Eenmaal een wandelaar
altijd een wandelaar
Het KWIII
Herdenkingsboek
Jubileum uitgave van de Koning
Willem III Schoolvereniging.
Redactie W. Doeve
Boordevol dierbare en kostelijke
foto's, artikelen, bijdragen van
Tjalie Robinson, Johan Fabricius
en vele anderen.
f 25,porto f 2,25
Er zijn wandelaars die zich op weg
begeven uit behoefte aan beweging
en wandelaars die zich bewegen uit
behoefte nieuwe wegen te ontdek
ken. Tot deze laatste categorie be
horen zulke hartstochtelijke wande
laars als b.v. Bob van Heeckeren,
archeoloog en schrijver van "Voet
stappen aan de kim", Tjalie Robin
son, die niet kon rusten voor hij elke
vierkante meter van de plaats waar
hij woonde kende, en Hein Buiten
weg, die ons door zijn zwerftochten,
zulke onvergetelijke boeken heeft
bezorgd. Om maar een paar beken
de wandelaars te noemen.
Net zo een is Willem Cl. (hij wilde'
zijn naam niet voluit hebben). Hij
maakte alleen, maar vaak ook met
zijn leerlingen tochten, liefst in de
bergen. Misschien maakte U vroe
ger diezelfde tocht als de foto's la
ten zien. Het opwekken van per
soonlijke herinneringen is ook de
bedoeling van deze plaatjes. De vol
gende keer komen er nog enkele.
GOUVERNEMENTSPIER - AMBON
Mijn prille jeugd in Ambon.
Naar verluidt was ik een onrustig kind, dat gemakkelijk uit de kinderwagen viel
en later een uitgesproken drang ontwikkelde om mij nabij, en indien mogelijk,
in het nat te begeven.
Een vaste middagwandeling moest dan ook zijn naar de Gouvernementspier,
een installatie, getuigende van soberheid, hoewel aan beschutting tegen zon
en regen van afhalers en afduwers was gedacht.
Naarmate ik meer trekkracht ontwikkelde, vermeerderde de zorg van het "kin
dermeisje" om mij na de wandeling, schoon en zonder experimenten met afge
storven visjes en schaaldieren, in te leveren.
WILLEM CL.
IIIIIIIIIIIIIIIII!lllll1l!l1llll!ll!llillllllllllllllllllllllllllil!l!lllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllll!lll!ll!llllllllllllllll!lllllllllllllllllllllllllll!lllllllllllllllllllllllllllllllllllll!lllll!l!lllllll!lllllllllllll!l!lll!lllllII!l!IIIiil!!lllllll!!llll!l!l!l!llllllllll
LALIDJIWO EN TOP ARDJOENO
Omstreeks 1938 woonden wij in Malang en één van de meerdaagse berg
tochten, die wij gaarne maakten was naar het complex van Ardjoeno en de
Welirang. Met de auto via Batoe naar Soember Brantas en dan op een goed
bergpad over de pas 3000 m.) tussen Ardjoeno en Welirang, 500 m. dalen
naar de passangrahan van boswezen Lalidjiwo.
Toen was dit gebied - N. en N.O. helling Ardjoeno - een natuurreservaat en met
wat voorzichtigheid en geduld kon men er de herten en in de bronstijd ook de
statige donkere bokken zien en horen!
Interessant is de zwavelwinning door de bevolking op de Welirang.
Door de toevallige omstandigheid dat op verschillende plaatsen in het solfeta-
renveld op de top een stroom zwavel-waterstof en een stroom zwaveldioxyde met
elkaar kunnen reageren wordt zuivere zwavel gevormd, terwijl de waterdamp,
welke zich tevens vormt, de gesmolten zwavel voor oxydatie beschermt, totdat
deze voldoende afgekoeld is.
Een andere keer maakten wij met een 25 tal leerlingen van het Malangs Lyceum
dezelfde tocht en op bovenstaande foto is een gedeelte van dit gezelschap te
zien. Op de top van de Ardjoeno dichtbij overblijfselen uit de Hindoeïstische-
Boedhistische tijd zo'n 900 jaar geleden.
Zoals op meerdere bergtoppen" op Java werd en/of wordt ook hier op bepaalde
tijden door de bergbewoners gesembajangd.
Op de foto van de passangrahan is deze 800 m. daarboven gelegen top te zien.
HiiiHiininiiiiiiiniiuiniiiiiiHniiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiniiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiniiiiiHiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiMiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiifliiiiiiiHiiiiiiniiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiininii
9
