T.T. JUBILEUM SUUVENIRS
INDO
toiiïtorö
imM
20. 0,75.
m T s
tï»uwk«ur% uitgemeten
Ui WW Sï> 00
mm mm maar nog tdet uitgeteld 5
Ter gelegenheid van het 20-jarig bestaan
van het tijdschrift Tong Tong zijn er een
aantal mooie en nuttige souvenirs bij Toko
Tong Tong verkrijgbaar.
Asbak 6,porto f 2,75
plastic lirieaaltje, evenveel centi
meters lang als Tong Tong oud is:
Spijkervormige ballpoints, cadeau
bij iedere aankoop in onze winkel.
Sticker (voor auto, brommer, tas,
deur etc.) in rood-wit-blauw, 1,—
0,55 porto, ook bij grotere
aankopen blijft de porto hetzelfde
TELEFONEREN MET NEDERLAND
(Vervolg: "Brieven over")
WAARDERING
"Dat er waardering is voor mijn bijdra
gen, is mij bekend, gezien de reacties
die ik mocht ontvangen. Ik kan U een
aantal lieden noemen, die (weer) abon
nee van Uw blad zijn geworden, om
dat (ik citeer één van hen): "lk de
hoop heb, dat er eens een wat frissere
wind zal waaien door dat blad, dat
bezig is nogal muf te worden".
Ik meen, dat U teveel werkt in de
trant van "Weet je nog wel Oudje?"
Vergeet niet, dat die oudjes in een
steeds sneller tempo zullen afvallen,
en in datzelfde tempo zullen de abon
nees bij U verminderen. Ik geloof dan
ook, dat het voor U zaak is, de koers
van Uw blad enigermate te wijzigen,
en meer in te stellen op degenen, die
zelf, of hoogstens in hun prille jeugd,
geen herinneringen hebben aan het
"Oude Indië". Daarvoor heb ik eigen
lijk mijn bijdragen geschreven."
C. H. GROEN
Nu hoort U het ook eens van een
ander- Red.
"Hartelijk dank voor dit 15 Aug. nr.
Is het U opgevallen, dat behalve Uw
redactie niemand eraan heeft gedacht?
En wat een fantastische copy heeft U
ter beschikking gehad!
Ik geniet van iedere Tong-Tong en
bewonder Uw moed en doorzettings
vermogen en als U maar enigszins
kan vermoeden, hoe wij genieten!"
M. S. E. v.d. WIJNGAARD
Nu hoort U het ook eens van een
ander- Red.
JAGERS IN INDONESIË
Het door ons na de oorlog her-opge
richte Nederlandsch-lndische Jagers
genootschap werd door de Indone
siërs voortgezet. Ik heb aan die her
oprichting voor wat betreft de Kring
Soerabaia actief medegewerkt. In het
jaar 1953 was er niets meer. Er trad
een pauze in.
Ik zie nu dat men de draad weer heeft
opgevat getuige de twee exemplaren
van de Perhimpunan Olah Raga Pem-
buruan di Indonesia die ik van U
mocht ontvangen. Waarvoor mijn har
telijke dank. Ik heb niet de eer de
heer Leval te kennen. Veel zal ik er
niet mee kunnen uitrichten; ik zal ze
in ieder geval een goed plaatsje ge
ven in mijn jachtdocumentatie, waar
ze voor iedereen zijn op te vragen.
G. H. BARTMAN
(Vervolg: Uit een oud Schoolcahier)
pitaaltje te bezitten. In een vertrouwe
lijk gesprek drukt ze mij op het hart
om toch vooral geen kosten aan haar
begrafenis te besteden. "Ik wil eigen
lijk het liefst in zee geworpen worden".
Maar tante, dat kan ik immers niet
doen!
Ze glimlacht en fluistert: leg me dan
maar 's nachts stilletjes op de vuilnis-
Naar aanleiding van het artikel Boek
binder-Telepaat in Tong Tong Nr. 2
van 15 Aug. '76 wil ik gaarne even
inhaken, nl. op de directe telefoon
verbinding Soerabaja-Amsterdam.
Persoonlijk heb ik deze gesprekken
met Holland vele avonden verzorgd.
Destijds als Chef-Binnendienst van de
telefoonkantoren Noord en Zuid. Kan
mij nog goed herinneren de gesprek
ken van de Firma Dunlop en Kolff met
de Amsterdamse effectenbeurs recht
streeks. In het begin moesten de he
ren na afloop elders telefoneren om
hun zaken af te doen. Later is dat
veranderd, zodat ze vanuit de spreek
kamer in het telefoonkantoor Zuid
(Mergojoso) gelijktijdig met enkele
stadstoestellen (die daar geplaatst
waren) met hun klanten konden spre
ken, wat zeer op prijs werd gesteld.
Het was in het begin toen het moge
lijk was met Holland te telefoneren,
een evenement.
hoop! Maar dat zal ook niet gebeuren.
Tante Cornelia Raket overlijdt op 25
januari 1950. Zij wordt met alle eer
bied en liefde begraven en wel op
een plek, die haar dierbaarder is dan
elke andere, namelijk in het graf bij
haar meest beminde neef John in
Zutphen. En haar memorandum is ook
niet zoekgeraakt, het zal leerzaam zijn
voor allen die het lezen.
JOHAN RAKET
Zo kwamen o.a. man en vrouw om
met hun ouders te spreken in Holland.
Mevrouw was nogal nerveus, hetgeen
haar man niet snapte, maar na afloop
van het gesprek had hij tranen in zijn
ogen, zoals bij velen het geval was.
Heb ook meegemaakt hoe het ging
met een jonge man, die met zijn moe
der had gesproken. Na afloop 's a-
vonds meestal 11-12 uur, als de ge
sprekken waren afgelopen en ik naar
huis ging en de buitendeur afsloot,
kwam de jonge man op mij af met de
vraag: "Is het nu werkelijk waar, dat ik
met mijn moeder heb gesproken?" Die
jonge man moet zeker enkele uren
voor het telefoonkantoor hebben ge
lopen. Na ons gesprek is hij rustig
huiswaarts gekeerd.
In den beginne was het niet alles, al
die gesprekken te volgen, want er
moest nogal wat bijgeregeld worden
om de gesprekken vlot te laten ver
lopen en er kwamen ook vele tranen
los, dat ging na verloop van tijd wel
over. Alles went. Het was een fijne
tijd- TH. M. DE RUIJTER
11
