en
"nassi halen bij de Chinees." Wat geeft
het dus als op de huishoudscholen
misschien precies de verkeerde kook
boeken worden gebruikt?
Nu kreeg ik net "Het grote Oosterse
Kookboek" van Pearl Buck in handen,
een lijvig boek van 259 pagina's met
een weinig overtuigende voorplaat. Ik
heb n.l. een hekel aan een stilleven van
een on-ontbolsterde kokosnoot, een
glas bier en sambal-uit-een-potje (van
een merk dat ik nooit koop) als deco
ratie bij een niet te analiseren gerecht,
geserveerd op een Japara houtsnijwerk
broodplank, terwijl een Ganesha figuur
sadistisch toeziet.
Hoe fout om een kookboek of een
boek, naar de voorplaat te be- of ver
oordelen! Want wie dit boek van Pearl
Buck (het laatste dat zij schreef) door
leest, vindt een kostelijke verzameling
recepten uit Azië, China, Japan, Korea,
en Birma. Vreemde gerechten hoor,
maar werkelijk het uitproberen waard.
Neem b.v. Kluay Buat Chee uit Thai
land, een soort kolak van bananen
met santen. Of Tord Mun Gung, ge
bakken garnalenballetjes, of Mee Krob
(croquant gebakken mie). En zo is er
van diverse landen iets smakelijks te
vinden. Gewoon uitproberen (als u van
koken houdt natuurlijk).
Het voordeel van deze onbekende re
cepten, niemand kent ze, dus niemand
kan bewijzen hoe ze moeten smaken.
Maar zodra we op ons eigen terrein -
Indisch koken - komen, koopt U dan
werkelijk een goed kookboek. Hoeft
niet geschreven te zijn door een be
roemde schrijfster, ik zou eerder zeg
gen: beslist NIET.
Lilian D.
"Het grote Oosterse kookboek"
door Pearl Buck - f. 24,50 - porto 3,25
8
