KOE WARM HET WAS EN HOE LANG
Nederland is het land van alle records
op klimatologisch gebied. Lees het
maar in de krant, er gaat geen seizoen
voorbij of we hebben weer het record
gebroken van de laatste 100 jaar. De
meeste regenval, de hardste wind, de
meeste (grootste, kleinste) hagel, de
minste vorst, de vroegste, laatste
sneeuw en de minste of meeste zon-
ne-uren in een bepaalde maand, er is
altijd wel iets te be- of herdenken.
Ergens moet er een Rijksinstituut voor
al die berekeningen zijn, ofschoon ik
zelf mijn twijfels heb of ze het hon
derd jaar geleden wel zo op de mili-
meter of de seconde af wisten. Want
toen hadden ze al die metertjes en
computers toch niet? Maar dat mag
de pret niet drukken, zo houden we
in Nederland elk jaar een soort Weer-
Olympiade. Met dit jaar drie gouden
plakken voor
de hoogste temperaturen,
de langste tijd met de hoogste tempe
raturen,
de droogste, langste tijd met de hoog
ste temperaturen.
Als je ze hier vertelt dat het in Indo
nesië soms 5 maanden geen druppel
regent, dan maakt dat niet de minste
indruk, want de Sahel heeft immers
nog altijd het record staan op 5 jaar
geen regen?
Maar we hebben een zalige zomer
gehad! Ongelooflijk, dag in, dag uit,
week in, week uit temperaturen boven
de 30 graden, zonder laken slapen,
zonder jas de deur uit. Zonder jas?
Amper zonder kleren! Het eigenaardi
ge van de Europeaan is dat hij zich
bij de minste temperatuurstijging on
middellijk van alles begint te ontdoen
wat hij eerst zo zorgvuldig heeft uit
gezocht om zijn aanzien te verhogen.
Hitte drijft hem na korte tijd tot zulk
een wanhoop dat hij er niet voor te
rugdeinst, wat kleding betreft, af te
dalen tot het leefpatroon van de meer
gekleurde rassen en die van de men
sen van de Derde Wereld, waar zijn
grote deernis voortdurend naar uit
gaat: blote voeten, bloot bovenlijf. Hij
daalt zelfs nog een paar treden lager:
hij legt vrijwillig alles af, in tegen
stelling tot de armste schooier in
Azië, die altijd nog een paar centime
ters materiaal tracht te vinden, om
zijn meest privé-waardigheid strict
privé te houden.
Wandelend langs het Scheveningse
strand op een zonnige zomerdag, kom
je al snel tot de conclusie dat de ge
middelde Europeaan (en u begrijpt dat
ik met de Europeaan zowel mannen
als vrouwen bedoel) er in de barre
winter veel aantrekkelijker uitziet. Een
dikke jas, muts en oorkleppen kunnen
de natuur, die op vele plekken tekort
is geschoten, belangrijk tegemoet ko
men. Vooral op het naaktstrand -
waarvan je tegenwoordig nauwelijks
meer weet waar het begint en waar
het eindigt - kom je zo schrikbarend
veel lelijks tegen, dat het lijkt of een
constante hitte, nooit of hoogst zelden
ontkleding tegen komt. Of donkere
mensen zijn zoveel mooier, "discreter"
van lichaamsbouw en beweging dat
het nauwelijks opvalt. En hier zie je
de blootheid als iets aanstootgevends.
Glimmende speklagen in schakeringen
rose-tot-rood, of kunstmatig donker
bruin gebakken rompen en ledematen,
soms spookachtig door een hoofd met
blonde haren. Net foto-negatieven.
Niet voor lang gelukkig, want het
vacantie-negatief drukt zich na een
paar weken weer keurig om tot het
positieve blanke Europeaantje van al
ledag. De walm van zonnebrandolie
en deodorants die verstikkend over
alle volle stranden hangt, maakt dat
je snel maör weer in je eigen frisse
huis terugkeert. En werkelijk: there's
no place like home sweet home. In
tussen schrijf je een nieuw record
voor Nederland op de kalender: de
meeste ont-kledingsdagen sinds 1848!
Dat is pas warm!... De zoutparmen van Madoera met een constante temperatuur van
40° C en geen schaduw.
epidemie de blanke mensheid getrof
fen heeft. Neen, de mens heeft zich
zelf niet gemaakt, wel mis-maakt. God
heeft hem toch ook wel zelfkritiek
meegegeven en ieder geval de spiegel
helpen uitvinden. Waarom gebruikt hij
beide niet? Gek dat je in Azië, met
(Vervolg: "Geluk van het Jagen")
hele nacht geregend, zodat de grond
overal zeer nat was. Wat ik zag was
dan ook een volkomen met klei en
modder overdekt monster; er was
geen glimp meer van zijn mooie huid
te zien! Alle snijtanden in zijn bek
waren afgebroken, het bloed liep hem
uit de mond. Hij lag op zijn buik, zijn
grote gloeiende ogen op mijn gezicht
gericht. Oh, die ogen!
Al word ik honderd jaar oud, de sme
kende uitdrukking daarin zal ik nooit
meer vergeten! Bliksemsnel verdween
de tijger, en ik zag mijn geliefde hond
voor me. Dezelfde ogen! Dezelfde uit
drukking!
Met uiterste wilskracht bracht ik het
geweer naar de schouder, gelijktijdig
toch nog snel een mogelijk alternatief
overwegend. De valdeur openen?
Maar dat is onmogelijk! De deur is
zo zwaar dat zij alleen door de ver
eende krachten van vier man opgetild
kan worden! Ik mag geen mensen
levens riskeren!
Als ik langzaam de trekker doordruk,
wendt de tijger schuw zijn kop af.
Thuis gekomen, heb ik Panda, mijn
hond, naar mij toegeroepen en lange
tijd over de kop gestreeld.
Zó dankbaar ben ik voor deze 3 we
ken aan één stuk Soerabajaanse hit
te! Sorry voor de verdroogde akkers,"
weiden, uitgezette rails en wegdekken,
opgezette handen en voeten. En uitge
droogde koeien. Als u ziet wat andere
landen in die tussentijd aan aardbe
vingen, overstromingen, aardverschui
vingen, politieke rellen en rassenoor-
logen hebben moeten verduren dan
zijn we toch wel gezegend geweest
in Nederland. De groenten zouden
toch zonder die droogte ook wel duur
der zijn geworden. Nu liggen ze ten
minste weer op gelijk niveau op je
bord: de dure aardappelen door de
zondvloed van vorig jaar en de dure
sperzieboontjes door de droogte van
dit jaar. Met als dessert een kopje
onbetaalbare dure koffie, maar dat is
niet onze schuld, maar door te veel
vorst in die landen waar de zon altijd
schijnt. Zo zie je maar.
ELDÉ
19
