NUSANT ARA
Alleen de echte "anak Betawi" herkent dit direkt. De Sluisbrug. De oudjes zullen
dan meteen denken: "de grote wasplaats", en de wat jongeren "Capitol". Maar
de Jakartaan van nu kent allebei niet, want allebei "al weh"Ja, weg Heel
langzaam begint Jakarta toch wel te veranderen. Het grootste gedeelte staat
er nog wel enigszins bij als vroeger.
Al zijn in de meeste gevallen de stra
ten veel en veel breder geworden ten
koste van de fraaie voortuin. Die ge
woon door de gemeente "ingepikt is"!
Maar eerlijk gezegd ben ik in het oude
gedeelte nog nooit verdwaald. De oude
plattegrond is geen straatje veranderd.
Alleen heb je vaak moeite om ergens
snel te komen vanwege de vele weg-
omleggingen, éénrichtings-verkeers-
straten enz. enz. Maar vergeet niet, het
Jakarta van "voor den oorlog" was
een stad van 500-duizend inwoners en
nu wonen op bijna dezelfde ruimte
tien keer zoveel mensen, 5 millioen I
Okay, er zijn een paar sateliet-steden
bijgekomen, maar dat mag eigenlijk
geen naam hebben. Het grootste ge
deelte van de 5 miljoen zit nog steeds
eigenlijk alleen maar in "Batavia" en
dus doodgewoon "op mekaars lip"...!
Het probleem is dan ook om tien keer
zoveel mensen zich op enigszins re
delijk snelle wijze te laten verplaatsen.
Gouverneur Ali Sadikin plus mede
werkers doen werkelijk fantastisch
werk, maar het is door gebrek aan
geld eigenlijk een onmenselijke taak.
Men zou, net als in de USA of Japan,
allang met cloverleafs en fly-overs heb
ben moeten werken. Maar ja, voor dit
soort bouwwerken heb je alleen maar
geld nodig. Om het te bouwen, maar
ook om eerst die plaats, die vrijgemaakt
moet worden, te kopen. Daarbij, je
moet de "slachtoffers" wier plekje
opgekocht wordt toch minstens ergens
anders OOK weer een plek geven. En
minstens dezelfde kans op verdien
sten? Ja of nee?
Ach, de gemeente Den Haag kan daar
over meepraten. Dat "Nervi-plan" in de
Haagse binnenstad komt immers ook
niet van de grond? Dat is toch ook al
een jaar of tien (of meer?) een afschu
welijke "open wond" met wat ruïnes?
En om nu het verkeer in Jakarta zo
vloeiend mogelijk te laten doorstromen
probeert de verkeerspolitie het altijd
eerst met "eilandjes".
Heel, heel vroeger heette Indonesia
met de schone Sanskritnaam "Nusan-
tara". Oftewel "Eilandenrijk". En dat is,
als je nu het Jakartaanse straatbeeld
ziet, werkelijk de enige goede naam!
Ik heb nog nergens op de wereld een
straatbeeld gezien waar men met zo
veel fantasie zo'n fraai doolhof heeft
gecreëerd door zo'n waanzinnig aantal
eilandjes! Je hebt van die kruispunten
waar je eerst als 'n biljartbal tussen
een aantal eilandjes gecaramboleerd
wordt voor je op een bepaalde plek of
in een zekere straat kan komenI
Hopeloos
En als eilandjes op het laatst niet meer
helpen (en er kunnen onmogelijk nóg
meer bijl), dan begint men de ver
keersstroom om te leiden. En éénrich-
tingswegen te maken. En als zelfs dat
niet meer helpt, ja, dan MOET men met
iets anders komen. En dit soort situaties
krijg je vooral bij bruggen. Eerst wor
den de voortuintjes van toegangswegen
gedeeltelijk ingepikt. Dan krijg je dus
vóór en na de brug van die boulevard
achtige wegen met in het midden ervan
nog steeds die verschrikkelijke brug
als bottleneck, m.a.w. er is dus NIETS
veranderd
En pas na jaaaaren ziet men in dat het
eigenlijk niet kan en komt men ook op
het idee om wat aan die brug te doen.
Te verbreden bijvoorbeeld. En dit is
dus net gebeurd met de Sluisbrug.
Dertig jaar na de oorlog is eindelijk
die waanzinnige kurk uit de bottle
neck getrokken.
Capitol was na de laatste brand toch
nooit meer opgebouwd en stond al
jaren als een foeilelijke ruine het stads-
schoon te ontsieren. Dus begon men
begin dit jaar met plots naast de brug 'n
tweede te bouwen. Zomaar dwars door
het oude, vroegere terras van Capitol,
waar zoveel oudgasten de zaligste
hapjes en slokjes gebruikten. En af
gelopen september kwam het klaar.
Werkelijk razendsnel. Jaja, als men wil
(en moet) kan men hier duivelshard
werken en razendsnel iets voltooien.
Maar dit zal dan waarschijnlijk'ook een
zéér speciaal "INPRES"-project ge
weest zijn.
Om dit land zo snel mogelijk op te
bouwen zijn hier overal zg. "INPRES"-
projecten in constructie. Men is hier
in Indonesia dol op afkortingen en
INPRES staat voor "INstruksi PRES-
iden". M.a.w. op last van de President
wordt dit bepaalde project gebouwd.
Meestal staat naast zo'n project een
indrukwekkend bord met een heel ver
haal erop. En twee datums. De eerste
geeft aan wanneer met de bouw be
gonnen is en de tweede datum wan
neer het af moet zijn. Maar die tweede
datum is er, geloof ik, alleen maar voor
"de show". En dat zullen de arbeiders
aan dit bepaalde project ook wel den
ken.
Laten we aannemen dat een bepaald
project in 1975 af moet zijn. Dan is
op de meeste borden wel het 5-je
weggekrast, zodat je met geen moge
lijkheid meer kan zien in welk jaar dit
af moet zijn! En soms zie je dat zelfs
het 7-tje ook nog door een pessimist
(of grappenmaker?) is weggekrast...!
Ach, maar alles komt op een goeie
dag wel af hoor. Maar goed, dit spe
ciale INPRES-project kwam dus op tijd
klaar. En ik moet zeggen dat het die
doorstroming behoorlijk versnelt.
Jaja mensen, Jakarta verandert lang
zaam maar zeker tóch wel. En als jullie
het ouwe Betawie nog een beetje wilt
terugvinden, moet je niet te lang meer
wachten. Echt waar, anders ken je het
straks niet meer terug
ROGIER
P.S. Voor de mensen die het allemaal nog
steeds niet zo best herkennen even dit:
We staan dus op de brug en kijken in de
richting van Pasar Baru, het Postkantoor
enz. Tussen die twee grote bomen ziet U
nog de toren van het Persbureau ANTARA
staan.
11
