NOOIT GENOEG OVER LAUDJIWO
INSULINDE
ZATERDAG 27 MAART
AMICITIA
I
Mr. GREEN and THE PINK PANTERS
en THE NEW FACES
Het hoe
Het waarom
Het wanneer
der komende gebeur
tenissen.
3 vragen.
Weet U de antwoorden.
Naar aanleiding van het stukje van
Willem Cl. (T.T. nr. 15), hieronder nog
een LALIDJIWO herinnering.
Ik ben op de Ardjuna en Welirang ver
scheidene malen geweest, meestal via
Sumber Brantas, en ten tijde van W.
Cl.'s tocht met leerlingen van het
Malangs Lyceum naar Lalidjiwo kende
ik daar al vrij goed de weg. Van mijn
omzwervingen rond Lalidjiwo herinner
ik mij o.a. dat ik eens in de late na
middag door de regen werd overval
len en het op een lopen zette, in de
richting van de pondok, om zo moge
lijk nog enige droge draad aan het lijf
te houden. Het waren daar grasvlak
ten, oude kraterbodems, omgeven
door bos. Door de regen kon ik nau
welijks een paar meter voor mij uit
kijken. Ik sprong uit een bosrand en
stormde in den blinde een vlakte op.
En daar begon opeens alles om mij
heen in beweging te raken en uit el
kaar te golven in rode en bruine en
grijze kleuren. In minder dan geen tijd
stond ik alléén op de vlakte en be
greep dat ik midden in een kudde
herten terecht was gekomen. En de
regen sloeg de warme damp en de
zware geur van die dieren neer. Her
ten "schuilen" als het regent in de
open lucht.
Naast de pondok Lalidjiwo was een
klein zwembadje, nog geen vijf bij
tien meter groot. Het had 's nachts
gevroren en er lag een vliesje ijs op
het water. En van die leerlingen uit
Malang waren er sommigen die aan
den lijve wilden ervaren, 's morgens-
vroeg, nog vóór iedereen op was, hoe
koud ijswater kon zijn. Wij doken er
dus in, incasseerden een adembene
mende slag op het hart en klauterden
aan de kant om ons klappertandend
gelukkig te prijzen dat het maar zo'n
klein badje was.
W. Cl. had ons printah keras gegeven
om bij elkaar te blijven in de wildernis.
Het was een printah die ik goed be
greep. En toch ben ik daaraan twee
keer ongehoorzaam geweest. De eer
ste keer om twee jongens die een
verkeerd pad hadden gekozen en op
een verkeerde bergrug aan het afda
len waren, terecht te helpen. De an
dere keer had ik geen excuus. Wij
waren van de Ardjuna-top op de te
rugweg naar Lalidjiwo en na een kwar
tiertje lopen merkte ik dat ik mijn trui
op de top had laten liggen. Ik terug.
Het kledingstuk lag er nog. En nu
haastte ik mij achter de anderen aan,
de bergrug af (op de foto in 't nummer
van 15 feb. naar rechts) maar ik was
wel een geweldig eind achter geraakt.
Het pad, wist ik, ging met een wijde
boog om de Kom van Lalidjiwo heen,
een gemakkelijke maar onnodig lan
ge wandeling. Op die brede juffertjes
paden ben ik ook nooit zo dol ge
weest. Wat als ik eens rechtstreeks
koers naar de pondok zette? De hel
ling rechts van mij was niet meer zo
steil en zover ik het terrein kon over
zien waren er geen andere hindernis
sen dan de pure rimboe met rotsblok
ken en ravijnen, alang-alang en tjema-
ra-bos. Op dat moment was de natuur
sterker dan de leer en ik dook de
wildernis in. Ik sprong van de ene
steen op de andere, klauterde om
hoog en omlaag en alles ging goed
en een uurtje later zat ik op de wal
boven het grote pad, niet ver van de
pondok. Ik luisterde naar stemmen,
maar ik hoorde niets. Ik was nu vér
vóór op de anderen in plaats van
achter. Ik was trots--op mijzelf. En
toen sprong ik op het pad, dat onge
veer een meter onder mij lag, en ver
zwikte mijn voet. De laatste halve
kilometer kon ik hinken. Inmiddels
kwam de groep mij achterop en ik
kwam binnen als nummer laatst. Zo
werd ik gestraft voor mijn ongehoor
zaamheid.
Het is hier misschien de plaats om
(wanneer ik dat zo op mijn eigen
houtje formuleren mag) namens allen
de heer W. Cl. hartelijk dank te zeg
gen voor zijn initiatief en voor de
prettige manier waarop het allemaal
ging. Want dat is er waarschijnlijk
toen bij ingeschoten.
F. VAN DEN BOSCH
presenteert op
Grote Zaal
Westeinde 15
Den Haag
Speciaal Eurovisie Songfestival optreden in AMICITIA, Westeinde 15,
Den Haag. Verder dansen van 20.00 t/m 03.00 uur m.m.v.
Kaarten a 10,nu bestellen bij: Rijn Kanoen, Tel. 070-27 31 52 of
46 46 38 - Wim van Hek, Tel. 015 - 56 16 67 - Els Leihitu, Tel 071 - 12 13 10
Of indien nog voorradig aan de zaal om 19.00 uur.
Doekoen Njonje Joke, Zieneres
en profetes kan vele antwoorden
geven. Zij geeft U zelfbescher
ming, ook waardevol voor Uw
gezin, Familie en kennissenkring.
U staat vrij het te geloven, maar
ook in Nederland is Stille Kracht.
U kunt contact met haar opne
men. SUCCES, GELUK EN GE
ZONDHEID met een talisman is
ook voor U bereikbaar.
Schriftelijk: privé adres p/a J.
Sengers, St. Agathastraat 59 B,
Rotterdam, Tel. 010-65 26 28.
(Foto en geb. datum met event.
Tel. nummer bijsluiten) f 20,
Voor privé contact eerst even
opbellen voor een afspraak.
(PETJOH)
SPREEKWOORDEN
Toen ik werk noh op suikerfabriek,
ister een snijfelder hij hebruik altijd
erh feel spreekwoorden en soms tot
gelemaal roewet boendel. Op een
keer hij word erh boos omdat de
chon fan de tuinopzichter doet al drie
keer een choopje in sijn mooie bloe
mentuin. Hij haat naar de baas en hij
seh: "Nir, toen pas één keer, ik cheb
't maar opheheten bijwijze fan soete
koek. Toen tweede keer, ik deng
choopnja strijken maar langs mijn
kouwe kleren. Maar nu al drie keer
ik wil so hraah U steek Uw neus maar
er in."
TEEHAHA
MIJN KAMBING
Toen ik noh klein ik goud feel van
dieren.
Op een dah ik krijh een kambing fan
mijn fader. Kambingnja erh maher,
daarom ik heef chem feel hras en bla
deren. Hij eet altijd alles op tot sijn
buik helemaal dik. Maar alleen buiknja,
lihaamnja blijft maher. Toen ik deng
hij moet krijhen kind, maar mijn frien
seh ken niet omdat dese kambing
mannetje. Later ik siet hij heeft lint
wurm.
Toen mijn frien seh mah niet meer
eten hefen, alleen maar water met
feel sout. Als lintwurmnja laper hij
suip soute waternja so feel, tot hij
dood door te feel sout. Na drie dahen
lintwurmnja dood, maar mijn kambing
ook.
TEEHAHA
19
