Wet uitkering Vervolgingsslachtoffers
in Indonesië niets waard
VAMU NEDERLAND
zoutarme ketjap
speciaal voor hogebloeddruk-patiënten
nu ook verkrijgbaar
via uw VAMU-winkelier
Gele Meerbloem 13, Wateringen. Telef. 01742-3280
VOL BLOED
Sinds juli van dit jaar is de W.U.V.
ook van toepassing verklaard op Indo
nesische Staatsburgers, ex-Nederlan
ders. Ten behoeve van een bedlegerige
W.N.I. ex-Nederlander, ex-landstormer,
ex krijgsgevangene van de welvaart
brengers van Hiro Hito en thans ver
pleegd in het Tehuis voor Ouden van
Dagen "Pniel" te Djakarta, heb ik mijn
licht opgestoken bij de bevoegde in
stanties van de Nederl. Ambassade
omtrent de mogelijkheid dat ook deze
oude man een uitkering ingevolge de
W.U V. zou ontvangen. Aangetekend
worde hier dat bedoelde ex-krijgsge
vangene, ex-landstormer, ex-Neder
lander in het Jappen-kamp een kwaal
heeft opgelopen (liesbreuk) die nu na
30 jaar zo verergerd is, dat hij zijn
huis, zelfs zijn bed niet meer uitkomt.
Conclusie: De mogelijkheid bestaat
wel, althans theoretisch. Maar realisa
tie in de praktijk zal niet zo vlot ver
lopen. Niet alleen voor hem, maar voor
alle verzoekers. Er zijn nl. twee barri
cades die verzoekers moeten over
winnen alvorens zij een greep in de
schatkist van het Koninkrijk der Neder
landen kunnen doen. Allereerst moeten
zij bewijzen dat zij vóór hun optie-ver
klaring Nederlanders waren. De ver
melding daarvan op hun optie-verkla
ring, hier te lande afgegeven door de
Pengadilan Negeri (voorheen: Land
raad) wordt niet als afdoend wettig be
wijs aanvaard. Daargelaten dat het
niet aanvaarden als wettig bewijs van
een officiële ambtelijke verklaring van
een Indonesische rechterlijke instantie
tot een chaos in het internationale
rechtsverkeer kan leiden (huwelijk, ge
boorte, echtscheiding, etc., etc.) rijst
de vraag: Wat is dan wel een bewijs?
Het destijds eventueel bezeten pas
poort? Een paspoort is op zich zelf
geen bewijs van Nederlanderschap
(stel dat betrokkene zich het nummer
van zijn ruim 10, 20 of meer jaren ge
leden ingeleverde paspoort nog herin
neren kan).
Het gediend hebben als milicien of
landstormer is helemaal geen bewijs.
Dat werd mij al dadelijk duidelijk ge
maakt. Een verklaring onder ede afge
legd door lieden die verzoeker vroe
ger gekend hebben? Wie kan nu onder
ede verklaren dat een kennis een be
paalde nationaliteit bezit of bezeten
heeft? Hoe zou men dat kunnen weten?
Wat moeten degenen beginnen die
nooit een paspoort bezaten omdat zij
nooit buitenlands waren? Een geboor
te-acte? Daar werd vroeger nooit een
nationaliteit in vermeld. Nogmaals: wat
is dan wel een afdoend wettig bewijs?
Er is m.i. helemaal geen mogelijkheid
om dat bewijs te leveren, behalve de
aanvaarding van de ambtelijke verkla
ring van een Indonesische autoriteit.
De m.i. enige logische oplossing (te
vens in alle gevallen ambtelijk en poli-
tisch verantwoord) dat verzoeker geen
voormalig Ned. Ind. ambtenaar is.
Want dan staat op diens dienst-staat
(kaart) de nationaliteit bij dienst-aan-
vaarding vermeld. Aannemende dat
men nu na zovele tientallen jaren nog
een foto-copie van die dienst-staat zou
kunnen krijgen. Een gewaarmerkt af
schrift (stel dat het origineel er nog
is) kan m.i. ook niet als wettig bewijs
dienen, redenerende volgens de richt
lijnen van bovengenoemde bevoegde
instantie, omdat de waarmerking ook
geschiedt door een Indon. autoriteit.
Bij het voormalige Hoge Commissariaat
te Djakarta en ook in 1963 bij de
Ambassade bestond, als ik mij niet
vergis, een kaartsysteem inzake de
W.N.I.'s ex-Nederlanders. Maar dat
schijnt er nu niet meer te zijn. Anders
behoefde men over die vroegere na
tionaliteit nu zo'n drukte niet te maken.
Tweede barricade: Verzoeker moet een
medische verklaring overleggen, dat
zijn kwaal in en door de internering ont
staan is. Vraag: Welke medicus kan
zo'n verklaring medisch verantwoord
afleggen, behalve de arts die de lijder
tijdens diens internering behandelde?
Waar is die man? In Indonesië zeker
niet meer. Leeft hij nog? Zo niet, wat
dan? Geen enkele medicus kan nu nog
verklaren, dat een kwaal ontstond tus
sen 30 en 33 jaar geleden (internering
1942 t/m 1945) en bijv. niet 34 of 29
jaar geleden (want dan is het alzo mis).
En wat omtrent degenen die buiten
kamp of gevangenis van honger en
gebrek een ongeneeslijke kwaal op
liepen? Zijn dat dan geen slachtoffers
van het Japanse geweld?
U ziet wel, zo vlot verloopt het alle
maal niet! Vraag: Heeft de Nederlandse
wetgever die uitvoering ook zo be
doeld?
Nu iets omtrent de uitkering. Maar dat
heb ik van "terzijde". Alhoewel van
een "terzijde" die het verduiveld goed
weten kan (k a n). De uitkering zou
ten hoogste Rp. 30.000,— bedragen.
Dat is volgens de huidige koers Nfl.
200,Eventueel pensioen wordt in
mindering gebracht. Maar dat kan wel
kletspraat zijn, want mij is een geval
bekend van een spijtoptant, ex-Neder
lander en nu weer Nederlander, die
ingevolge de W.U.V. in Nederland Nfl.
50.000,cash ontving en een maan
delijkse uitkering ad Nfl. 2.000,ruim.
Althans dat vertelde de gelukkige mij
toen hij tijdens een "sentimental jour
ney" vroegere vrienden en kennissen
hier bezocht. Ik gun hem dat van harte
na ruim 30 jaar ellende (want de oorlog
eindigde voor de werkelijke slachtof
fers niet in 1945). Maar als dat waar
is en van die Nfl. 200,ook waar is,
dan zou het toch wel erg zijn!
AGUS DARUCH
Wij hebben nogal wat reacties ontvan
gen op het stukje van de heer E. P. H.
van Doornum in TT van 15 nov. die
het zo belangrijk vond dat in vier ge
slachten van het verblijf van zijn fa
milie in Nederlands-lndië geen bloed
menging plaats heeft gehad. Wij plaat
sen die reacties niet. Het onderschrift
dat Tong Tong bij die ingezonden brief
plaatste laat, dunkt ons, aan duidelijk
heid over ons standpunt niets te wen
sen over.
Maar wel brachten die protesten van
verscheidene lezers ons een grapje in
herinnering - al oud, ja! - dat nog
eens bewijst hoe zot de onderscheiding
is waarop de inzender zo trots is. Daar
gaat-ie dan:
Een oud heertje wandelt op straat,
struikelt en valt op'zijn gezicht. Voor
bijgangers snellen toe. Zijn gelaat is
ernstig beschadigd. Zegt de eerste,
die op de plaats des onheils is aange
komen tegen een tweede voorbijgan
ger, die is toegesneld:
"Kijk eens, vol bloed!"
Waarop de tweede:
"Welnee, Indo!"
Tableau - en het gekke is, dat niemand
aan dat bloed kon zien waar het van
daan gekomen is. Alle bloed is rood,
vrienden! Daar verander je niets aan!
JHR.
5
