WAT WE NIET MOETEN VERGETEN
D.D. EN ZIJN TITEL
Contact gezocht
Te Koop gevraagd:
"We vergeten de Ambonnezen, die ons lande bewezen diensten", zoals men Dat was hun dag!
na de kamptijd uit het vuur sleepten dat uitdrukte. Bij het oude fort stond een erehaag
en duizenden mensenlevens hebben Het land was zo dankbaar, dat het deze soldaten opgesteld, die het geweer
gered. Daar praat niemand meer over, mannen met een minimaal pensioentje presenteerden.
alleen over de groep provo's, terroris- terug zond naar hun eiland. Daar was ook het eindpunt.
ten en branieschoppers van nu. (Aldus Maar hoe arm ze ook waren, allen be- De stoet werd ontbonden, en na een
F. Cramer, T.T. No. 6) zaten één wit pak. En in dat pak, ha- toespraak van de A.R. kotta, werd hun
gelwit gesteven en gestreken, met alle een rijsttafel aangeboden.
Onze Ambonnezen van toen, die we ridderorden op,trommelslagers en mu- Eén dag leven in de oude glorie, toen
zo veel verschuldigd zijn. ziek voorop, marcheerden ze elk jaar ze nog meetelden.
De gepensioneerde dragers van vele, door de stad, de dag na Koningin
hoge onderscheidingen voor "den Wilhelmina's verjaardag. A. Moll-Lips.
(Vervolg: "Brieven over")
want ik heb geleerd te leren uit lijden,
anders is dat tevergeefs. Ik mocht die
leerschool doorlopen en bovendien de
belangeloze offervaardigheid en naas
tenliefde van een grote groep Indone
siërs ondergaan. Daarvan 'ontving ik
meer dan ik zelf ooit gaf.'
Dat zijn waarden die men nooit ver
geten mag, want de toekomst stoelt
op het heden dat uit het verleden
stamt.
Ontkenning daarvan schaadt alleen
maar .als men wil bouwen aan een
toekomst.
E. van Zanten-Hasselmeijer.
Discussie gesloten (Red. TT)
Tot mijn verwondering las ik in Tong
Tong van 1 oktober jl. in "Een merk
waardige Indische familie", dat mijn
vader zich zijn Dr.-titel in de economie
wederrechtelijk zou hebben toegeei-
gend.
Mijn moeder en wij kinderen waren in
Indië, toen het telegram kwam waarin
stond, dat hij cum laude was geslaagd.
En zijn dissertatie "Indië" in vier delen
is vóór de oorlog in mijn bezit geweest.
Mijn moeder zou het in het Duits ver
taald hebben, als mijn ouders in die
tijd niet juist uit elkaar waren gegaan.
Er was toen sprake van iemand an
ders, die dat zou doen voor de Uni
versiteit van Zurich. Prof. Ragaz heb ik
nog wel gekend, maar hij moet nu al
tientallen jaren dood zijn. Dat mijn
vader de studie in pl.m. één jaar zou
hebben gedaan, kan ik me niet meer
herinneren. Wel weet ik, dat toen hij
studeerde,wij kinderen geen leven had
den, alsmaar op de tenen lopen en
fluisteren (we hadden maar één kamer
met zijn vijven plus een kabinetje, waar
mijn ouders sliepen, in de Zeltweg).
Mijn moeder ging maar veel uit met
ons, winkels kijken. Kopen was er na
tuurlijk niet bij, daar was geen geld
voor. En maar slenteren door de kou.
Mijn moeder zelf heeft twee examens
tegelijk (Engelse en Duitse handelscor
respondentie) gedaan in een half jaar,
geloof ik. Ze wilde zelf gaan geldver-
dienen en niet afhankelijk zijn van klei
ne luiden, die 't zelf niet breed hadden,
maar ze had geen diploma's omdat ze
zo jong getrouwd was. Haar leraar
heeft er nog een grote advertentie over
in de krant gezet als reclame voor zijn
school.
Dat mijn vader een overdreven zelf
vertrouwen had, om niet te zeggen
verwaand was, is waar. Misschien uit
een onbewust minderwaardigheidsge
voel, omdat hij "maar'' een Indische
jongen was? Ik denk hier aan een
boekje, dat hij voor mijn jongste zuster
schreef en illustreerde en dat ging over
een blond meisje en een Indische jon
gen, die door haar "verraden" werd.
Erg zielig!
Misschien is hij in de gewone bete
kenis van het woord geen goede vader
voor ons geweest - mijn moeder heeft
ons helemaal alleen groot gebracht en
dat in die tijd, toen er nog geen sprake
was van sociale bijstand - maar hij
hield veel van ons en wij van hem.
Dat hij niet altijd de waarheid sprak en
schreef, is ook juist. Dat gaf hij zelf
toe. Een schrijver en zeker een journa
list moest de dingen soms mooier of
erger maken, vond hij.
Hij gaf volgens mij niets om titels,
waarom zou hij dan zoiets minderwaar
digs hebben gedaan? Wij hebben nooit
anders geweten, of hij mocht zijn doc
torstitel rechtens voeren.
E. JANSSEN-DOUWES DEKKER
P.S. Weet U, dat we de vorige maand
een D.D.day (familiereünie) hebben ge
houden, waar wel een 60-tal familie
leden bijeen waren en waartoe het plan
door een simpel telefoontje bij Uw
Redactie om mijn adres begonnen is?
met eigenaren van appartementen in
Allegranze, Benalmadena (Torremoli-
nos) prov. Malaga te Spanje.
Eigenares flat H 102, Stationsweg 143,
Den Haag. Telefoon: 070 - 88 30 07.
Roman van twee werelden door
Marie Corelli.
V. H. Huitink, Stieltjesstraat 475,
Den Haag, Telefoon 070 - 90 11 24
5
