<Si <~ï7lientje
A
Me tinne t
Wij noemden haar Mientje. Hollandser
kon het gewoon niet. Ze stond op
eens naast ons. We zaten op het
muurtje en lieten onze benen benge
len net boven het water uit de goot.
Het was zondag en we hadden witte
kousen en schoenen aan, en o, wee,
als die vies werden!
Ze maakte het bekende "minta" ge
baar. Haar magere figuurtje was be
dekt met een haveloze jurk van on
bestemde kleur. Strak omspande het
haar opbollende buik. Ze droeg een
baby in de slendang, die rustig door
sliep.
We staken een beetje de gek met
haar, zelf waren onze buikjes goed
gevuld en honger was voor ons alleen
een prettig gevoel, waaraan je wist,
dat het bijna etenstijd was. Opeens
werd ze heel erg boos en gooide zich
op de grond en ging met een steen
op de grond kloppen, onder het uit
roepen van allerlei scheldwoorden.
Geschrokken renden wij kinderen naar
achteren. Tante Non, zo genoemd om
dat ze verpleegster was liep met ons
mee naar voren. Toen ze Si-Mientje
zag, hielp ze- haar medelijdend over
eind, nam haar mee naar de dapoer
en schepte een bord vol rijst met sa-
joer voor haar op. Mientje schrokte
de rijst naar binnen en soeapte ook
de baby wat hapjes. Na het eten
zocht ze een plekje op en viel in
slaap. Niemand durfde haar weer weg
te zenden, want dan maakte ze een
vreselijk kabaal en ging tekeer als
een gek. Tante Non maakte een goe-
dangkamertje voor haar vrij en ver
zorgde persoonlijk haar benen en voe
ten, die onder de wonden zaten. Als
we haar vroegen waar ze vandaan
kwam, haalde ze haar schouders op
of hield zich Oost-indisch doof. Op
onze vraag of ze getrouwd was van
wege de baby, liet ze haar afgeveilde
tandjes zien. Waarom ze dan niet naar
haar man terug ging? Dan wees ze
op haar benen en maakte het gebaar
van slaan. Maar ja, Maatje kon haar
ook niet voor niets houden en als ze
bleef moest ze werken voor de kost.
Maatje probeerde haar allerlei werk
jes te laten doen, maar het was dui
delijk dat ze nog nooit gewerkt had
en er ook niet veel zin in had. Eén
ding kon ze heel goed, zingen.
Toen ze wat beter werd en andere
kleren aankreeg, zag ze er heel aardig
uit en was op een bepaalde manier
zelfs mooi. De opbollende buik, die
we ten onrechte voor een op komst
zijnde baby hadden gehouden, was
verdwenen en ook de wonden aan
haar benen waren genezen. Ze kon
heel mooi zingen op een vreemde
neuriënde toon en dansen met stijve
hoekige gebaren. Wij kinderen fanta
seerden dat ze een prinses was, ont
snapt uit de kraton. Als we er haar
naar vroegen, lachte ze op een ver
legen schuwe manier en hield meteen
op met het tandakken.
De baby was lief en rond en wij kin
deren verwenden het om het hardst.
Het kon zo lekker ruiken naar bedak
en het had een kettinkje om van
zaadjes.
Op een dag was ze opeens weer ver
dwenen. Ze had helemaal niets mee
genomen, alleen de kleren die ze aan
had en de baby in de slendang. Haar
kamertje was leeg met een vage geur
van bedak van de baby. Teruggeko
men is ze nooit meer. Mijn vader
meende haar gezien te hebben op
het Koningsplein waar ze stond te
bedelen, maar zeker wist hij het niet,
want er stonden er zoveel te bedelen.
ESJE PEER
"'t:iffM 'VÜVflr
E. Breton de Nijs
Batavia. Een formidabele stad. En een formidabel album van 25 bij 35 cm.
Breton de Nijs geeft aan de hand van circa 70 fotografieën en 2 plattegronden een beeld van het fin du siècle:
de oude benedenstad met herinneringen aan de V.O.C., een nieuwe bovenstad, een groeiend woongebied met parkachtige lanen
de gouvernementskantoren, toko's, de hotels en sociëteiten. Van 1870 tot 1910.
Lees over Batavia terwijl U kijkt naar Batavia. Batavia, koningin van het Oosten.
45,- 4,- porto
Nog steeds verkrijgbaar:
Hein Buitenweg
slentert met U door dit „gezellige plaatsje, dat de kolonist zo kon opvrolijken op z'n gelijkenis met een Hollands stadje'
16,90 2,75 porto
Een boek om in te kijken. Om in weg te dromen. Met tekst van G. H. Bartman,
13,90 2,75 porto
Bestel nu door storting op postrekening 6685 t.n.v. Tong Tong onder vermelding van titel
iXJMM
11
