FEL ORANJE
'^Dorótenkuió
DISCO
BOLLAND
Vorige maand had men in Yogya en Solo de jaarlijkse
Sekatèn, een week durend feest (Maulud Nabi), om
de geboortedag van de Profeet te herdenken. Maar
daarover liever de volgende keer uitgebreider.
Ik maakte dit feest vorig jaar voor het eerst mee en
was er meteen zó weg van dat ik het dit jaar beslist
niet wilde missen! Ditmaal ging ik met een stel ken
nissen, en doordat deze vrienden relaties hadden in
de beide kratons hèb ik dit jaar alles van zeer nabij
kunnen meemaken.
Zo kwamen we ook in dié delen van de kraton waar
normaal de gewone tourist niet kan komen en foto
graferen. In Solo was zelfs één van de zonen van de
Soenan onze gids en kon ik werkelijk alles op de
plaat vastleggen.
Vooral de klassieke pendopo had mijn speciale aan
dacht. Een werkelijk schitterend ouwerwets geheel.
Groot, koel, fraai spiegelende vloer waarop prachtig
klassieke zitjes. (Helaas allemaal onder moderne
plastic-hoesjes tegen het stof!) En dan die magnifieke
fin-de-siècle pilaren met hun gegoten bloem-en-blad-
tierlantijnen. Ik bekeek ze eens wat nader. Ai, wat
staat daar eigenlijk onder in die paal voor een tekst
qeqoten?
MAATSCHAPPIJ
IJZERGIETERIJ
DE PRINS VAN ORANJE
'S HAGE
Potdomme! Moet je toch meemaken! Wordt daar in
Indonesië een stukje van een "Vorstenhuis toch
zeker al een eeuw lang solide gedragen door De
Prins Van Oranje
In de EX-kolonie notabene! En dat, terwijl in Holland
zelf, de ex-kolonisten het Koningshuis proberen te
sl0pen' ROGIER
In Tong-Tong Nr. 9 van de 20ste jaar
gang stond een stukje over "Onze
Ambonnezen van toen. Wat wij niet
moeten vergeten!"
Ik zeer zeker niet, ik zal hun altijd
dankbaar blijven.
Met mijn twee dochters heb ik bijna
drie jaar in het Tjideng kamp gezeten
(Batavia). M'n oudste dochter Betty
werd door de Hollandse leidster op
kantoor te werk gesteld en werd bo
vendien aangewezen om de eventuele
boodschappen buiten het kamp te
doen. Dat gebeurde op de fiets, soms
op zeer grote afstanden. De poort van
het kamp werd door Ambonnezen be
waakt en na een bepaald uur gesloten
en niet meer geopend.
Een paar keer is het gebeurd, dat Bet
ty te laat was en lieten ze haar stie
kem toch in.
Op een keer kwam de HolIleidster
bij me om wat kleren voor Betty, die
voor een zaak naar het Jappenkantoor
in de stad moest om verhoord te wor
den, wat altijd de kans gaf, in de ge
vangenis te komen. Wat was er ge
beurd? Een dame had haar geld mee
gegeven voor een dame in het kamp.
Wij mochten beslist geen geld hebben.
Maar de sufferd was zo dom, dat rond
te vertellen, wat de Jap ter ore kwam.
Kempetei? Doch 's middags kwam m'n
dochter heel opgewekt thuis.
Op het kantoor was de dame, die het
geld gegeven had in een andere ka
mer als Betty, die er onverschillig
krom bij stond. Een Indonesische be
ambte fluisterde haar toe: "Recht
staan juffrouw, anders slaan ze U".
Ze ging netjes recht staan.
Twee Ambonnezen met papier in hun
hand liepen heel gewichtig heen en
weer naar de andere kamer; terugko
mend altijd langs Betty. En ineens be
gonnen zij te fluisteren: "Njonja bi-
langToen Betty verhoord werd,
gaf zij dezelfde antwoorden en mocht
zij naar huis.
Dat zal ik nooit vergeten en Betty
ook niet natuurlijk.
Nu nog iets, wat ik nooit zal vergeten.
In het kamp moesten wij zo nu en dan
verhuizen. Zo woonden wij eens in
een straatje, waarlangs een ravijn liep.
De overkant was een stuk hoger met
een weg erover, waar de nodige djoe-
alans en katjongs over liepen. De
laatsten riepen zo nu en dan als zij
ons zagen staan: "Ajam di koeroen-
gan", wat wij een goede mop vonden.
Wij stonden daar vaak uit te kijken
naar de "vrijheid" aan de overkant.
Toen kwam er eens een djoealan
kembang met twee grote manden vol
met fel-oranje Afrikaantjes. Hij hield
z'n hoofd wat gebogen en glimlachte
naar ons.
Na vlug rond gekeken te hebben of er
geen Jap in de buurt was, hebben wij
stralend terug gewuifd.
Ik vraag mij nog wel eens af, wie dat
geweest kon zijn, want wij zagen wel,
dat dit niet z'n "vak" was, geen echte
dioealan kembang.
Mevr. C. K. MIDDELAER
A A
Stationsweg 143, tel. 070-88 30 07
DEN HAAG
Per Airmail het allerbeste en aller
nieuwste ontvangen op platen en
cassettes uit Indonesia! Totaal nieuw
repertoire, o.a. the Favorites met
Mus Mulyadi, Ernie Djohan bersama
Koes Plus, Tetty Kadi, The Panbers
en vele anderen.
DE TOPPER VAN DJAKARTA:
Rubiah van Mus Mulyadi en Diana
Jusuf is nu ook leverbaar.
Daarnaast ons vertrouwde repertoire
in gamelan, angklung en stambul
muziek, voor lage prijzen, en
COUNTRY platen uit USA. Wij zijn
leverancier van de E.O.-radio en T.V.
