JAMU SIMONA
10'95pc
voordelen:
/s'-W/eë
sÜo<6è«
ANDERE LEVERBARE SOORTEN!!
10,95
10,95
10,95
10,95
13,25
'n product van Toko Jamu Indonesia-Semarang
Import: Indo-Art, postbus 91008, Rotterdam
19
SEMARANG
dè jamu
Galian Singset
houdt uw
houdt uw
lichaam slank,
droog, pittig
snelle werking
betaalbare prijzen
pilvormig (dus gemakkelijk in te nemen)
alle JAMU's op kruidenbasis
duspuur natuur
JAMU WENAIIN
tegen spier- 4 f\ nr
en reumatische pijnen I Ufv/J
JAMU BUSTERIN
verstevigt zwakke borstspieren
JAMU VITANOL EXTRA STRONG
energie- en vitaliteitspillen voor
mannen, zowel jong als oud
JAMU EXTRA SUPER VENUS
voor het behouden van uw
vrouwelijke aantrekkingskracht
en goede gezondheid
JAMU MAGDALINE
tegen maagstoornis en pijn,
regelt tevens de ontlasting
JAMU RINALS
dè jamu
tegen blaas en nierklachten
JAMU SINAMON GROEN
schoonheidspillen voor vrouwen,
bestrijdt rimpels, maakt uw huid
mooier en soepeler, geeft u een
jonger aanzien
JAMU SINAMON ROSE
gelijk aan Sinamon Groen, maar
reduceert ook overmatig vet
alleen verkrijgbaar in de betere toko en warong
Ook verkrijgbaar bij Toko Tong Tong
en wel was gearriveerd. En of hij nu
alstublieft wilde vertellen wat hij wil
de." B. gaf bevel de auto's wat opzij
te plaatsen opdat hij er met zijn eigen
wagen door kon, en gaf de chauffeurs
verlof in de bijgebouwen de nacht
door te brengen. Ik kreeg hetzelfde
vreemde gevoel als toen mij die dui
zenden roepia's zo onverhoeds in de
schoot waren geworpen: in één klap
ben je steenrijk (tien luxewagens in
clusief tien chauffeurs), maar tegelij
kertijd kun je met al die schatten niet
uit de voeten. Rare oorlog!
We trokken ons nu op het platje te
rug, strekten onze moede ledematen,
en maakten enkele flinke borrels sol
daat. Wat een dag. We waren bek-af,
natuurlijk. We wisten niet wat ons
morgen te wachten stond, mooi zag
dat er in ieder geval niet uit. Toch
waren we niet kapot. Op de een of
andere wijze was er een kracht in
ons gegroeid die er tevoren niet was.
We voelden nauwelijks de behoefte
om hetzij achter-, hetzij vooruit te
zien. In die wonderlijke stille tropische
nacht daalde plotseling een rust en
een stilte in ons, die ons droeg, ons
opving en beschermde, ons welhaast
onkwetsbaar maakte. We wisselden
een paar woorden, nietszeggende
klanken, en gingen naar bed. We
sliepen voortreffelijk.
"Als we ons niet melden, is de over
ste de pisang. We gaan en zullen wel
zien hoe het loopt". Of we het voor
zien hadden? Zonder onderling over
leg had ieder zijn burgerpakje onder
het militair tenue gestoken. Wel een
pietsie warm. Bij de kazernepoort was
het een hele heisa, drommen rijzende
zonnen, tot de tanden gewapend, zich
in gereedstaande open vrachtwagens
hijsend; een geschreeuw van je wel-
ste. Men had kennelijk niet op ons
gerekend, constateerden we niet zon
der spijt. Maar nu we er toch waren:
vooruit, op die wagen daar. We wer
den hardhandig omhoog geduwd, en
daar stonden we dan, bepaald niet als
triomfators op de zegekar. Bewaakt
door een tiental soldaten, bajonet op,
reden we de poort uit, de stad in
naar de zeer drukke pasarwijk. Daar
moesten we uitstappen, en vlug s'il
vous plait. Vlug, alles moest vlug; wat
een tempo hadden de heren- en wat
een ongeduld, als je dat niet zo in
eens bij kon houden. Op de pasar
was het een drukte van belang; dui
zenden en nog eens duizenden in
heemsen slenterden rond, juichend en
roepend, zwaaiend met rodebolvlagge-
tjes. Hari besar. Men liep en riep
maar, gehandeld werd er nauwelijks;
een uitgelaten stemming, een soort
bevrijdingssfeer hing er. Of was die
opgevijzeld? Wij, de twee blanda's,
die daar voor de overwinnaars uit
liepen, geweer op scherp, wij werden
den volke getoond als zichtbare be
wijzen van onze nederlaag. Het uur
van de vernedering was aangebroken.
Het nuttig effect was toch minder
groot dan onze ensceneurs vermoe
delijk verwacht hadden. Vrijwel steeds
ontstond er een ring van stilte, wan
neer we een groepje feestvierenden
wat dichter genaderd waren. Gêne?
Hoe ik me voelde? Ik wérd als het
ware gevoeld; het was niet leuk, dat
was ook niet de bedoeling. Maar of
die stille sympathie van de omstan
ders het 'm deed of iets anders, je
bleef overeind. Toch, ik beken het,
schrok ik danig, toen een rauwe Duit-
serige stem me toeblafte: "Maineer,
wohr sint alle sente ghebliebe? Ich
sail joe wohl krieche, vuilzak". Dat
laatste woord sprak hij in inderdaad
onberispelijk Nederlands uit, dat
moest ik hem nageven, de Weense
kok, die hier eensklaps op was ge
doken. Had hij me gesnapt toen ik -
het leek een eeuw geleden - die schat
zo haastig uit de geldkist in eigen zak
had gestoken? Ik had de man vooral
de laatste dagen flink wat toegestopt;
hij had telkens guerilla-aanstalten ge
maakt en een remplagant had ik niet.
Hij was 'm uiteindelijk toch gepiept.
Stank voor dank? Een poging om bij
de bezetters in het gevlei te komen?
Of wilde hij me vóór zijn voor het
geval we hem als deserteur zouden
aangeven? Hij liep een eindje met ons
op en herhaalde zijn bedreiging in
steeds bloemrijker bewoordingen. Ge
zellig was anders, maar wat kon ik
hem in de gegeven omstandigheden
maken? Ik zat danig in de rats, kon
hem toch moeilijk naar de overste
verwijzen en hem een loonsverhoging
in uitzicht stellen. In dubiis abstine;
ik deed mijn best niet op hem te rea
geren. Eindelijk liet hij ons los, maar
erg lekker voelde ik me niet na dit
onderhoud. Toch liep het ongedacht
goed af voor me. De man had suiker
ziekte en stierf korte tijd later, te
vroeg blijkbaar om zijn dreigementen
kracht bij te zetten.
We naderden de aloon-aloon. De rou
te, die we volgden, was met voorbe
dachte rade gekozen: eerst naar de
Javase Bank, daarna de Algemene
Volkscredietbank, nog een andere
bank, het Politiebureau en tenslotte
het Residentiekantoor. Het ritueel bleek
overal hetzelfde te zijn: de nieuwe
machthebbers namen de scepter van
de oude directie over, waarbij de
overgave van de kasboeken een be
langrijke plaats innam. Bij afwezigheid
van het blanke personeel, diende de
ze plechtigheid zich te voltrekken ten
overstaan van het voltallige inheemse
bestand én van ons beiden, die zich
ervan moesten vergewissen, dat de
diverse handtekeningen correct ge
plaatst waren (inclusief die van ons).
Er was helaas te weinig gelegenheid
om ons gestreeld te voelen over de
omstandigheid, dat men ons kennelijk
op een hoger voetstuk gezet had dan
waar we realiter aanspraak op hadden
kunnen maken. De procedures dien
den namelijk in een formidabel tempo
te geschieden, en bist Du nicht willig,
dann brauch ich Gewalt: ging het de
heren te langzaam (kostte je handte
kening bv. teveel tijd), dan maande
een bajonetpunt je onverbiddelijk (en
met gegarandeerd succes) tot spoed.
Overigens: dergelijke gestes onder
gingen onze inheemse counterparts
al even vaak als wij, waarbij wij - om
zo te zeggen - in het voordeel kwamen
doordat we geroutineerd raakten,
(lees verder volgende pagina onderaan)
